راه اینکا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در واقع | در واقع ادامه دهنده ی راه اصلی کشف یک فرهنگ عمده ی آمریکای لاتین است که می‌توان نام «راه اینکا» (Quebrada de Humahuaca) را بر آن نهاد و در امتداد درّه‌های دیدنی رودخانهی ریو گرانده (رودخانه ی بزرگ) از سرچشمه‌های آن در فلات سرد بیابانی و ارتفاعات آند تا منطقه ی رودخانه ی لئون در حدود 150 کیلومتر به سمت جنوب کشیده شده است. | ||
شواهد قابل | شواهد قابل توجّه ی در این مسیر کشف شده که نشان‌دهنده‌ی آن است که به عنوان یک مسیر اصلی تجاری در 10 هزار سال قبل مورد استفاده قرار می‌گرفته است. کشفیات این راه طولانی، ابعاد زیادی از نوع زندگی در امپراتوری بزرگ اینکاها را روشن کرده است. این میراث جهانی در سال 2003 توسّط یونسکو به ثبت رسید<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص207-211.</ref>. | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده آرژانتین در ميراث جهانی | [[نظام فرهنگی آرژانتین]]؛ [[صنعت گردشگری آرژانتین]]؛ [[آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده آرژانتین در ميراث جهانی]] | ||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۷
در واقع ادامه دهنده ی راه اصلی کشف یک فرهنگ عمده ی آمریکای لاتین است که می‌توان نام «راه اینکا» (Quebrada de Humahuaca) را بر آن نهاد و در امتداد درّه‌های دیدنی رودخانهی ریو گرانده (رودخانه ی بزرگ) از سرچشمه‌های آن در فلات سرد بیابانی و ارتفاعات آند تا منطقه ی رودخانه ی لئون در حدود 150 کیلومتر به سمت جنوب کشیده شده است.
شواهد قابل توجّه ی در این مسیر کشف شده که نشان‌دهنده‌ی آن است که به عنوان یک مسیر اصلی تجاری در 10 هزار سال قبل مورد استفاده قرار می‌گرفته است. کشفیات این راه طولانی، ابعاد زیادی از نوع زندگی در امپراتوری بزرگ اینکاها را روشن کرده است. این میراث جهانی در سال 2003 توسّط یونسکو به ثبت رسید[۱].
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی آرژانتین؛ صنعت گردشگری آرژانتین؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده آرژانتین در ميراث جهانی
کتابشناسی
- ↑ خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص207-211.