یان جن چینگ، خوشنویس چینی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
«یان جِن چینگ» وزیر و [[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس]] [[سلسله تانگ|دربار تانگ]]، در خانوادهای معتبر به دنیا آمد. وی در دوران حکمرانی امپراتور دِزونگ[[یان جن چینگ، خوشنویس چینی#%20ftn2|(Dezong]]) به دست وزیری خیانتکار به قتل رسید. | |||
وی [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را از خانواده و «جانگ شو»، [[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس]] مشهور فراگرفت. او از تجربیات تمام استادان پیشین بهره برده و سبک خاص خود را در هر دو زمینه ی نوشتار معمولی و پیوسته نویسی ایجاد کرد. | |||
سبک یان، قوی، سنگین و ظریف بوده و نشان دهنده ی موفقیت و قدرت [[سلسله تانگ|سلسله ی تانگ]] است. اگرچه او [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] آماتور بود، ولی پرکار بود. طبق اسناد تاریخی، وی 138 اثر خلق کرد، ولی تنها 70 مورد از آنها تا کنون باقی مانده است.<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1155</big></sub></ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[هنر در چین]]؛ [[هنر خوشنویسی چینی]]؛ [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]]؛ [[خوشنویسان مشهور چین باستان]] | |||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۸
«یان جِن چینگ» وزیر و خوشنویس دربار تانگ، در خانوادهای معتبر به دنیا آمد. وی در دوران حکمرانی امپراتور دِزونگ(Dezong) به دست وزیری خیانتکار به قتل رسید.
وی خوشنویسی را از خانواده و «جانگ شو»، خوشنویس مشهور فراگرفت. او از تجربیات تمام استادان پیشین بهره برده و سبک خاص خود را در هر دو زمینه ی نوشتار معمولی و پیوسته نویسی ایجاد کرد.
سبک یان، قوی، سنگین و ظریف بوده و نشان دهنده ی موفقیت و قدرت سلسله ی تانگ است. اگرچه او خوشنویسی آماتور بود، ولی پرکار بود. طبق اسناد تاریخی، وی 138 اثر خلق کرد، ولی تنها 70 مورد از آنها تا کنون باقی مانده است.[۱]
نیز نگاه کنید به
هنر در چین؛ هنر خوشنویسی چینی؛ هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان؛ خوشنویسان مشهور چین باستان
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1155