جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال.jpg|جایگزین=جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال|بندانگشتی|جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال ]] | [[پرونده:جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال.jpg|جایگزین=جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال|بندانگشتی|جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال. قابل بازیابی از https://www.onair.news/ ]] | ||
سرزمین [[سنگال]] دارای دو حوزه مرتفع است که شامل [[جزایر سنگال|جزایر]] گوره (Gorée) و مادلن (Madeleines) می شود. ولی مهم ترین بلندی ها، فوتا – جالون (Fouta – Djalon) در مرز گینه قرار دارند. مصب های سنگال هم پایین از سطح دریا قرار دارند (سالوم و کازامانس Saloum, Casamance) و در کناره های ساحلی هم تپه های شنی زیادی وجود دارد. یکی از ویژگی های سنگال این است که تنها کشوری در دنیا است که با وجود مساحت کمی که دارد، اکوسیستم های زیادی را داراست که عبارتند از: | سرزمین [[سنگال]] دارای دو حوزه مرتفع است که شامل [[جزایر سنگال|جزایر]] گوره (Gorée) و مادلن (Madeleines) می شود. ولی مهم ترین بلندی ها، فوتا – جالون (Fouta – Djalon) در مرز گینه قرار دارند. مصب های [[سنگال]] هم پایین از سطح دریا قرار دارند (سالوم و کازامانس Saloum, Casamance) و در کناره های ساحلی هم تپه های شنی زیادی وجود دارد. یکی از ویژگی های سنگال این است که تنها کشوری در دنیا است که با وجود مساحت کمی که دارد، اکوسیستم های زیادی را داراست که عبارتند از: | ||
*'''کوه''': روی خاکریزهای "فوتا – جالون" (Fouta – Djalon) ، در مرز گینه، غرب پارک ملی نیوکولو- [[کوبا]] (Niokolo – koba) وکنار رودخانه "فالِمه" (Falémé) ؛ | |||
*'''جنگل انبوه''': در استان کازامانس، مخصوصاً در منطقه‌ی مرزی گینه بیسائو؛ | |||
*'''صحرا''': در منطقه "سنت – لوئی" (Saint – Louis) ، در منتهی الیه شمال کشور، در شمالی ترین منطقه "فِرلو" (Ferlo) ؛ | |||
*'''جنگل های "مانگرو" (Mangrove)''': در استان کازامانس، جزایر "سین- سالوم"، (Sine –Saloum) "ژوآل" "فادیوث"(Joul – Fadiouth) تا منطقه‌ی دماغه‌ی" ِاسکرینگ" (Skirring) ؛ | |||
*'''دریاچه ها''': دریاچه‌ی "گیه" (Guiers) بزرگترین دریاچه [[سنگال]] است؛ | |||
*'''دشت''': در سنگال مرکزی؛ | |||
*'''دریاچه های شور''': دریاچه "صورتی" (Rose) و دریاچه" اِم بو بوس" (Mbeu beusse) و تعداد زیادی دریاچه دیگر؛ | |||
*[[رودها و دریاچه های سنگال|'''رودها و رودخانه ها''']]: رود سنگال، رود گامبیا، رودخانه های "نیوکولوکوبا"، (Niokolo koba) ، "فالمه" (Faleme) ، "سالوم" (Saloum) و غیره؛ | |||
*'''علفزارهای استوایی:''' در جنوب" اِم بور کیدیرا" (Mbour- Kidira) و در منطقه "تام باکوندا" (Tambacounda) ؛ | |||
*'''اقیانوس:''' تمام کناره های ساحلی، از "سنت لوئی" در شمال تا "کابروس" (Kabrousse) در جنوب<ref name=":02">Leroy, M. (2006), Gestiion stratégique des écosystèmes du fleuve Sénégal, actions et inactions publiques internationales, l’Harmattan, Etudes africaines, p.624.</ref>؛ | |||
*'''نیای''' (Niayes): نیای بخش اعظم منظره ساحلی سنگال را تشکیل می دهد. منطقه نیای بطول ده الی پانزده کیلومتر در شمال [[سنگال]] قرار دارد و به علت وجود آب های تحت سطحی و زیر زمینی منطقه مساعدی برای کشت و زرع است. این منطقه از نواحی یوف (Yoff) شروع و تا مرز موریتانی ادامه دارد. شامل دسته های شن و ماسه ریز است. در آن طرف این شن ها، مزارعی وجود دارد که از دسترس شن ها در امان است و ولوف ها در آنجا کشاورزی می کنند. | |||
*'''ولوژ''' (Les bologs) ''':''' این واژه برای صحبت کردن از جنگل های "مانگروو" (Mangrove) (درختان حرا) به کار می رود. این منطقه شامل [[جزایر سنگال|جزایر]] زیادی در مصب های شور و رودخانه ها است. بولوژها هم یک بخش بزرگ منطقه ساحلی است. اکوسیستم مانگروو برای انسان مناسب نیست. حشرات زیاد و باتلاق های زیادی در آن وجود دارد. کانال های زیاد آبی در این منطقه جاری هستند که سنگالی ها در آنجا ماهی‌گیری می کنند. بولوژ منطقه نیمه محصور در آب های ساحلی است که در فارسی «خور» نامیده می شود و جنگل های مانگرو در گستره جزر و مد، مصب ها و جزایر بین خورها در امتداد ساحل کشیده شده اند که بصورت منطقه های گسسته یا پیوسته قابل مشاهده است. جنگل های مانگرو بصورت مشترک به آب دریا و خشکی تعلق دارند. | |||
*'''پارک ملی "دلتا دو سالوم"''' (Delta du Saloum) توسط بولوژها پوشش داده شده است. | |||
*'''ماسه های طلایی:''' بهترین سواحل تفریحی در استان "کازامانس" و بیشتر در "نیافوران" (Niafourang) در مرز بین گامبیا – [[سنگال]]، در نوک شبه جزایر "پرندگان" و " نیکین" (Nyikine) در "کابروس" (Kabrousse) وجود دارد. دریای آن در طول سال گرم و آرام است، ولی توریست های زیادی در آنجا حضور ندار<ins>ن</ins>د. | |||
*'''کناره شبه جزیره‌ی "دماغه‌ی سبز"''' (Cap – vert): این کناره آتشفشانی است. صخره های ساحلی باعث شده که آنجا منطقه خوبی برای شنا نباشد. اما برای موج سواران این منطقه یک بهشت به شمار می آید. موج های عالی در آنجا وجود دارد، با این وجود تعداد حوادث زیاد است، زیرا تعداد صخره ها بسیار زیاد و توتیا نیز فراوان است که تهدید مهمی برای افراد به حساب می آید. | |||
*'''کناره‌ی صدف ها''': این کناره به کناره کوچک معروف است. از منطقه "روفیسک" (Rufisque) شروع و تا "ژوال فادیوث" ادامه دارد. اصلی ترین پوشش گیاهی آن "فیلائوس"(Filaos) است. آب دریا نه سرد نه گرم است. تعداد موج ها کم و آب روشن نیست و سمی است. ویژگی های این کناره این است که ساحل آن پوشیده از صدف است، به حدی که نمی توان روی این ساحل دراز کشید.<ref name=":02" /><ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref> | |||
پارک ملی "دلتا دو سالوم" (Delta du Saloum) توسط بولوژها پوشش داده شده است. | |||
کناره شبه | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[جاذبه‌های طبيعی کانادا]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی ژاپن]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی کوبا]]؛ [[جاذبه های طبیعی مصر]]؛ [[جاذبه های طبیعی تونس]]؛ [[جاذبه‌های طبیعی و تاریخی هاوانا]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اردن]]؛ [[جاذبه‌ها و دیدنی‌های طبیعی آرژانتین]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اسپانیا]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی زیمبابوه]]؛ [[جاذبه‌ها و ديدنی‌های طبيعی سودان]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی فرانسه]]؛ | [[جاذبه‌های طبيعی کانادا]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی ژاپن]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی کوبا]]؛ [[جاذبه های طبیعی مصر]]؛ [[جاذبه های طبیعی تونس]]؛ [[جاذبه‌های طبیعی و تاریخی هاوانا]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اردن]]؛ [[جاذبه‌ها و دیدنی‌های طبیعی آرژانتین]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اسپانیا]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی زیمبابوه]]؛ [[جاذبه‌ها و ديدنی‌های طبيعی سودان]]؛ [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی فرانسه]]؛ | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۳
جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال. قابل بازیابی از https://www.onair.news/
سرزمین سنگال دارای دو حوزه مرتفع است که شامل جزایر گوره (Gorée) و مادلن (Madeleines) می شود. ولی مهم ترین بلندی ها، فوتا – جالون (Fouta – Djalon) در مرز گینه قرار دارند. مصب های سنگال هم پایین از سطح دریا قرار دارند (سالوم و کازامانس Saloum, Casamance) و در کناره های ساحلی هم تپه های شنی زیادی وجود دارد. یکی از ویژگی های سنگال این است که تنها کشوری در دنیا است که با وجود مساحت کمی که دارد، اکوسیستم های زیادی را داراست که عبارتند از:
- کوه: روی خاکریزهای "فوتا – جالون" (Fouta – Djalon) ، در مرز گینه، غرب پارک ملی نیوکولو- کوبا (Niokolo – koba) وکنار رودخانه "فالِمه" (Falémé) ؛
- جنگل انبوه: در استان کازامانس، مخصوصاً در منطقه‌ی مرزی گینه بیسائو؛
- صحرا: در منطقه "سنت – لوئی" (Saint – Louis) ، در منتهی الیه شمال کشور، در شمالی ترین منطقه "فِرلو" (Ferlo) ؛
- جنگل های "مانگرو" (Mangrove): در استان کازامانس، جزایر "سین- سالوم"، (Sine –Saloum) "ژوآل" "فادیوث"(Joul – Fadiouth) تا منطقه‌ی دماغه‌ی" ِاسکرینگ" (Skirring) ؛
- دریاچه ها: دریاچه‌ی "گیه" (Guiers) بزرگترین دریاچه سنگال است؛
- دشت: در سنگال مرکزی؛
- دریاچه های شور: دریاچه "صورتی" (Rose) و دریاچه" اِم بو بوس" (Mbeu beusse) و تعداد زیادی دریاچه دیگر؛
- رودها و رودخانه ها: رود سنگال، رود گامبیا، رودخانه های "نیوکولوکوبا"، (Niokolo koba) ، "فالمه" (Faleme) ، "سالوم" (Saloum) و غیره؛
- علفزارهای استوایی: در جنوب" اِم بور کیدیرا" (Mbour- Kidira) و در منطقه "تام باکوندا" (Tambacounda) ؛
- اقیانوس: تمام کناره های ساحلی، از "سنت لوئی" در شمال تا "کابروس" (Kabrousse) در جنوب[۱]؛
- نیای (Niayes): نیای بخش اعظم منظره ساحلی سنگال را تشکیل می دهد. منطقه نیای بطول ده الی پانزده کیلومتر در شمال سنگال قرار دارد و به علت وجود آب های تحت سطحی و زیر زمینی منطقه مساعدی برای کشت و زرع است. این منطقه از نواحی یوف (Yoff) شروع و تا مرز موریتانی ادامه دارد. شامل دسته های شن و ماسه ریز است. در آن طرف این شن ها، مزارعی وجود دارد که از دسترس شن ها در امان است و ولوف ها در آنجا کشاورزی می کنند.
- ولوژ (Les bologs) : این واژه برای صحبت کردن از جنگل های "مانگروو" (Mangrove) (درختان حرا) به کار می رود. این منطقه شامل جزایر زیادی در مصب های شور و رودخانه ها است. بولوژها هم یک بخش بزرگ منطقه ساحلی است. اکوسیستم مانگروو برای انسان مناسب نیست. حشرات زیاد و باتلاق های زیادی در آن وجود دارد. کانال های زیاد آبی در این منطقه جاری هستند که سنگالی ها در آنجا ماهی‌گیری می کنند. بولوژ منطقه نیمه محصور در آب های ساحلی است که در فارسی «خور» نامیده می شود و جنگل های مانگرو در گستره جزر و مد، مصب ها و جزایر بین خورها در امتداد ساحل کشیده شده اند که بصورت منطقه های گسسته یا پیوسته قابل مشاهده است. جنگل های مانگرو بصورت مشترک به آب دریا و خشکی تعلق دارند.
- پارک ملی "دلتا دو سالوم" (Delta du Saloum) توسط بولوژها پوشش داده شده است.
- ماسه های طلایی: بهترین سواحل تفریحی در استان "کازامانس" و بیشتر در "نیافوران" (Niafourang) در مرز بین گامبیا – سنگال، در نوک شبه جزایر "پرندگان" و " نیکین" (Nyikine) در "کابروس" (Kabrousse) وجود دارد. دریای آن در طول سال گرم و آرام است، ولی توریست های زیادی در آنجا حضور ندارند.
- کناره شبه جزیره‌ی "دماغه‌ی سبز" (Cap – vert): این کناره آتشفشانی است. صخره های ساحلی باعث شده که آنجا منطقه خوبی برای شنا نباشد. اما برای موج سواران این منطقه یک بهشت به شمار می آید. موج های عالی در آنجا وجود دارد، با این وجود تعداد حوادث زیاد است، زیرا تعداد صخره ها بسیار زیاد و توتیا نیز فراوان است که تهدید مهمی برای افراد به حساب می آید.
- کناره‌ی صدف ها: این کناره به کناره کوچک معروف است. از منطقه "روفیسک" (Rufisque) شروع و تا "ژوال فادیوث" ادامه دارد. اصلی ترین پوشش گیاهی آن "فیلائوس"(Filaos) است. آب دریا نه سرد نه گرم است. تعداد موج ها کم و آب روشن نیست و سمی است. ویژگی های این کناره این است که ساحل آن پوشیده از صدف است، به حدی که نمی توان روی این ساحل دراز کشید.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
جاذبه‌های طبيعی کانادا؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی ژاپن؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی کوبا؛ جاذبه های طبیعی مصر؛ جاذبه های طبیعی تونس؛ جاذبه‌های طبیعی و تاریخی هاوانا؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اردن؛ جاذبه‌ها و دیدنی‌های طبیعی آرژانتین؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اسپانیا؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی زیمبابوه؛ جاذبه‌ها و ديدنی‌های طبيعی سودان؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی فرانسه؛
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Leroy, M. (2006), Gestiion stratégique des écosystèmes du fleuve Sénégal, actions et inactions publiques internationales, l’Harmattan, Etudes africaines, p.624.
- ↑ بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)