سولومون موتسوايرو: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''سولومون موتسوايرو''' دكتر سولومون موتسوايرو از قدیمی ترین و معروف ترين شعرا و نويسندگان زيمبابوه و رودزيای جنوبی سابق به شمار می رود.سولومون در سال 1924 در منطقه مازوه به دنیا آمد.وی اولین نويسنده ای بود كه پس از انقلاب در دانشگاه زيمبابوه تدر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''سولومون موتسوايرو'''
[[پرونده:Feso.jpg|بندانگشتی|264x264پیکسل|فسو اثری از سولومون موتسوایرو(1403). برگرفته از سایت Zimtuckshop، قابل بازیابی از https://www.zimtuckshop.com/product/feso-by-solomon-mutsvairo/]]
دکتر سولومون موتسوایرو از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین شعرا و نویسندگان [[زيمبابوه|زیمبابوه]] و رودزیای جنوبی سابق به شمار می‌رود. سولومون در سال 1924 در منطقه مازوه به دنیا آمد. وی اولین نویسنده‌ای بود که پس از انقلاب در [https://www.uz.ac.zw/ دانشگاه زیمبابوه] تدریس زبان‌های شونایی را آغاز کرد. وی چندین کتاب و رمان ادبی به زبان‌های شونا و انگلیسی تألیف نموده است. مهم‌ترین آثار وی عبارتند از:


دكتر سولومون موتسوايرو از قدیمی ترین و معروف ترين شعرا و نويسندگان زيمبابوه و رودزيای جنوبی سابق به شمار می رود.سولومون در سال 1924 در منطقه مازوه به دنیا آمد.وی اولین نويسنده ای بود كه پس از انقلاب در دانشگاه زيمبابوه تدریس زبان های شونايی را آغاز کرد.وی چندین كتاب و رمان ادبی به زبان های شونا و انگليسی تأليف نموده است.مهم ترين آثار وی عبارتند از :
فسو (Feso) (1965)


- فسو<sup>[12]</sup>(1965)
ماپوندرا سرباز [[زيمبابوه|زیمبابوه]] (1978)


-ماپوندرا سرباز زيمبابوه (1978)
چامینوکا پیغمبر [[زيمبابوه|زیمبابوه]] (1982)


-چامينوكا پيغمبر زيمبابوه (1982)
سولومون موتسوایرو در رمان‌ها و اشعار شونایی خود به زیبایی به بیان احساسات و خاطرات دوران کودکی خود از زادگاهش، جنگ‌های آزادی بخش، ویرانی روستاها توسط سفیدپوستان در دوره نبردهای آزادی خواهانه، عشق به میهن، اهمیت آزادی و… پرداخته است. وی هر چند بر اهمیت حفظ جایگاه زبان انگلیسی در کشور تأکید دارد، ولی نگارش کتاب به زبان‌های شونا و اندبله را موجب تحکیم ساختار فرهنگ، [[آداب و رسوم زیمبابوه|آداب و رسوم]] و سنن قبایل این کشور و زبان‌های بومی می‌داند<ref>عرب احمدی، امیربهرام (1382). [https://wikimelal.ir/%D8%B2%D9%8A%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%87 زیمبابوه] سرزمین رازهای جاودان. تهران: توسعه دانش و پژوهش ایران.</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]. ص. 177-178.</ref>.


سولومون موتسوايرو در رمان ها و اشعار شونايی خود به زیبایی به بيان احساسات و خاطرات دوران كودكی خود از زادگاهش ، جنگ های آزادی بخش ، ويرانی روستاها توسط سفيد پوستان در دوره نبردهای آزادی خواهانه ، عشق به ميهن ، اهميت آزادی و… پرداخته است.وی هر چند بر اهمیت حفظ جايگاه زبان انگليسی در كشور تأکید دارد،ولی نگارش كتاب به زبان های شونا و اندبله را موجب تحكيم ساختار فرهنگ،آداب و رسوم و سنن قبايل اين كشور و زبان های بومی می داند. (همان)
== نیز نگاه کنید به ==
[[زبان و ادبیات زیمبابوه]]؛ [[ادبیات معاصر زیمبابوه]]؛ [[نویسندگان معاصر زیمبابوه]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۷

فسو اثری از سولومون موتسوایرو(1403). برگرفته از سایت Zimtuckshop، قابل بازیابی از https://www.zimtuckshop.com/product/feso-by-solomon-mutsvairo/

دکتر سولومون موتسوایرو از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین شعرا و نویسندگان زیمبابوه و رودزیای جنوبی سابق به شمار می‌رود. سولومون در سال 1924 در منطقه مازوه به دنیا آمد. وی اولین نویسنده‌ای بود که پس از انقلاب در دانشگاه زیمبابوه تدریس زبان‌های شونایی را آغاز کرد. وی چندین کتاب و رمان ادبی به زبان‌های شونا و انگلیسی تألیف نموده است. مهم‌ترین آثار وی عبارتند از:

فسو (Feso) (1965)

ماپوندرا سرباز زیمبابوه (1978)

چامینوکا پیغمبر زیمبابوه (1982)

سولومون موتسوایرو در رمان‌ها و اشعار شونایی خود به زیبایی به بیان احساسات و خاطرات دوران کودکی خود از زادگاهش، جنگ‌های آزادی بخش، ویرانی روستاها توسط سفیدپوستان در دوره نبردهای آزادی خواهانه، عشق به میهن، اهمیت آزادی و… پرداخته است. وی هر چند بر اهمیت حفظ جایگاه زبان انگلیسی در کشور تأکید دارد، ولی نگارش کتاب به زبان‌های شونا و اندبله را موجب تحکیم ساختار فرهنگ، آداب و رسوم و سنن قبایل این کشور و زبان‌های بومی می‌داند[۱][۲].

نیز نگاه کنید به

زبان و ادبیات زیمبابوه؛ ادبیات معاصر زیمبابوه؛ نویسندگان معاصر زیمبابوه

کتابشناسی

  1. عرب احمدی، امیربهرام (1382). زیمبابوه سرزمین رازهای جاودان. تهران: توسعه دانش و پژوهش ایران.
  2. ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی. ص. 177-178.