سوخوتای: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «این شهر که در نواحی کوهستانی شمال تایلند قرار دارد، زادگاه کشور سیام و نخستین مرکز سیاسی و اداری این کشور در سده سیزدهم میلادی به‌شمار می‌رود؛ به سبب آثار بی‌مانند تاریخی خود در ۱۹۹۱، با نام محوطه میراث جهانی در یونسکو به ثبت رسیده است، تندی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
این شهر که در نواحی کوهستانی شمال تایلند قرار دارد، زادگاه کشور سیام و نخستین مرکز سیاسی و اداری این کشور در سده سیزدهم میلادی به‌شمار می‌رود؛ به سبب آثار بی‌مانند تاریخی خود در ۱۹۹۱، با نام محوطه میراث جهانی در یونسکو به ثبت رسیده است، تندیس بودا در این شهر یکی از تندیس‌های قدیمی بودا در جهان است، این شهر مرکز اصلی برگزاری مراسم دیدنی «لوی کراتونگ» در ماه نوامبر است.
این شهر که در نواحی کوهستانی شمال [[تایلند]] قرار دارد، زادگاه کشور سیام و نخستین مرکز سیاسی و اداری این کشور در سدهٔ سیزدهم میلادی به‌شمار می‌رود؛ به سبب آثار بی‌مانند تاریخی خود در ۱۹۹۱، با نام محوطهٔ میراث جهانی در [https://www.unesco.org/en یونسکو] به ثبت رسیده است. تندیس [[بودا در هنرهای سنتی عامیانه چین|بودا]] در این شهر یکی از تندیس‌های قدیمی [[آیین بودا|بودا]] در جهان است، این شهر مرکز اصلی برگزاری مراسم دیدنی «لوی کراتونگ» در ماه نوامبر است<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.147.</ref>.  
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[صنعت گردشگری تایلند]]؛ [[مراکز مهم گردشگری تایلند]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۵

این شهر که در نواحی کوهستانی شمال تایلند قرار دارد، زادگاه کشور سیام و نخستین مرکز سیاسی و اداری این کشور در سدهٔ سیزدهم میلادی به‌شمار می‌رود؛ به سبب آثار بی‌مانند تاریخی خود در ۱۹۹۱، با نام محوطهٔ میراث جهانی در یونسکو به ثبت رسیده است. تندیس بودا در این شهر یکی از تندیس‌های قدیمی بودا در جهان است، این شهر مرکز اصلی برگزاری مراسم دیدنی «لوی کراتونگ» در ماه نوامبر است[۱].  

نیز نگاه کنید به

صنعت گردشگری تایلند؛ مراکز مهم گردشگری تایلند

کتابشناسی

  1. الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.147.