منابع طبیعی سریلانکا: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''منابع طبیعی''' در سریلانکا منابع طبیعی ارزشمندی مانند سنگ جواهرهای مختلف، گرافیت، سنگ آهن، سنگ آهک، گوآترز، شیشه معدنی، خاک رُس و نمک وجود دارد. فلزات غیر آهنی تیتانیم، منازیت، زیرکن در بعضی مناطق ساحلی قابل استخراج است. این کشور از عهد باست...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
در سریلانکا منابع طبیعی ارزشمندی مانند سنگ جواهرهای مختلف، گرافیت، سنگ آهن، سنگ آهک، گوآترز، شیشه معدنی، خاک رُس و نمک وجود دارد. فلزات غیر آهنی تیتانیم، منازیت، زیرکن در بعضی مناطق ساحلی قابل استخراج است. این کشور از عهد باستان به داشتن سنگهای گرانبهای مختلف مانند یاقوت کبود، زرد و سرخ، چشم گربه (cat’s-eye) و سنگهای کم ارزشتری چون گرانیت، شبه مروارید شهرت داشته است <ref name=":1">Vidyamal, S. (2009). Sri Lanka.</ref>؛ اما منابع گاز و نفت ندارد <ref name=":0">Encyclopedia, A. (1995). ''Encyclopedia Americana'' (Vol. 25). Encyclopedia Americana Corporation.</ref><ref name=":2">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[منابع طبیعی چین]]؛ [[منابع طبیعی تایلند]]؛ [[منابع طبیعی زیمبابوه]]؛ [[منابع طبیعی قزاقستان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:معادن و منابع طبیعی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۴۰
در سریلانکا منابع طبیعی ارزشمندی مانند سنگ جواهرهای مختلف، گرافیت، سنگ آهن، سنگ آهک، گوآترز، شیشه معدنی، خاک رُس و نمک وجود دارد. فلزات غیر آهنی تیتانیم، منازیت، زیرکن در بعضی مناطق ساحلی قابل استخراج است. این کشور از عهد باستان به داشتن سنگهای گرانبهای مختلف مانند یاقوت کبود، زرد و سرخ، چشم گربه (cat’s-eye) و سنگهای کم ارزشتری چون گرانیت، شبه مروارید شهرت داشته است [۱]؛ اما منابع گاز و نفت ندارد [۲][۳].
نیز نگاه کنید به
منابع طبیعی چین؛ منابع طبیعی تایلند؛ منابع طبیعی زیمبابوه؛ منابع طبیعی قزاقستان
کتابشناسی
- ↑ Vidyamal, S. (2009). Sri Lanka.
- ↑ Encyclopedia, A. (1995). Encyclopedia Americana (Vol. 25). Encyclopedia Americana Corporation.
- ↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)