استان های فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۷

فرانسه به 26 استان تقسیم شده‌است. 22 استان در در داخل کشور فرانسه قرار دارد و 4 استان دیگر نیز مربوط به فراسوی خاک اصلی (ماورای دریاها) می‌شود. در میان 22 استان داخل فرانسه نیز استان کرس، که در دریای مدیترانه قرار دارد، از استثنا برخوردار است. به موجب قانون عدم تمرکز مارس 1982، جریره کرس به صورت یک ناحیه اشتراکی یا جامعه وابسته درآمد که یک مجلس قانونگذاری 61 نفری ویژه خود دارد. نمایندگان این مجلس به طور مستقیم در محل انتخاب ‌می‌شوند و حق دارند لوایح قانونی مجلس ملی را مورد بررسی قرار دهند و اصلاحیه‌های متناسب با شرایط خاص جزیره را پیشنهاد کنند.

نقشه استانی. برگرفته از سایت atiyeafarinan، قابل بازیابی ازhttps://atiyeafarinan.com/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87/

استان‌های داخلی فرانسه به ترتیب حروف الفبای لاتین را با ذکر مرکز استان عبارتند از:

آلزاس: استراسبورگ (Alsace/ Strasbourg) - آکیتن: بوردو (Aquitaine/ Bordeaux) - اوورنی: کلرمون فران (Auvergne/ Clermont-Ferrand) - بورگونی: دیژون (Bourgogne/ Dijon) - بروتانی (بریتانی): رن (Bretagne/ Rennes) - سانتر (سنتر): اورلئان (Centre/ Orléans) - شامپانی آردن: شالون (Champagne-Ardenne/ Châlons-en-Champagne) - کُرس: آژاکسیو (Corse/ Ajaccio) - فرانش کنته: بزانسون (Franche-Comté/ Besançon) - ایل دو فرانس: پاریس (Île-de-France/ Paris) - لانگدوک روسیون: مون پولیه (Languedoc-Roussillon/ Montpellier) - لیموزن: لیموژ (Limousin/ Limoges) - لورن: متز (Lorraine/ Metz) - میدی پیرنه: تولوز (Midi-Pyrénées/ Toulouse) - نورپادوکاله: لیل (Nord-Pas-de-Calais/Lille) - نرماندی علیا: روآن (Haute-Normandie/ Rouen) - نرماندی سفلی: کان (Basse-Normandie/ Caen) - پی دو لالوار: نانت (Pays de la Loire/ Nantes) - پیکاردی: امین (Picardie/ Amiens) - پواتو شارانت: پواتیه (Poitou-Charentes/ Poitiers) - پروانس آلپ کوت دازور: مارسی(Provence-Alpes-Côte d'Azur/ Marseille) - رون آلپ: لیون (Rhône-Alpes/ Lyon).

استان ها و سرزمین‌های فرانسه درفراسوی خاک اصلی:

فرانسه دارای 4 استان، 2 جامعه وابسته، و 4 سرزمین فراسوی خاک اصلی است که اجزای یکپارچه جمهوری فرانسه محسوب می‌گردند و در مجموع 22 نماینده به مجلس ملی و 13 سناتور به سنا می فرستند. هریک از استان‌های فراسوی خاک اصلی به وسیله «شورای عمومی» منتخب خود اداره می‌شود و هر جامعه وابسته به وسیله یک فرماندار انتصابی، و سرزمین فراسوی خاک اصلی به وسیله یک فرماندار عالی انتصابی که با «مجالس محلی» منتخب در همان سرزمین کار می‌کند.

استان‌های فراسوی خاک اصلی عبارتند از: گویان فرانسه (Guyane) در آمریکای جنوبی، گوآدلوپ (Guadeloupe) در هند غربی، مارتینیک (Martinique) در هند غربی، رئونیون (La Réunion) در اقیانوس هند. جوامع وابسته عبارتند از: مایوت در اقیانوس هند و سن پی یر و میکلون در جزایری نزدیک نیو فنلاند (شمال آمریکا). و سرزمین‌های فراسوی خاک اصلی عبارتند از: پولینزی فرانسه (Polynésie française) در جنوب اقیانوس آرام، کالدونی جدید (la Nouvelle-Calédonie) در جنوب اقیانوس آرام، سرزمین‌های جنوبی و قطبی در منطقه قطبی اقیانوس هند جنوبی و جزایر والیس و فوتونا (Wallis-et-Futuna) در جنوب اقیانوس آرام.

بالاترین مقام سیاسی و اجرایی منطقه، فرماندار منطقه نام دارد. فرماندار منطقه، نماینده تام الاختیار نخست وزیر و هیئت وزیران در حوزه اش به شمار می‌رود و ریاست شورای اداری، هشت کار گروه و نهادهای مختلف منطقه را عهده‌دار است. وی در حکم بالاترین مقام سیاسی محلی بر اجرای قدرت در همه سطوح نظارت داشته، به جز پلیس انتظامی و پلیس قضایی، نهادهای دیگر در حوزه اقتدار او قرار می‌گیرند.

شورای منطقه برجسته‌ترین نهاد انتخابی و تصمیم گیرنده در این حوزه است. اعضای این شورا با آرای مستقیم مردم انتخاب ‌می‌شوند و رئیس شورا در بالای هرم قدرت اجرایی منطقه قرار دارد. کمیته اقتصادی و اجتماعی دو نهاد دیگر و برخاسته از شورای منطقه‌اند که اداره امور محلی را بر عهده دارند. شورای منطقه، رئیس شورا را به عنوان بالاترین مقام اجرایی بر می‌گزیند که مسئولیت اجرای مصوبات شورا را عهده‌دار است. بر اساس قانون دوم مارس 1982 تمام اختیارات اجرایی فرماندار به رئیس شورای منطقه واگذار می‌شود و در نتیجه بالاترین قدرت اجرایی فرماندار به رئیس شورای منطقه واگذار می‌شود و در نتیجه بالاترین قدرت اجرایی منطقه خواهد بود. او بودجه منطقه را در اختیار دارد و همه هزینه‌ها به دستور او پرداخت می‌شود. عقب نشینی فرماندار به عنوان عالی‌ترین مقام سیاسی انتصابی در مقابل رئیس شورا به عنوان عالی‌ترین مقام انتخابی، گواه تلاش فرانسوی‌ها برای تمرکز‌زدایی و واگذاری امور به قدرت‌های محلی است^[۱].

نیز نگاه کنید به

سیاست و حکومت فرانسه؛ تقسیمات اداری و سیاسی فرانسه

کتابشناسی

↑ نعيمی گورابی، محمد حسين (1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.

[1] نعيمی گورابی، محمد حسين (1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''استان هاي کشور فرانسه'''
+[[فرانسه]] به 26 استان تقسیم شده‌است. 22 استان در در داخل کشور [[فرانسه]] قرار دارد و 4 استان دیگر نیز مربوط به فراسوی خاک اصلی (ماورای دریاها) می‌شود. در میان 22 استان داخل [[فرانسه]] نیز استان کرس، که در دریای مدیترانه قرار دارد، از استثنا برخوردار است. به موجب قانون عدم تمرکز مارس 1982، جریره کرس به صورت یک ناحیه اشتراکی یا جامعه وابسته درآمد که یک مجلس قانونگذاری 61 نفری ویژه خود دارد. نمایندگان این مجلس به طور مستقیم در محل انتخاب ‌می‌شوند و حق دارند لوایح قانونی مجلس ملی را مورد بررسی قرار دهند و اصلاحیه‌های متناسب با شرایط خاص جزیره را پیشنهاد کنند.[[پرونده:نقشه استانی.png|بندانگشتی|نقشه استانی. برگرفته از سایت atiyeafarinan، قابل بازیابی از<nowiki/>https://atiyeafarinan.com/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87/]]استان‌های داخلی فرانسه به ترتیب حروف الفبای لاتین را با ذکر مرکز استان عبارتند از:
-فرانسه به 26 استان تقسيم شده است . 22 استان در در داخل کشور فرانسه قرار دارد و 4 استان ديگر نيز مربوط به فراسوي خاک اصلي (ماوراي درياها) مي شود . در ميان 22 استان داخل فرانسه نيز استان کرس، که در درياي مديترانه قرار دارد، از استثنا برخوردار است . به موجب قانون عدم تمرکز مارس 1982، جريره کرس به صورت يک ناحيه اشتراکي يا جامعه وابسته درآمد که يک مجلس قانونگذاري 61 نفري ويژه خود دارد. نمايندگان اين مجلس به طور مستقيم در محل انتخاب مي شوند و حق دارند لوايح قانوني مجلس ملي را مورد بررسي قرار دهند و اصلاحيه هاي متناسب با شرايط خاص جزيره را پيشنهاد کنند.
+آلزاس: استراسبورگ (Alsace/ Strasbourg) - آکیتن: بوردو (Aquitaine/ Bordeaux) - اوورنی: کلرمون فران (Auvergne/ Clermont-Ferrand) - بورگونی: دیژون (Bourgogne/ Dijon) - بروتانی (بریتانی): رن (Bretagne/ Rennes) - سانتر (سنتر): اورلئان (Centre/ Orléans) - شامپانی آردن: شالون (Champagne-Ardenne/ Châlons-en-Champagne) - کُرس: آژاکسیو (Corse/ Ajaccio) - فرانش کنته: بزانسون (Franche-Comté/ Besançon) - ایل دو فرانس: [[پاریس]] (Île-de-France/ Paris) - لانگدوک روسیون: مون پولیه (Languedoc-Roussillon/ Montpellier) - لیموزن: لیموژ (Limousin/ Limoges) - لورن: متز (Lorraine/ Metz) - میدی پیرنه: تولوز (Midi-Pyrénées/ Toulouse) - نورپادوکاله: لیل (Nord-Pas-de-Calais/Lille) - نرماندی علیا: روآن (Haute-Normandie/ Rouen) - نرماندی سفلی: کان (Basse-Normandie/ Caen) - پی دو لالوار: نانت (Pays de la Loire/ Nantes) - پیکاردی: امین (Picardie/ Amiens) - پواتو شارانت: پواتیه (Poitou-Charentes/ Poitiers) - پروانس آلپ کوت دازور: مارسی(Provence-Alpes-Côte d'Azur/ Marseille) - رون آلپ: لیون (Rhône-Alpes/ Lyon).
-'''استان های داخلی فرانسه به ترتيب حروف الفباي لاتين را با ذکر مرکز استان عبارتند از:'''
+استان ها و سرزمین‌های فرانسه درفراسوی خاک اصلی:
-آلزاس : استراسبورگ [59] - آکیتن : بوردو[60] - اوورنی : کلرمون فران[61] - بورگونی : دیژون[62] - بروتانی (بریتانی) : رن [63] - سانتر (سنتر) : اورلئان[64] - شامپانی آردن : شالون[65] - کُرس : آژاکسیو [66] - فرانش کنته : بزانسون[67] - ایل دو فرانس : پاریس[68] - لانگدوک روسیون : مون پولیه[69] - لیموزن : لیموژ[70] - لورن : متز[71] -
+[[فرانسه]] دارای 4 استان، 2 جامعه وابسته، و 4 سرزمین فراسوی خاک اصلی است که اجزای یکپارچه جمهوری فرانسه محسوب می‌گردند و در مجموع 22 نماینده به مجلس ملی و 13 سناتور به سنا می فرستند. هریک از استان‌های فراسوی خاک اصلی به وسیله «شورای عمومی» منتخب خود اداره می‌شود و هر جامعه وابسته به وسیله یک فرماندار انتصابی، و سرزمین فراسوی خاک اصلی به وسیله یک فرماندار عالی انتصابی که با «مجالس محلی» منتخب در همان سرزمین کار می‌کند.
-میدی پیرنه : تولوز[72]- نورپادوکاله : ليل[73] - نرماندی علیا : روآن[74] - نرماندي سفلي: کان[75] - پی دو لالوار : نانت[76] - پیکاردی : امین[77] - پواتو شارانت : پواتیه [78] - پروانس آلپ کوت دازور : مارسی[79]- رون آلپ : لیون[80]
+استان‌های فراسوی خاک اصلی عبارتند از: گویان فرانسه (Guyane) در آمریکای جنوبی، گوآدلوپ (Guadeloupe) در هند غربی، مارتینیک (Martinique) در هند غربی، رئونیون (La Réunion) در اقیانوس هند. جوامع وابسته عبارتند از: مایوت در اقیانوس هند و سن پی یر و میکلون در جزایری نزدیک نیو فنلاند (شمال [[آمریکا]]). و سرزمین‌های فراسوی خاک اصلی عبارتند از: پولینزی فرانسه (Polynésie française) در جنوب اقیانوس آرام، کالدونی جدید (la Nouvelle-Calédonie) در جنوب اقیانوس آرام، سرزمین‌های جنوبی و قطبی در منطقه قطبی اقیانوس هند جنوبی و جزایر والیس و فوتونا (Wallis-et-Futuna) در جنوب اقیانوس آرام.
-'''استان ها و سرزمين هاي فرانسه درفراسوي خاک اصلي :'''
+بالاترین مقام سیاسی و اجرایی منطقه، فرماندار منطقه نام دارد. فرماندار منطقه، نماینده تام الاختیار نخست وزیر و هیئت وزیران در حوزه اش به شمار می‌رود و ریاست شورای اداری، هشت کار گروه و نهادهای مختلف منطقه را عهده‌دار است. وی در حکم بالاترین مقام سیاسی محلی بر اجرای قدرت در همه سطوح نظارت داشته، به جز پلیس انتظامی و پلیس قضایی، نهادهای دیگر در حوزه اقتدار او قرار می‌گیرند.
-فرانسه داراي 4 استان ، 2 جامعه وابسته ، و 4 سرزمين فراسوي خاک اصلي است که اجزاي يکپارچه جمهوري فرانسه محسوب مي گردند و در مجموع 22 نماينده به مجلس ملي و 13 سناتور به سنا مي فرستند .هريک از استان هاي فراسوي خاک اصلي به وسيله «شوراي عمومي» منتخب خود اداره مي شود و هر جامعه وابسته به وسيله يک فرماندار انتصابي ، و سرزمين فراسوي خاک اصلي به وسيله يک فرماندار عالي انتصابي که با «مجالس محلي» منتخب در همان سرزمين کار مي کند .
+شورای منطقه برجسته‌ترین نهاد انتخابی و تصمیم گیرنده در این حوزه است. اعضای این شورا با آرای مستقیم مردم انتخاب ‌می‌شوند و رئیس شورا در بالای هرم قدرت اجرایی منطقه قرار دارد. کمیته اقتصادی و اجتماعی دو نهاد دیگر و برخاسته از شورای منطقه‌اند که اداره امور محلی را بر عهده دارند. شورای منطقه، رئیس شورا را به عنوان بالاترین مقام اجرایی بر می‌گزیند که مسئولیت اجرای مصوبات شورا را عهده‌دار است. بر اساس قانون دوم مارس 1982 تمام اختیارات اجرایی فرماندار به رئیس شورای منطقه واگذار می‌شود و در نتیجه بالاترین قدرت اجرایی فرماندار به رئیس شورای منطقه واگذار می‌شود و در نتیجه بالاترین قدرت اجرایی منطقه خواهد بود. او بودجه منطقه را در اختیار دارد و همه هزینه‌ها به دستور او پرداخت می‌شود. عقب نشینی فرماندار به عنوان عالی‌ترین مقام سیاسی انتصابی در مقابل رئیس شورا به عنوان عالی‌ترین مقام انتخابی، گواه تلاش فرانسوی‌ها برای تمرکز‌زدایی و واگذاری امور به قدرت‌های محلی است<ref>نعيمی گورابی، محمد حسين (1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].</ref>.
-'''استان هاي فراسوي خاک اصلي عبارتند از :''' گويان فرانسه[81] در آمريکاي جنوبي ، گوآدلوپ[82] در هند غربي ، مارتينيک[83] در هند غربي ، رئونيون[84] در اقیانوس هند.  جوامع وابسته عبارتند از : مایوت در اقیانوس هند و سن پي ير و ميکلون در جزايري نزديک نيو فنلاند ( شمال آمريکا ). و سرزمين هاي فراسوي خاک اصلي عبارتند از : پولينزي فرانسه[85] در جنوب اقيانوس آرام، کالدوني جديد[86] در جنوب اقيانوس آرام، سرزمين هاي جنوبي و قطبي در منطقه قطبي اقيانوس هند جنوبي و جزاير واليس و فوتونا[87] در جنوب اقیانوس آرام.
+==نیز نگاه کنید به==
+[[سیاست و حکومت فرانسه]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی فرانسه]]
-بالاترين مقام سياسي و اجرايي منطقه، فرماندار منطقه نام دارد. فرماندار منطقه، نماينده تام الاختيار نخست وزير و هيئت وزيران در حوزه اش به شمار مي رود و رياست شوراي اداري، هشت کار گروه و نهادهاي مختلف منطقه را عهده دار است. وي در حکم بالاترين مقام سياسي محلي بر اجراي قدرت در همه سطوح نظارت داشته، به جز پليس انتظامي و پليس قضايي، نهادهاي ديگر در حوزه اقتدار او قرار مي گيرند.
+==کتابشناسی==
-شوراي منطقه برجسته ترين نهاد انتخابي و تصميم گيرنده در اين حوزه است. اعضاي اين شورا با آراي مستقيم مردم انتخاب مي شوند و رئيس شورا در بالاي هرم قدرت اجرايي منطقه قرار دارد. کميته اقتصادي و اجتماعي دو نهاد ديگر و برخاسته از شوراي منطقه اند که اداره امور محلي را بر عهده دارند. شوراي منطقه، رئيس شورا را به عنوان بالاترين مقام اجرايي بر مي گزيند که مسئوليت اجراي مصوبات شورا را عهده دار است. بر اساس قانون دوم مارس 1982 تمام اختيارات اجرايي فرماندار به رئيس شوراي منطقه واگذار مي شود و در نتيجه بالاترين قدرت اجرايي فرماندار به رئيس شوراي منطقه واگذار مي شود و در نتيجه بالاترين قدرت اجرايي منطقه خواهد بود. او بودجه منطقه را در اختيار دارد و همه هزينه ها به دستور او پرداخت مي شود. عقب نشيني فرماندار به عنوان عالي ترين مقام سياسي انتصابي در مقابل رئيس شورا به عنوان عالي ترين مقام انتخابي، گواه تلاش فرانسوي ها براي تمرکز زدايي و واگذاري امور به قدرت هاي محلي است.