تین جین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Fd320e92-a6b4-11eb-9593-fa163ef41a80.jpg|بندانگشتی|پارک«یوان نینگ» در شهر تین جین]] | [[پرونده:Fd320e92-a6b4-11eb-9593-fa163ef41a80.jpg|بندانگشتی|پارک«یوان نینگ» در شهر تین جین. قابل بازیابی از https://gitishow.com/p/6086f887e086aac6880fb799]] | ||
نام اختصاری شهر تیَن جین(Tian Jin)، «جین» است و در شمال شرق جلگه‌ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست. | نام اختصاری شهر تیَن جین(Tian Jin)، «جین» است و در شمال شرق جلگه‌ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست. | ||
تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر | تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر تیَن جین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید. | ||
«تیَن جین» بزرگ‌ترین شهر صنعتی شمال [[چین]] و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریایی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریایی شمال چین نیز هست. | «تیَن جین» بزرگ‌ترین شهر صنعتی شمال [[چین]] و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریایی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریایی شمال چین نیز هست. | ||
آثار دیدنی و | آثار دیدنی و تاریخی«تیَن جین» عبارتند از: پارک«یوان نینگ»، کاخ«تیَ نخو»، قلعه‌ی آتش‌بار«دا گوکو» و ناحیه ی گردشگری«پن شن».<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،جلد1، ص.434.</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [[شهر های بزرگ تابع دولت مرکزی چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[شهر های بزرگ تابع دولت مرکزی چین]]؛ [[پکن]]؛ [[شانگهای]] | |||
== کتاب شناسی == | == کتاب شناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۲۱
پارک«یوان نینگ» در شهر تین جین. قابل بازیابی از https://gitishow.com/p/6086f887e086aac6880fb799
نام اختصاری شهر تیَن جین(Tian Jin)، «جین» است و در شمال شرق جلگه‌ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست.
تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر تیَن جین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید.
«تیَن جین» بزرگ‌ترین شهر صنعتی شمال چین و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریایی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریایی شمال چین نیز هست.
آثار دیدنی و تاریخی«تیَن جین» عبارتند از: پارک«یوان نینگ»، کاخ«تیَ نخو»، قلعه‌ی آتش‌بار«دا گوکو» و ناحیه ی گردشگری«پن شن».[۱]
نیز نگاه کنید به
شهر های بزرگ تابع دولت مرکزی چین؛ پکن؛ شانگهای
کتاب شناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد1، ص.434.