|
|
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| جغرافیای طبیعی و انسانی کشور ژاپن شامل دو بخش جغرافیای طبیعی مشتمل بر [[ویژگی های اقلیمی ژاپن|ویژگی های اقلیمی،]] [[مساحت ژاپن|مساحت،]] [[آب و هوای ژاپن|آب و هوا،]] [[ارتفاعات و ناهمواری های ژاپن|ارتفاعات و ناهمواری ها،]] [[رودها و دریاچه های ژاپن|رودها و دریاچه ها]]، [[پوشش گیاهی ژاپن|پوشش گیاهی]]، [[پوشش جانوری ژاپن|پوشش جانوری،]] [[جزایر ژاپن|جزایر،]] [[مرزهای جغرافیایی ژاپن|مرزهای جغرافیایی،]] [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی ژاپن|جاذبه ها و دیدنی های طبیعی،]] [[مخاطرات طبیعی ژاپن]] و نیز جغرافیای انسانی مشتمل بر
| | #تغییر_مسیر [[جغرافیای طبیعی ژاپن]] |
| | |
| === [[جغرافیای طبیعی ژاپن]] ===
| |
| جغرافیا حاصل کنش و واکنش عناصر محیطی و طبیعی در مجاورت با مولفه‌های انسانی و اجتماعی است. جغرافیا را می‌توان مولود پیوند انسان و طبیعت و یا به عبارت صحیح‌تر جامعه و محیط دانست.
| |
| | |
| در توالی روند شکل‌گیری موجودیت‌های جغرافیایی، محدوده‌های اجتماعات کوچ‌رو وابسته به شکار، در نتیجه‌ی انقلاب کشاورزی یکجانشین شدند و دهکده‌های اولیه و سپس با افزایش [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] روستاها را عینیت بخشیدند. پس از این دوره و با افزایش تولید ناشی از تجربه کشاورزی و پیشرفت ابزار، تولید مازاد به وجود آمد و تلاش برای مبادله‌ی اضافی تولید با نیازهای دیگر، کانون‌های مکانی داد و ستد را خلق کرد که نقطه‌ی آغازین شهرهای امروزی بودند. با تراکم فعالیت و [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] در این مکان‌های کانونی و در نتیجه‌ی علاقه‌ی انسان به کاهش هزینه‌ها از طریق کاهش فاصله‌ها، شهرها یکی پس از دیگری به وجود آمدند و این بار شاهد نوعی جدید از مناسبات مکانی بین شهرها بودیم، تعاملی که ابتدا بسیار خشونت بار دنبال می شد. شهرها یکی پس از دیگری به دست نیروهای قدرتمندتر فتح می‌شدند و ادامه‌ی این روند، واحدهای جغرافیایی جدیدی را در قالب پادشاهی و امپراطوری عرضه داشت. با ظهور این واحدهای جدید، روابط جدیدی نیز شکل گرفت و باز خشونت و حمله و لشکرکشی، نوع غالب این روابط بود. کشمکش‌ها تا میانه‌ی هزاره‌یدوم میلادی در نقاط مختلف جهان دو پیامد عمده داشت؛ نخست تبدیل واحدهای عظیم امپراطوری به خرده واحدهای خودگردان، نظیر آنچه در اروپا به واحدهای فئودالی شناخته می‌شد و دوم تضعیف بیش از پیش و فراهم آوردن زمینه‌ی فروپاشی امپراطوری‌های باقیمانده.
| |
| | |
| این دو نتیجه، در قالب فرآیندی که بعدها به نظام وستفالی شهره گشت، زمینه را برای ظهور یک موجودیت جدید جغرافیایی به نام دولت ملی فراهم ساخت که معمولا از آن به کشور یاد می شود. فرآیندی که تا به امروز ادامه یافته‌است و در آینده نیز شاهد ظهور کشورهای جدید در نقشه‌ی [[جغرافیای سیاسی ژاپن|جغرافیای سیاسی]] جهان خواهیم بود.
| |
| | |
| در این میان، [[ژاپن]] به عنوان یک نمونه‌ی تمام عیار از یک دولت ملی، با تاریخ پرفراز و نشیب و جغرافیای منحصر به فرد، انواع و گونه‌های متنوعی از موجودیت‌های جغرافیایی از دهکده‌های اولیه، روستا تا شهر و مگالاپولیس (Megalopolis)<sup>[i]</sup> (ابرمنطقه) و کشور را تجربه کرده و این تجربه‌ی زیست تاریخی-جغرافیایی، ویژگی‌ها و اختصاصات فراوانی برای این سرزمین و ساکنانش به ارمغان آورده است.
| |
| | |
| در این فصل، با تکیه بر بنیان فلسفی جغرافیا که در بالا بیان شد، ضمن بررسی اختصاصات [[ژاپن]] در عناوینی چون جغرافیای طبیعی، [[جغرافیای انسانی ژاپن|جغرافیای انسانی]]، جغرافیای فرهنگی و [[جغرافیای سیاسی ژاپن|جغرافیای سیاسی]]، تحلیلی از روندها و رویه‌های اجتماعی و فرهنگی این کشور با محوریت عناصر، مولفه‌ها و موجودیت‌های جغرافیایی ارائه میشود.
| |
| ===جغرافیای طبیعی ژاپن===
| |
| [[پرونده:نقشه جغرافیایی ژاپن.jpg|بندانگشتی|نقشه جغرافیایی ژاپن]]چنان که اشاره شد، تفکیک طبیعت و محیط از انسان و اجتماع در جغرافیا، نقض غرض است و موضوعیت جغرافیایی یک مطالعه را از بین می‌برد. چه بسا مطالعه‌ی صرف محیط طبیعی در قالب دانش‌های گران سنگی چون زمین‌شناسی، هواشناسی، ژئوفیزیک، زیست‌شناسی، منابع طبیعی و...، بسیار دقیق و عمیق دنبال میشود. اما در ساحت آنچه جغرافیای طبیعی نامیده میشود، کنش‌ها و واکنش‌های محیط طبیعی در تناظر با عامل انسانی و اجتماعی مورد نظر بررسی میشود و این امر ضرورتی اجتناب ناپذیر در مطالعات اجتماعی و فرهنگی است.
| |
| | |
| در کنار تمام آنچه در بالا ذکر شد، اگر خصلت بارز فردی و اجتماعی "کار" مردمان سرزمین مورد مطالعه در این کتاب، یعنی [[ژاپن]] که شهره‌ی خاص و عام است و در این کشور به ارزشی فرهنگی بدل شده را در کنار فقر سرزمین مذکور در حوزه‌ی منابع طبیعی نظیر نفت، گاز و... قرار دهیم و در مقابل جوامع و ممالکی که برخوردار از مواهب طبیعی مذکور هستند را از حیث میزان بهره وری، ساعات کار مفید، ارزش بودن کار و... بررسی کنیم، به یک نتیجه‌ی معقول و منطقی خواهیم رسید و آن این است که اختصاصات محیط طبیعی تا اندازه‌ی زیادی بر نوع و گونه‌ی کنش‌های فرهنگی و اجتماعی اثر گذار خواهد بود.
| |
| | |
| لذا در این نوشتار، به بررسی اختصاصات و ویژگی‌های محیط طبیعی [[ژاپن]] می‌پردازیم و ضمن بررسی اهم موارد در قالب: [[ویژگی های اقلیمی ژاپن|موقعیت نسبی]] و ریاضی، وسعت، مرزها، [[جزایر ژاپن|جزایر]]، [[ارتفاعات و ناهمواری های ژاپن|ارتفاعات و ناهمواری‌ها]]، منابع آبی [[رودها و دریاچه های ژاپن|رودخانه‌ها و دریاچه‌ها]]، دریاها و خلیج‌ها، [[پوشش گیاهی ژاپن|پوشش گیاهی]]، [[پوشش جانوری ژاپن|زندگی جانوری]]، وضعیت خاک، [[آب و هوای ژاپن|آب و هوا]]، بارش و دما، ویژگی‌های منحصر به فرد، [[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی ژاپن|جاذبه‌ها و شگفتی‌های طبیعی]]، پارک‌ها و مناطق حفاظت شده، چشمه‌ها، بلایا و [[مخاطرات طبیعی ژاپن|مخاطرات طبیعی]]، سعی میشود زمینه‌ی لازم برای نیل به شناختی عمیق از روابط و مناسبات فرهنگی و اجتماعی ناشی از این ویژگی‌های محیط طبیعی فراهم آید.
| |
| ===[[ویژگی های اقلیمی ژاپن]]===
| |
| موقعیت ریاضی هر کشور توصیفی دقیق از محل قرارگیری آن در کره زمین ست. از این رو [[ژاپن]] به عنوان یک مجمع‌الجزایر استراتوولکانیک (Stratovolcanic)<sup>[ii]</sup> در امتداد ساحل اقیانوس آرام گسترش و بین عرض‌های جغرافیایی 24 و 46 درجه ش[[مالی]] و بین مدارات 123 درجه تا 146 درجه شرقی امتداد یافته‌است. [[ژاپن]] بخشی از هر دو نیمکره شمالی و شرقی است.اقیانوس آرام در شرق، دریای ژاپن در غرب، دریای چین شرقی در جنوب، دریای اختسک (Sea of Okhotsk)<sup>[iii]</sup> در شمال و دریای داخلی سه‌تو (瀬戸内海/Seto Naikai)<sup>[iv]</sup> بین جزایر شیکوکو (四国/Shikoku)، کیوشو (九州/Kyūshū) و هونشو (本州/Honshū)، [[ژاپن]] را محصور در آب کرده‌است. مجمع‌الجزایر یا زنجیره‌ای از [[جزایر ژاپن]] که شامل چهار جزیره اصلی یعنی هونشو، هوکایدو (北海道/Hokkaidō)، کیوشو و شیکوکو و هزاران جزیره کوچکتر (به یک حساب، 3413 جزیره) است، روی محور تقریبی شمال-جنوب تا 3000 مایل (4800 کیلومتر) درازا یافته‌است.<ref name=":0">Gritzner, C. F. Philips, D. A. Desaulniers, K. L. (2004). Modern World Nations Japan. Philadelphia: [https://www.chelseapublishers.com/ Chealse House Publishers], 13.</ref>
| |
| | |
| اما در ساحت موقعیت نسبی که وضعیت یک واحد [[جغرافیای سیاسی ژاپن|جغرافیای سیاسی]] همچون یک کشور را در تناظر با سایر کشورها، مناطق مهم و... توصیف می‌کند، ژاپن از شرایط کاملا منحصر به فردی برخوردار است. این اذعان وجود دارد که ژاپن بخشی از قاره آسیا است. ژاپن در جنوب شرق فدراسیون [[روسیه]] واقع شده و دو کشور توسط دریای اختسک از هم جدا شده‌اند، شبه جزیره‌ی کره، توسط دریای ژاپن از این کشور تفکیک شده است و [[چین]] و تایوان، توسط دریای چین شرقی در مجاورت ژاپن قرار گرفته‌اند. نزدیکترین کشور همسایه به [[ژاپن]]، فدراسیون [[روسیه]] است. [[ژاپن]] با کشورهای [[چین]]،کره جنوبی، کره شمالی و [[روسیه]] از طریق اقیانوس آرام و دریاهای داخلی همسایه است.<ref>.20 ,Ellington, L. (2009). Asia in Focus Japan. <bdi>Santa Barbara:</bdi> [https://www.abc-clio.com/ ABC-CLIO]</ref>
| |
| ===[[آب و هوای ژاپن]]===
| |
| به طور کلی، [[آب و هوای ژاپن]] متأثر از عرض جغرافیایی کشور، نزدیکی به اقیانوس و دریاهای اطراف و ارتفاعات داخلی آن است.<ref name=":9">Gritzner, C. F. Philips, D. A. Desaulniers, K. L. (2003). Modern World Nations Japan. Philadelphia: [https://www.chelseapublishers.com/ Chealse House Publishers], p.19.</ref> هیچ جایی از [[ژاپن]] بیشتر از 160 کیلومتر با دریا فاصله ندارد که همین نزدیکی با دریا و اقیانوس نقش بسیار مهمی در تعدیل دمای این مجمع‌الجزایر دارد.<ref name=":9" /> تأثیرپذیری از بادهای موسمی سبب شدهاست تا این کشور چهار فصل مجزای بهار، تابستان، پاییز و زمستان داشته باشد، هر چند که در مقایسه با خاک اصلی قاره آسیا زمستان آن چندان سرد نیست و معتدل است.<ref name=":1">Japan. wikipedia (2023). Retrieved from https://ja.wikipedia.org/wiki/%E6%97%A5%E6%9C%AC.</ref> در فصل زمستان، غلبه جریانات پرفشار سیبری و وزیدن بادهای فصلی شمال غرب باعث ایجاد رطوبت زیادی در مسیر وزش بر روی جریانات گرم [[رودها و دریاچه های ژاپن|دریای ژاپن]] میشود که در نهایت باعث باریدن برف بسیار زیاد در 52% مناطق کشور و روزهای خشک بسیار در سواحل مجاور اقیانوس میشود. در فصل تابستان تأثیر جریان پرفشار اقیانوس آرام قوی‌تر است، روزهای گرم و دارای رطوبت بالا ادامه پیدا می‌کند، و تایفون‌های (台風/Taifū/Typhoon)<sup>[v]</sup> مکرر و مخرب بیشتر به وقوع می‌پیوندد.<ref name=":1" />
| |
| | |
| از جمله ویژگی‌های طبیعی فیزیکی که بیشترین تاثیر را بر [[آب و هوای ژاپن|آب و هوا]] دارد، ستون فقرات کوهستانی [[جزایر ژاپن]] است. این ارتفاعات سبب میشود تا افراد بتوانند از گرمای سواحل لذت ببرند وقتی که ارتفاعات همچنان پوشیده از برف است.<ref name=":9" />
| |
| | |
| [[جزایر ژاپن|مجمع‌الجزایر ژاپن]] روی محور تقریبی شمال-جنوب تا 4800 کیلومتر امتداد یافته و به دلیل گستردگی طولی فراوان جزایر آن، از تنوع [[آب و هوای ژاپن|آب و هوایی]] زیادی نیز برخوردار است. از هوکایدوی بسیار سرد در شمال تا جزایر کوچک نیمه گرمسیری جنوب، در هر جا [[آب و هوای ژاپن|آب و هوا]] با دیگر جاها تفاوت دارد.<ref>.6 ,Ellington, L. (2009). Asia in Focus Japan. <bdi>Santa Barbara:</bdi> [https://www.abc-clio.com/ ABC-CLIO]</ref>[[پرونده:جشن شکوفه های گیلاس در ژاپن.jpg|بندانگشتی|جشن شکوفه‌های گیلاس در ژاپن]]در [[ژاپن]] تقویم میلادی مرسوم است. بهار یا هارو(春/Haru) در ماه مارس آغاز میشود. در این زمان درختان شکوفه می‌دهند و روزها گرم‌تر می‌شوند. در ابتدا شکوفه‌های درختان آلوی ژاپنی به رنگ‌های مختلف پدیدار میشود و سپس درختان هلو به شکوفه می‌نشینند. تقریباً در اواخر ماه مارس یا اوایل ماه آوریل همه مشتاقانه به انتظار پیش‌گویی هواشناسان تلویزیون درباره روز شکوفایی درختان گیلاس در هر شهر می‌نشینند. سپس جشن‌های تماشای گل زیر درختان گیلاس برپا میشود. عمر شکوفه‌های صورتی رنگ و ظریف گیلاس فقط یک یا دو هفته است و پس از آن گل‌های دیگر بهاری نظیر گـــلیسین پدیدار می‌شوند.<ref name=":2">معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص29.</ref>
| |
| | |
| پس از بهار، تابستان یا ناتسو(夏/Natsu) فرا می‌رسد که از ماه مه تا اوایل سپتامبر به طول می‌انجامد. اوایل تابستان یا شوکا(初夏/Shoka) دوران کوتاهی با روزهای گرم و آفتابی است. سپس فصل بارندگی یا تسویو(梅雨/Tsuyu) فرا می‌رسد که در آن تقریباً هر روز ممکن است باران ببارد. در طول تابستان به استثناء هوکایدو که کاملاً معتدل است، در سراسر [[ژاپن]] هوا گرم و شرجی است. در اواسط تابستان یا ماناتسو(真夏/Manatsu) در ماه اوت که هوا گرم اما صاف است، بسیاری از مردم به چادرزدن در دامان طبیعت، پیادهروی و گردش و شنا می‌پردازند.<ref name=":2" />[[پرونده:جشنواره سازه های برفی ساپورو.jpg|بندانگشتی|جشنواره سازه‌های برفی ساپورو]]پاییز یا آکی(秋/Aki) از سپتامبر تا نوامبر به طول می‌انجامد. در این فصل هوا خشک‌تر و سردتر میشود، گاه باران و حتی بادها و توفا‌ن‌های شدید وزیدن می‌گیرد و به دنبال آن برگ‌ها تغییر رنگ می‌دهند. در پاییز طی جشن‌های متعدد محلی، برنج و سایر محصولات برداشت میشود. در زمستان یا فویو(冬/Fuyu) که از اواخر نوامبر تا فوریه طول می‌کشد، بادهای سرد سیبریایی و مغولی از سمت سیبری و مغولستان به [[ژاپن]] می‌رسند. گرچه دمای هوا در جنوب معتدل است، دمای هوای [[توکیو]] در اکثر روزها تنها کمی از صفر درجـــه بالاتر می‌رود. در مناطق شمالی جزیره هونشو که توهوکو(東北/Tōhoku)<sup>[vi]</sup> و هوکوریکو(北陸/Hokuriku) نامیده می‌شوند، برف سنگینی می‌بارد و هوای هوکایدو بسیار سرد میشود. هوای سرد مناطق شمالی مانع از آن نمی‌شود که مردم اقصی نقاط جهان به منظور تماشای مجسمه‌های عظیم برفی و یخی به شهر ساپورو(札幌/Sapporo) مرکز هوکایدو سفر نکنند.<ref>معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص30.</ref>
| |
| ===بارش و دما===
| |
| بارش به صورت باران و برف در سراسر [[جزایر ژاپن]] فراوان است. حداکثر بارش در زمان گذر از بهار به تابستان یعنی اواخر بهار و اوایل تابستان اتفاق می‌افتد و حداقل در زمستان. این در حالی است که چنان که قبلا نیز اشاره شد، ساحل دریای ژاپن، بالاترین بارش برف را در بر می‌گیرد. فصل بارانی تابستان از ماه ژوئن و ژوئیه اتفاق می‌افتد، به عنوان بای‌یو (梅雨/Tsuyu/Baiyu) (باران آلو) یا تسویو شناخته شده، چرا که فصل به ثمر نشستن درختان آلو هست، هرچند که میزان بارش در این فصل بارانی برای مناطق مختلف ژاپن متفاوت است و اصولا هوکایدو دارای چنین فصل بارشی نیست<ref name=":3">MLIT-b, (2018). Nihon no Mizushigen to Mizujunkan no Genjō [日本の水資源と水循環の現状],P. 57. Retrieved from [https://www.mlit.go.jp/common/001049554.pdf http://www.mlit.go.jp/common/001049554].</ref>. بیشترین میزان بارندگی مربوط به جزایر جنوبی که آب و هوای گرمسیری دارند و کمترین میزان بارندگی مربوط به جزایر شمالی و قسمت‌هایی از هوکایدو است که آب و هوایی سرد و قطبی دارند. میانگین بارندگی سالانه [[ژاپن]]، 1690 میلیمتر است.<ref name=":3" />
| |
| | |
| به تناسب شکل طویل سرزمین [[ژاپن]] و امتداد آن در عرض‌های جغرافیایی متفاوت و همچنین ناهمواری‌ها و وضعیت توپوگرافی و علاوه بر آنها، بادها و جریانات مجاور، وضعیت دمایی [[ژاپن]] بسیار متغیر و در مناطق مختلف و زمان‌های مشخص، متفاوت است. به عنوان مثال درجه حرارت در جنوب نسبت به شمال بسیار بیشتر است و فصل‌های بهار و پاییز در شمال نیز کوتاهتر است. در فاصله سال‌های 1981 تا 2010، میانگین دما در شهر ساپورو در جزیره هوکایدو 8.9، در سِندای (仙台/Sendai) واقع در شمال شرق جزیره هونشو 12.4، در [[توکیو]] 16.3، در [[اوساکا]] 16.9، در فوکوئوکا (福岡/Fukuoka) واقع در جزیره کیوشو 17 و در ناهاشی (那覇市/Nahashi) بزرگترین شهر اوکیناوا 23.1 درجه سانتی‌گراد بوده‌است.<ref name=":3" />
| |
| | |
| وضعیت میانگین دمای سالانه‌ی [[ژاپن]] به شکل معناداری با عرض جغرافیایی مناطق مختلف این کشور ارتباط دارد. به این معنا که هر چه از عرض‌های بالاتر به سمت پایین (شمال به جنوب) حرکت کنیم، دمای هوا افزایش یافته و بالعکس. وضعیت دمای [[ژاپن]] در مناطق مختلف بسیار متفاوت است و از میانگین سالانه زیر 6 درجه‌ی سانتی‌گراد در شمال تا بیش از 21 درجه سانتی‌گراد در جنوب متغیر است.
| |
| ===[[مساحت ژاپن]]===
| |
| هر چند کشور [[ژاپن]] از تعداد زیادی جزیره تشکیل شدهاست، اما بزرگترین جزایر آن هونشو، هوکایدو،کیوشو و شیکوکو در مجموع 98درصد از خشکی‌های آن را تشکیل می‌دهند.<ref name=":4">معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص16.</ref> [[ژاپن]] از شمال به جنوب امتداد می یابد، به طوری که 3000 مایل (4800 کیلومتر) طول دارد و شامل مجموعه‌ای از [[جزایر ژاپن|جزایر]] است. سطح کل زمین کشور 145000 مایل مربع (378000کیلومتر مربع) است، که میشود بیست بار آن را در مساحت خاک اصلی [[ایالات متحده]] [[آمریکا]] گنجاند.<ref name=":5">Meyer, M. W. (2009). Japan A Concise History. Fourth Edition. North America: [https://rowman.com/ Rowman & Little Field Publishers],P. 2.</ref> در مقایسه با سرزمین اصلی قاره آسیا یا با ایالات متحده، [[ژاپن]] کشوری بسیار کوچک است، اما در مقایسه با برخی از کشورهای اروپای غربی، وسعت قابل توجهی دارد. برای مثال [[ژاپن]] بزرگتر از ایتالیا یا بریتانیا است.<ref name=":5" /> با تمامی این اوصاف ویژگی انحصاری [[ژاپن|سرزمین ژاپن]] این است که به صورت خط منحنی باریکی به طول بیش از 3000 مایل (4800 کیلومتر) گسترده شده، امری که این کشور را در دسته‌بندی‌های شکلی به عنوان یک نمونه‌ی تام از اشکال طویل معرفی می‌کند.
| |
| | |
| مقایسه [[مساحت ژاپن|وسعت ژاپن]] با بعضی کشورها: ایران 1648000 کیلومتر مربع(حدودا 4 برابر)، استرالیا 7741000 کیلومتر مربع(حدودا 20 برابر)، ایالات متحده امریکا 9629000 کیلومتر مربع(حدودا 25 برابر)، ماداگاسکار 587000 کیلومتر مربع(1 و نیم برابر).<ref>Asai, N. (2005). Naruhodo Sekai Chizuchō [なるほど世界地図帳]. [[توکیو|Tokyo]]: Shōbunsha, PP.17-208</ref>
| |
| ===[[مرزهای جغرافیایی ژاپن]]===
| |
| [[ژاپن]] شامل مجموعه‌ای از [[جزایر ژاپن|جزایر]] واقع در شرق آسیا است. این کشور با [[رودها و دریاچه های ژاپن|دریای ژاپن]] در غرب، اقیانوس آرام در شرق، دریای چین شرقی در جنوب دارای مرز بین المللی است. آب‌های محصور بین کشورهای همسایه و [[ژاپن]] و برخی از جزایر واقع در این آب‌ها، در برخی از این مناطق، اختلاف نظرهایی به وجود آورده است. [[ژاپن]] سه منازعه قلمروی با کشورهای همجوار خود دارد. اولین آن با [[روسیه]] که مسأله اعاده چهار جزیره شمالی کونا‌شیری (国尻島/Kunashiritō)<sup>[vii]</sup>، اِتورُفو (択捉島/Etorofu tō)<sup>[iix]</sup>، جزایر هابومای (歯舞群島/Habomai guntō)<sup>[ix]</sup> و شیکوتان (色丹島/Shikotan tō)<sup>[x]</sup> (جزایر شمال شرقی هوکایدو) است. دومین آن با کره جنوبی بر سر جزیره تاکه‌شیما (دوکوتو) (竹島/Takeshima)<sup>[xi]</sup> و سومین آن هم با [[چین]] و پیرامون مسأله جزایر سِنکاکو (尖閣諸島/Senkaku Shotō) است <ref>Arasaki, M. et.al. (2013). Ryōdo Mondai no Ronjikata [「領土問題」の論じ方]. [[توکیو|Tokyo]]: Iwanami Shoten.</ref>. در مورد جزایر شمالی، پس از آن که شوروی سابق سال 1945 آنها را تصرف کرد و در ادامه، [[روسیه]] همچنان به حاکمیت بر آنها ادامه می‌دهد، این مسئله با حساسیت بیشتری همراه شده است. [[ژاپن]] با استناد به قرارداد صلح سان فرانسیسکو در1952، این مناطق را به عنوان قلمرو اصلی [[ژاپن]] می‌داند و این مسئله به یک منازعه دائمی در روابط [[روسیه]] و [[ژاپن]] تبدیل شدهاست.<ref>Asai, N. (2005). Naruhodo Sekai Chizuchō [なるほど世界地図帳]. [[توکیو|Tokyo]]: Shōbunsha, P.55</ref>
| |
| | |
| از آنجایی که [[ژاپن]] [[جزایر ژاپن|مجمع‌الجزایر]] است، بنابراین فاقد مرزهای خشکی مشترک با همسایگان خود بوده و مرز آبی مشترک نیز ندارد. این کشور محدوده سرزمینی خود را سال 1977 در نقطه 12 مایل دریایی از ساحل بنا نهاد، بنابراین [[روسیه]]، [[چین]] و جمهوری کره نزدیکترین کشورها به [[ژاپن]] هستند.<ref>معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص182.</ref> این امر به خودی خود، یک عامل مهم در مصونیت نژادی و فرهنگی [[ژاپن]] به ویژه در عصر ماقبل از انقلاب ارتباطات و صنعتی شدن به حساب می‌آمدهاست. چنان که تا اندازه زیادی این سرزمین را از چنگ اندازی اقوام مهاجم نظیر مغول‌ها و... محفوظ داشته‌است.<ref>Woolley, P. J. (2005). Geography and Japan’s strategic choices from seclusion to internationalization. Washington D C: PotomacBooks Inc, 1.</ref>
| |
| | |
| پهنه‌های آبی که [[ژاپن]] را از کشورهای آسیایی جدا می‌کنند شامل [[رودها و دریاچه های ژاپن|دریای ژاپن]]، دریای چین شرقی و دریای اختسک است. آب‌های شرقی ژاپن بخشی از اقیانوس آرام شمالی است. طبق آخرین برآوردها، [[ژاپن]] دارای 34850 کیلومتر خط ساحلی است که از این لحاظ در جهان در رتبه پنجم قرار می‌گیرد.<ref>MLIT-a, (2018). Kaigan no Genjō to Kadai [海岸の現状と課題]. Retrieved from https://www.mlit.go.jp/river/shinngikai_blog/kaigan_hozen/01/pdf/s02-2.pdf.</ref>
| |
| ===[[جزایر ژاپن]]===
| |
| [[پرونده:جزیره آئوگاشیما.jpg|بندانگشتی|جزیره آئوگاشیما]]چنان که اشاره شد، [[ژاپن]] کشوری مجمع‌الجزایری است که بر اساس پژوهش جامع انجام شده توسط سازمان امنیت دریایی در سال 1987، حدود 6852 جزیره دارد که این عدد هنوز هم در تمامی منابع مورد استناد قرار می‌گیرد.<ref name=":6">Jōhō, S. k. NihonRitōSentā [日本離島センタ]. Retrieved from https://www.nijinet.or.jp/info/faq/tabid/65/Default.aspx.</ref> در پژوهش سازمان امنیت دریایی ملاک جزایر دارای محیطی بیش از 100 متر بود. از تعداد 6852 [[جزایر ژاپن|جزیره ژاپن]] تنها 416 جزیره آن داری سکنه است که این آمار مربوط به سال 2015 است.<ref name=":6" /> با وجود این اکثر مردم [[ژاپن]] در چهار جزیره هوکایدو، هونشو، شیکوکو و کیوشو زندگی می‌کنند. در میان جزایر مذکور، هونشو، بزرگترین و پرجمعیت‌ترین جزیره با مساحت 230966 کیلومتر مربع است.<ref name=":4" /> این در حالی است که یکی از کوچکترین [[جزایر ژاپن]]، آئوگاشیما (青ヶ島/Aogashima)<sup>[xii]</sup>، سال 2011 فقط 165 نفر جمعیت داشته است.<ref name=":6" /> سیستم راه‌آهن مدرن، جزایر اصلی را به هم متصل و با سرعت بالا بین مناطق عمده شهری ارتباط برقرار می‌کند. یک اکوسیستم متنوع به عنوان دریا، [[ژاپن]] را محاصره می‌کند.
| |
| ===[[ارتفاعات و ناهمواری های ژاپن]]===
| |
| [[پرونده:کوه آلپ ژاپن.jpg|بندانگشتی|کوه آلپ در ژاپن]]شکل کنونی [[جزایر ژاپن]] در اثر برخورد تدریجی قسمت‌های مختلف متحرک قشر زمین، فعالیت‌های آتشفشانی و در نتیجه تغییرات حاصل از خطوط ساحلی اقیانوس بوجود آمده است. این رویداد جغرافیایی قابل توجه را می‌توان در شکل [[ژاپن|سرزمین ژاپن]] ملاحظه کرد. بخش بزرگی از [[ژاپن]] را کوه‌های مرتفع و دره‌های باریک بین آنها تشکیل می‌دهد. در واقع حدود 75% این [[جزایر ژاپن|مجمع‌الجزایر]] کوهستانی است و تنها 20% از این سرزمین مناسب توسعه است<ref>.2 ,Ellington, L. (2009). Asia in Focus Japan. <bdi>Santa Barbara:</bdi> [https://www.abc-clio.com/ ABC-CLIO]</ref>. اغلب مردم، مناطق مســـــطح یا تپه‌ای را برای زندگی انتخاب می‌کنند، زیرا کشاورزی و دامداری و حمل و نقل کالاها در آنها بسیار آسان‌تر است[[ارتفاعات و ناهمواری های ژاپن|کوه‌های ژاپن]] یکی از زیباترین مظاهر طبیعی آن به شمار می‌روند. آلپ [[ژاپن]] (日本アルプス/Nihon Arupusu/Japanese alps)<sup>[xiii]</sup> در جزیره هونشو شهرت بــــــسیار دارد، اما معروف‌ترین کوه [[ژاپن]]، کوه فوجــــی (富士山/Fujisan)، فوجی‌یاما یا فوجی‌سان است که با ارتـــفاع 3776 متر بلندترین کوه ژاپن بشمار می‌رود. کوه فوجی در مرکز توجه [[هنر ژاپن|هنر]] و [[فرهنگ ژاپنی|فرهنگ ژاپن]] قرار دارد، از باسمه‌های چوبی تا [[نقاشی ژاپن|نقاشی]] و عکس های مدرن. این کوه با شکل تقریبا کامل مخروطی، به مدت طولانی مورد احترام قرار گرفته است. [[ژاپن]] دارای یک زمین کوهستانی است و دارای چندین قله بیش از 3000 متر از جمله کوه کیتا، کوه هوتاکاداکه، کوه یاری‌گاتاکه، کوه اونتاکه، کوه آینو و...و 532 کوه با ارتفاع بیش از 2000 متر است.<ref>معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص19.</ref>
| |
| | |
| [[ژاپن]] در منطقه‌ای موسوم به حلقه آتش اقیانوس آرام قرار دارد، جایی که 80 درصد آتشفشان‌ها و زلزله‌های جهان در آن رخ می‌دهد<ref name=":7">Gritzner, C. F. Philips, D. A. Desaulniers, K. L. (2004). Modern World Nations Japan. Philadelphia: [https://www.chelseapublishers.com/ Chealse House Publishers], 22.</ref> این کشور 100 آتشفشان فعال یعنی یک دهم کل آتشفشان‌های جهان را دارد.<ref name=":7" />
| |
| | |
| [[جزایر ژاپن]] با ناهمواری‌هایی شناخته می‌شوند که عمدتا با جنگل‌های انبوه پوشانده شده‌اند و رودخانه‌های کوتاه سریع از آن عبور می‌کنند. بدین روی مقدار [[مساحت ژاپن|مساحت]] بسیار کمی از [[مساحت ژاپن]] مناسب کشاورزی است. چنان که پیشتر اشاره شد، تنها حدود 20 درصد این سرزمین، مناسب زندگی اجتماعی و اقتصادی است، تنها در نوارهای ساحلی است که ارتفاع کم و دشت‌های حاصلخیز، زمینه را برای فعالیت اجتماعی و اقتصادی ساکنان این کشور فراهم آورده و همین امر، مسبب تمرکز و [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|تراکم جمعیت]] در نواحی مشخصی از سرزمین شدهاست.
| |
| ===[[رودها و دریاچه های ژاپن]]===
| |
| تقاضای روزافزون برای آب شیرین برای استفاده در کشت و زرع برنج، صنعت و برای مصرف داخلی در [[ژاپن]] یک مشکل و معضل جدی است. مشکلات عرضه در فقدان مخازن آب طبیعی، روان آب‌های سریع رودخانه‌ها و مشکلات مهندسی ساخت سد‌های بزرگ در کوه‌های ناهموار نیز بر سختی کار افزوده است. [[رودها و دریاچه های ژاپن|رودخانه‌های ژاپن]] عموما کوتاه، کم عمق و سریع هستند و توسط حوضه‌های آبریز کوچک تامین می‌شوند<ref>MLIT-b, (2018). Nihon no Mizushigen to Mizujunkan no Genjō [日本の水資源と水循環の現状], 62. Retrieved October 28, 2018, from https://www.mlit.go.jp/common/001049554.pdf.</ref>. میانگین باران سالانه در [[ژاپن]] 1690 میلیمتر است که دو برابر میانگین بارش سالانه جهان میشود، اما با احتساب جمعیت و مساحت این کشور، سرانه بارش سالانه هر نفر 5000 میلیمتر مکعب بر فرد است که این تنها یک سوم میانگین جهانی آن است.<ref name=":3" />
| |
| | |
| مهمترین [[رودها و دریاچه های ژاپن|رودخانه‌های ژاپن]] عبارت از، رودخانه‌های تشِی‌ئو (天塩川/Teshio gawa)<sup>[xiv]</sup> و ایشیکاری (石狩川/Ishikari gawa)<sup>[xv]</sup> در هوکایدو، رودخانه‌های کیتاکامی (北上川/Kitakami gawa)، شینانو (信濃川Shinano gawa)<sup>[xvi]</sup> و کیسو (木曽川/Kiso gawa) در هونشو و رودخانه چیکوگو (筑後川/Chikugo gawa) در کیوشو هستند.. تمام این موارد در کنار ویژگی غالب [[رودها و دریاچه های ژاپن|رودخانه‌های ژاپن]] در خصوص عدم تامین پیش نیازهای کشتیرانی (اعم از عمق، وسعت و سرعت جریان آب)، ویژگی‌های اصلی [[رودها و دریاچه های ژاپن|رودهای ژاپن]] را تشکیل می‌دهد.<ref>معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص2-31.</ref>
| |
| | |
| دریاچه‌ها نیز از دیگر منابع تامین آب و همچنین از مظاهر طبیعی بی‌بدیل [[ژاپن]] هستند. دریاچه بیوا (琵琶湖/Biwa ko)، به عنوان بزرگترین دریاچه این کشور، 669 کیلومتر مربع وسعت و در بخش مرکزی جزیره‌ی هونشو قرار دارد. این در حالی است که همه [[رودها و دریاچه های ژاپن|دریاچه‌های بزرگ]] دیگر در شمال شرق [[ژاپن]] واقع شده‌اند<sup>.</sup><ref>معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص32.</ref> اکثر دریاچه‌های ساحلی، مانند دریاچه هامانا (浜名湖/Hamana ko) در هونشو، غرق‌دره‌های سابق (اشکال ژئومورفولوژیکی که در نتیجه‌ی بالا آمدن سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها به زیر آب رفته‌اند) هستند.
| |
| | |
| اکثر دریاچه های درونی مانند بیوا، سووا (諏訪湖/Suwa ko) و ایناواشیرو (猪苗代湖/Inawashiro ko) در جزیره‌ی هونشو، نتیجه‌ی فعالیت‌های تکتونیکی از منشا گسل‌های جدید زمین‌شناسی هستند. در مقابل بعضی دریاچه‌ها منشا آتشفشانی دارند که برای مثال می‌توان به دریاچه کوچّارو (クッチャロ湖/Kuchcharo ko) در هوکایدو و یا تووادا(十和田湖/Towada ko) و آشی (芦ノ湖/Ashi no ko) در هونشو اشاره کرد.
| |
| ===[[پوشش گیاهی ژاپن]]===
| |
| غالب [[ارتفاعات و ناهمواری های ژاپن|مناطق کوهستانی ژاپن]] پوشیده از جنگل‌های انبوه بوده و تنها در دشت‌ها و جلگه‌هاست که با توجه به فعالیت‌های بشری اعم از کشاورزی، سکونت و صنعت، [[پوشش گیاهی ژاپن|پوشش گیاهی]] تنک و غیرجنگلی است. در [[ژاپن]]، جنگل‌های مانگرو، جنگل‌های نیمه گرمسیری، چمن جنگل، جنگل‌های شمالی، گیاهان آلپ و گیاهان جنگلی وجود دارند. 70 درصد [[ژاپن|سرزمین ژاپن]] پوشیده از جنگل است که از این مقدار 60 درصد آن جنگل طبیعی و 40 درصد مابقی جنگل‌های مصنوعی است که به منظور بهره‌برداری از الوار توسط انسان کشت میشود.<ref>معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص1-40.</ref>
| |
| | |
| [[ژاپن]] کشوری با تنوع بسیار زیاد [[پوشش گیاهی ژاپن|پوشش گیاهی]] است که در آن گیاهان مناطق گرمسیری تا گیاهان مناطق سرد قطبی، خزه و گلسنگ توندرا و گیاهان آلپی وجود دارد.<ref name=":1" /> جنگل‌های شمالی [[ژاپن]] را می‌توان در هوکایدو پیدا و مشاهده کرد و این در حالی است که گیاهان آلپی در قسمت‌های شمالی‌تر شیکوکو و هونشو رشد می‌کنند. گل داوودی و شکوفه‌های گیلاس به عنوان گل ملی مورد توجه هستند.<ref name=":1" /> [[ژاپن]] دارای طیف گسترده‌ای از شکوفه‌های گیلاس می‌باشد، اما گونه‌های یخینی سومه‌ئی (染井/Somei) بیشترین و محبوب‌ترین آنها است که شامل گلبرگ های سفید با رگه‌های صورتی است.
| |
| ===[[پوشش جانوری ژاپن]]===
| |
| [[پرونده:خرس سیاه آسیایی.jpg|بندانگشتی|خرس سیاه آسیایی]]در [[ژاپن]] حدود صد گونه حیوانی زیست می‌کنند که در این میان 30% آن بوم زاد هستند به این معنی که بومی و مختص به این کشور هستند.<ref name=":1" /> برخی از گونه‌های دارکوب، قرقاول، سنجاقک، خرچنگ، کوسه ماهی، حلزون، سمندر و پستانداران دریایی ژاپن در هیچ جای دیگری یافت نمی‌شوند. حیواناتی مثل خرس قهوه‌ای، خرس سیاه آسیایی، سِرُو ژاپنی، سمور دریایی ژاپنی، گرگ ژاپنی که در اوایل قرن بیستم بطور کامل نسل آن منقرض شد، سمور [[رودها و دریاچه های ژاپن|رودخانه‌ای ژاپن]] که نسل آن هم این اواخر منقرض شده است، شیر دریایی ژاپنی، چشم سفید بونین (مِگورو (メグロ/Meguro))، اکراس کاکلی، گوزن، گراز، سنجاب‌های پرنده، انواع خفاش، میمون و نوعی راکون به نام سگ‌راکون(تانوکی(タヌキ/Tanuki)) از جمله وحوش [[ژاپن]] هستند.<ref name=":1" />
| |
| | |
| میمون وحشی (ماکاک ژاپنی) (ニホンザル/Nihonzaru/Japanese macaque) در بسیاری از مناطق دماغه‌ی شمالی هونشو یافت میشود. این منطقه شمالی‌ترین نقطه‌ی زندگی میمون‌ها در جهان است. از آنجا که در زیستگاه این میمون‌ها در ماه‌هایی از سال برف می‌بارد به آنها میمون برفی هم می‌گویند. جالب‌ترین نکته در مورد این میمون‌ها که بیش از هرچیزی سبب شناخته شده آنها در جهان شده، استفاده آنها از چشمه‌های آبگرم برای محافظت از سرما است.
| |
| ===وضعیت خاک===
| |
| با توجه به ویژگی‌های جزیره‌ای، آتشفشانی و همچنین کوهستانی بودن [[ژاپن|سرزمین ژاپن،]] برآورد وضعیت خاک این کشور چندان دشوار نخواهد بود. البته برخی از تغییرات محلی وجود دارد. تنها بخش‌های محدودی از سرزمین و خاک آن به عنوان لایه‌ی حاصلخیز، اجازه‌ی کشاورزی را به ساکنان آن داده که حدود 6% برای کشاورزی و 7% برای شالیزار است. این مسأله باعث شده است تا خودکفایی غذایی [[ژاپن]] در سال 2003، 40% باشد در حالیکه این درصد برای دیگر کشورهای توسعه یافته مانند آلمان 84%، [[فرانسه]] 122%، آمریکا 128% و استرالیا 237% است. همچنین این کشور حدود 53% از مایحتاج غذایی خود را وارد می‌کند.
| |
| ===[[جاذبه ها و دیدنی های طبیعی ژاپن]]===
| |
| در میان مناطق طبیعی [[ژاپن]]، آنچه در قالب کنوانسیون میراث جهانی [https://www.unesco.org/en یونسکو] و [https://www.un.org/ سازمان ملل متحد] به عنوان میراث طبیعی جهانی ثبت شده است، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
| |
| | |
| طبیعت جزایر اوگاساوارا (小笠原諸島/Ogasawara Shotō): بیش از 30 جزیره در سه خوشه که مساحت آن ها برابر با 73939 هکتار است. این جزایر دارای مناظر متنوع و دارای تعداد زیادی از جانوران هستند، از جمله بونین فلایینگ فاکس (オガサワラオオコウモリ/Ogasawara ōkōmori/Bonin Flying Fox) یا خفاش بزرگ اوگاساوارا (یک خفاش در خطر انقراض) و گونه‌های پرنده دیگر در خطر انقراض. چهارصدوچهل و یک تاکسون گیاهی بومی در جزیره‌های مذکور ثبت شده است که آب‌های آنها از گونه‌های مختلف ماهی، بوته‌ها و مرجان‌ها میزبانی می‌کند. اکوسیستم‌های جزایر اوگاساوارا، طیف وسیعی از فرآیندهای تکاملی را که از طریق جمع آوری گونه‌های گیاهی از جنوب شرقی و شمال غربی آسیا نشان داده شده‌اند، در کنار بسیاری از گونه‌های در حال انقراض گرد هم آورده است.[[پرونده:جنگل شیراکامی سانچی.jpg|بندانگشتی|جنگل شیراکامی سانچی]]جنگل شیراکامی سانچی (白神山地/Shirakami sanchi): در کوه‌های شمال هونشو واقع شده است. این سایت بی نظیر شامل آخرین بقایای دست نخورده از جنگل‌های سرد و درختان راش است که به شکل یکپارچه تپه‌ها و کوه‌های شمال [[ژاپن]] را تحت پوشش قرار داده است. خرس سیاه، سِرُو و 87 گونه پرنده در این جنگل یافت می‌شوند.
| |
| | |
| شبه جزیره‌ی شیره‌توکو (知床半島/Shiretoko hantō): در شمال شرقی هوکایدو، جزیره شمالی [[ژاپن]]، شامل بخش‌هایی از سطح زمین از قسمت مرکزی شبه جزیره تا دماغه و منطقه دریایی اطراف آن است. این منطقه یک نمونه برجسته از تعامل اکوسیستم‌های دریایی و زمینی و همچنین بهره‌وری اکوسیستم فوق العاده‌ای است که عمدتا تحت تأثیر تشکیل یخ‌های فصلی دریا در پایین‌ترین عرض جغرافیایی در نیمکره شمالی قرار می‌گیرد. این امر اهمیت ویژه‌ای برای تعدادی از گونه‌های دریایی و زمینی که بعضی از آنها در معرض خطر انقراض هستند، از جمله جغدها، ماهی سیاه و سفید و گیاه بنفشه شیره‌توکو دارد.
| |
| | |
| جزیره یاکوشیما (屋久島/Yakushima): در حاشیه خلیج شرقی ژاپن است که گونه‌ها و زیر گونه‌های گیاهی بسیار زیادی، از جمله نمونه‌های باستانی سدر ژاپنی موسوم به یاکوسوگی (屋久杉/Yakusugi): از اهمیت و غنای ویژه‌ای برخوردار است. این جزیره همچنین حاوی بقایای یک جنگل باستانی گرم و معتدل است که منحصر به فرد است.<ref>Dai, y. (2010). [https://www.yamakawa.co.jp/product/02531 <nowiki>Yamakawa shuppansha Nihonshi Zuroku [山川詳説日本史図録], 4. Yamakawa Publications, 7</nowiki>].</ref>
| |
| ===[[مخاطرات طبیعی ژاپن]]===
| |
| کمتر جایی در جهان است که بتواند به لحاظ [[مخاطرات طبیعی ژاپن|بلایای طبیعی]] با [[ژاپن]] رقابت کند، کشوری که مهیب‌ترین [[مخاطرات طبیعی ژاپن|بلایای طبیعی]] شامل زلزله، فوران آتشفشانی، سونامی و... را تجربه کرده است.<ref>Gritzner, C. F. Philips, D. A. Desaulniers, K. L. (2003). Modern World Nations Japan. Philadelphia: [https://www.chelseapublishers.com/ Chealse House Publishers], 22.</ref> این [[مخاطرات طبیعی ژاپن|بلایای طبیعی]] بدان اندازه زیاد است که محققی که درباره [[مخاطرات طبیعی ژاپن|بلایای طبیعی]] در [[ژاپن]] مطالعه می‌کرد، عنوان اثر خود را «کشور زلزله» برگزید.<ref>.13 ,Ellington, L. (2009). Asia in Focus Japan. <bdi>Santa Barbara:</bdi> [https://www.abc-clio.com/ ABC- CLIO]</ref> بطور میانگین این کشور سالانه 1500 زلزله یعنی هر روز 4 زلزله را تجربه می‌کند. در طول قرن بیستم این کشور شاهد 13 زلزله 7 ریشتر یا بالاتر از آن بوده است.<ref>Gritzner, C. F. Philips, D. A. Desaulniers, K. L. (2003). Modern World Nations Japan. Philadelphia: [https://www.chelseapublishers.com/ Chealse House Publishers], 23.</ref>[[پرونده:زلزله بزرگ کانتو.jpg|بندانگشتی|زلزله کانتو]]چنانکه پیشتر اشاره شد، [[ژاپن]] به عنوان یک مجمع‌الجزایر استراتوولکانیک در نظر گرفته شده است. این منطقه از لحاظ جغرافیایی درون حلقه آتش اقیانوس آرام واقع شده، منطقه‌ای که به علت فعالیت تکتونیکی (زمین ساختی) بالا و [[مخاطرات طبیعی ژاپن|فعالیت‌های آتشفشانی]] ناشی از آن و همچنین زمین لرزه شناخته شده است. حدود 80 درصد زمین لرزه‌های دنیا در حلقه آتشفشانی اقیانوس آرام رخ می‌دهد. از این رو [[ژاپن]] دارای بالاترین خطر [[مخاطرات طبیعی ژاپن|بلایای طبیعی]] در تمام کشورهای توسعه یافته است. این منطقه جایی است که بیشتر [[مخاطرات طبیعی ژاپن|زمین لرزه‌ها و فوران‌های آتشفشانی]] رخ می‌دهد. سال 1923، زلزله بزرگ کانتو (関東大震災/Kantō daishinsai)<sup>[xvii]</sup> و آتش‌سوزی بعد از آن، بیش از 140000 نفر را در منطقه [[توکیو]] کشت، زلزله‌ای که به لحاظ تلفات انسانی هنوز هم بدترین زلزله [[تاریخ ژاپن]] است. انرژی آزاده شده در اثر زلزله بزرگ کانتو برابر با انرژی حاصل از انفجار 400 بمب اتمی از نوعی است که در هیروشیما انداخته شد<ref>.14 ,Ellington, L. (2009). Asia in Focus Japan. <bdi>Santa Barbara:</bdi> [https://www.abc-clio.com/ ABC-CLIO]</ref>. این زلزله به لحاظ وسعت خرابی نیز، تا زمان وقوع زلزله و سونامی یازده مارس 2011 بدترین [[مخاطرات طبیعی ژاپن|بلیه طبیعی در ژاپن]] به شمار می‌رفت. زلزله بزرگ دیگری، ژانویه 1995 با قدرت 7.2 ریشتر کوبه در کانسای را لرزاند که بیش از 5000 کشته و 37000 زخمی برجای گذاشت، 200 هزار بنا را ویران و 300 هزار نفر را بی‌خانمان کرد.<ref>Gritzner, C. F. Philips, D. A. Desaulniers, K. L. (2003). Modern World Nations Japan. Philadelphia: [https://www.chelseapublishers.com/ Chealse House Publishers], 24.</ref> 11 مارس 2011، قوی‌ترین زلزله ثبت شده [[تاریخ ژاپن]]، منطقه توهوکو را لرزاند که باعث ایجاد امواج تسونامی حتی تا ارتفاع 40 متر شد، که این امواج بیست استان [[ژاپن]] را در گرفت، نزدیک به 18 هزار کشته و مفقود برجای گذاشت و باعث انفجار در یکی از نیروگاه‌های اتمی شد، تا نخستین زلزله بعد از جنگ جهانی دوم با بیش از ده هزار کشته و سومین حادثه پرخسارت بعد از میجی شناخته شود.<ref name=":1" />
| |
| | |
| آتشفشان و رانش زمین، دیگر [[مخاطرات طبیعی ژاپن|بلایای طبیعی]] ژاپن‌اند که معمولا هرساله خساراتی ببار می‌آورند. برای مثال فعالیت مجدد آتشفشان ئونزِن(雲仙岳/Unzendake)<sup>[xviii]</sup> در سال 1993، سی و چهار دانشمند و خبرنگار را به کام مرگ فرستاد و رانش زمین در تابستان همین سال هم، 2000 بنا را ویران کرد.<ref>.17 ,Ellington, L. (2009). Asia in Focus Japan. <bdi>Santa Barbara:</bdi> [https://www.abc-clio.com/ ABC- CLIO]</ref>[[پرونده:حادثه اتمی فوکوشیما.jpg|بندانگشتی|حادثه اتمی فوکوشیما]][[ژاپن]] دو کمربند آتشفشانی با حدود 50 آتشفشان فعال دارد که بیشتر مناطق [[ژاپن]] به استثنای جزیره شیکوکو، منطقه کانسای وکانتو را در برگرفته‌اند، هرچند که کوه فوجی در کانتو خود یک آتشفشان است که آخرین بار قرن هیجدهم فوران کرد.<ref>.16 ,Ellington, L. (2009). Asia in Focus Japan. <bdi>Santa Barbara:</bdi> [https://www.abc-clio.com/ ABC- CLIO]</ref> اکثر این آتشفشان‌ها بخشی از حلقه آتش اقیانوس آرام‌اند. [[ژاپن]] بین صفحات تکتونیکی (زمین ساختی) آمریکای شمالی، فیلیپین، اوراسیا و اقیانوس آرام واقع شده است.
| |
| | |
| در کنار تمام [[مخاطرات طبیعی ژاپن|مخاطرات طبیعی]] که [[ژاپن]] را تهدید می‌کند، وضعیت صنعت هسته‌ای این کشور نیز که پس از جنگ جهانی دوم با توسعه‌ای خیره کننده همراه بوده و این کشور را به یکی از پیشتازان تولید انرژی اتمی و استفاده از آن بدل ساخته، به عنوان یک نقطه‌ی ضعف و تهدید جدی برای این کشور در هنگام بروز [[مخاطرات طبیعی ژاپن|بلایای طبیعی]] بدل گشته است. چنان که در زلزله‌یِ 11 مارس 2011 و سونامی ناشی از آن، حادثه اتمی فوکوشیما (福島/Fukushima) رخ داد، که آلودگی‌های زیست‌محیطی زیادی در پی داشت<ref name=":1" /><ref>یزدان‌پناه، کیومرث (1402). "جغرافیای [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: م[https://alhoda.ir/ وسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص15-35.</ref>.
| |
| | |
| === [[جغرافیای انسانی ژاپن|جغرافیای انسانی]] ===
| |
| [[پرونده:خیابان اینسادونگ.jpg|بندانگشتی|خیابان اینسادونگ در [[ژاپن]]]]در جغرافیای انسانی است که مفاهیمی چون جمعیت با به رسمیت شناختن مرزها (رسمی و غیر رسمی، محلی و شهری، ملی و منطقه‌ای و...) موضوعیت می‌یابد، [[نژاد در ژاپن|نژادها]] و قومیت‌ها در نتیجه‌ی پراکندگی ابناء بشر در سطح زمین معنی‌دار می‌شوند، مساکن، روستا و شهرها موجودیت می‌یابند، فاصله، کانون، مرکز، حاشیه، استان و شهرستان، مرز، کشور، منطقه و... همگی مفاهیمی اساسی در مطالعه‌ی جغرافیای انسانی‌اند و ناگفته پیداست که در چگونه پیوندی با اجتماعات و فرهنگ‌ها قرار دارند.
| |
| | |
| در این موضوع یک مثال از سرزمین مورد مطالعه در این کتاب، [[ژاپن]] بسیار راهگشاست. کشور [[ژاپن]] در شرقی‌ترین نقطه‌ی اقیانوس آرام، با جمعیتی برابر با حدود 126 میلیون نفر (2017)، از جمله‌ی معدود نمونه‌های یک ملت یکپارچه، از یک [[نژاد در ژاپن|نژاد]] را در خود جای داده‌است. این موهبت تاثیری شگرف بر [[فرهنگ سیاسی ژاپن|فرهنگ سیاسی]] و اجتماعی این کشور داشته و فارغ از حذف چالش‌های عدیده‌ای که در کشورهای چند نژادی-قومیتی وجود دارد، این امکان را به مردم و حاکمان [[ژاپن]] داده‌است تا با کمترین هزینه‌های سیاسی-امنیتی گام در مسیر توسعه و پیشرفت گذارند و حتی با وجود شکست سنگین در جنگ جهانی دوم، بتوانند به بازسازی درونی اجتماعی و اقتصادی دست بزنند و امروز بنا بر آمار سازمان تجارت جهانی، اقتصاد برتر دنیا شوند.
| |
| | |
| از این رو، جغرافیای انسانی در واقع مطالعه‌ی انسان و اجتماعات انسانی در متن محیطی آن‌هاست. محیطی که بر ساحات مختلف زندگی بشری سایه افکنده و آنها را تا حد زیادی متاثر ساخته‌است. لذا در این گفتار به بررسی اختصاصات و ویژگی‌های جغرافیای انسانی [[ژاپن]] می‌پردازیم و ضمن بررسی اهم موارد از جمله: [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت، ساختار جمعیتی]]، [[هرم سنی و جنسیتی جمعیت ژاپن|ترکیب سنی و جنسی]]، [[نژاد در ژاپن|نژاد]]، حرکات جمعیت، رشد، مرگ و میر، پراکندگی [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] و [[مهاجرت و پناهندگی در ژاپن|مهاجرت]] و همچنین وضعیت سکونت‌گاهی، شهرنشینی و روستانشینی، سعی میشود زمینه‌ی لازم برای نیل به شناختی عمیق از روابط و مناسبات فرهنگی و اجتماعی ناشی از این جغرافیای انسانی فراهم آید.
| |
| ===[[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن]]===
| |
| [[پرونده:جمعیت ژاپن.jpg|بندانگشتی|شلوغی خیابانی در [[ژاپن]]]][[ژاپن]] بعد از آغاز دوره میجی (明治時代/Meiji Jidai) (1868-1912)، رشد جمعیت چشمگیری را تجربه کرد. با نگاه به میزان زاد و ولد از دوره میجی تا دوران معاصر، متوجه می‌شویم، میزان زاد و ولد در اوایل دوره میجی پایین بود، از اواسط این دوره این میزان بالا رفت و سال 1920 به بالاترین حد آن یعنی 36.2 رسید. در این سال 2 میلیون کودک متولد شدند که 2 و نیم برابر میزان موالید 1873 (800 هزار کودک) بود.<ref>Nawata, Y. (2006). Rekishiteki ni mita Nihon no Jinkōto Kazoku. (歴史的に見た日本の人口と家族). RippōtoChōsa, (260), 95.</ref> این افزایش به طور مستقیم با رشد آهسته اما پایدار شهرنشینی همراه بود. در اولین سال دوره میجی، [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] 34 میلیون نفر بود که سال 1900 یعنی زمانی که فرآیند صنعتی شدن آغاز شده بود، [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] به 43 میلیون و 850 هزار نفر رسید.<ref name=":02">Sudō, I. (2005). Yoku wakaru Nihon no jinkō [よくわかる日本の人口]. Dai ichi sēmē kēzaiken repōto, 2.</ref> از سال 1898 تا 1918، شهرک‌های صنعتی و شهرهای معدنی جمعیت زیادی را به خود جلب کردند و سال 1925،جمعیت 59 میلیون و 740 هزار نفر بود.<ref name=":02" />
| |
| | |
| بین سال‌های 1919 و 1945، توکیو-یوکوهاما (که‌هین (京浜/Kēhin))<sup>[i]</sup>، اوساکا-کوبه-[[کیوتو]] (که‌هانشین(京阪神/Kēhanshin))، ناگویا (چوکیو(中京/Chūkyō))<sup>[ii]</sup> و شمال کیوشو به عنوان چهار منطقه صنعتی عمده کشور توسعه یافتند. در عین حال، برخی از شهرهای کوچک، توانایی خود را برای حفظ [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] رو به رشد از دست داده‌اند و [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] برخی از آنها کاهش یافته‌است. تا سال 1940، [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] به بیش از دو برابر سال 1868 افزایش یافت.<ref name=":02" /> در طول جنگ جهانی دوم، مهاجرت به مناطق روستایی به منظور جلوگیری از بمباران هوایی صورت گرفت، برخی از شهرها مانند [[اوساکا]]، یک سوم از [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] خود را از دست دادند و [[ژاپن]] مهاجرت معکوس روستا به شهر را تجربه کرد.
| |
| | |
| بعد از جنگ جهانی دوم هرچند میزان موالید به خصوص به خاطر قانونی شدن جلوگیری از حاملگی کاهش یافت، اما با کاهش بسیار چشمگیر مرگ و میر نوزادان، [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] افزایش یافت و از 72 میلیون و 150 هزار نفر در سال 1945 به 83 میلیون و 200 هزار نفر در سال 1950 و 93 میلیون و 420 هزار نفر در سال 1960 رسید و سرانجام در سال 1967 از مرز صد میلیون نفر گذشت.<ref>Nawata, Y. (2006). Rekishiteki ni mita Nihon no Jinkōto Kazoku. (歴史的に見た日本の人口と家族). RippōtoChōsa, (260), 96.</ref> [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت ژاپن]] تا سال 2006 روند افزایشی هرچند با شیب بسیار کم داشت، اما از این سال روند کاهش جمعیت آغاز شد و پیش‌بینی میشود این کاهش به میانگین 0.7% در سال 2025 و 1% در سال 2050 برسد که با این احتساب جمعیت این کشور در صد سال آینده نصف خواهد شد.<ref>Sudō, I. (2005). Yoku wakaru Nihon no jinkō [よくわかる日本の人口]. Dai ichi sēmē kēzaiken repōto, 3.</ref> [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت ژاپن]] در سال 2004 برابر با 127 میلیون و 690 هزار نفر بود که این جمعیت در سال 2017 به 126 میلیون و 670 هزار نفر رسیده است که کاهشی بیش از یک میلیون نفر را نشان می‌دهد.
| |
| | |
| ویژگی قابل توجه جمعیت شناسی در [[ژاپن]] بعد از جنگ جهانی دوم، کاهش میزان مرگ و میر بود که نتیجه‌ی آن در قالب خانواده‌های کم جمعیت و افزایش سطح سلامتی به طور چشمگیری افزایش یافت. در اواخر قرن بیستم، میزان افزایش [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت ژاپن]] به طور چشمگیری کاهش یافت و در دهه اول قرن بیست‌ویکم با رکود مواجه شد. در اواخر همان دهه، [[ژاپن]] یکی از کمترین نرخ موالید در جهان را داشت. امروزه [[ژاپن]]، علیرغم اینکه امید به زندگی آن در میان بالاترین سطح جهان قرار دارد، از موضوع کاهش میزان جمعیت رنج می‌برد. بنابراین کشور با مسائل دوگانه‌ی جمعیتی که در حال کاهش و به سرعت در حال پیر شدن است با شرایط سختی مواجه است. [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت ژاپن]] سریع‌تر از هر جامعه دیگری در دنیا، در حال پیر شدن است و این وضعیتی است که مشکلات جدی را برای [[جامعه و نظام اجتماعی ژاپن|جامعه ژاپن]] به همراه می‌آورد. درصد [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] 65 سال به بالا در سال 1970 تنها 7 درصد بود، ولی تنها 25 سال بعد یعنی سال 1995 به 14.6 درصد رسید.<ref name=":12">معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص70.</ref> پیش‌بینی شده است، تا سال 2050 از هر سه نفر ژاپنی یک نفر بالای 65 سال سن خواهد داشت.<ref name=":12" />
| |
| | |
| یکی دیگر از تغییرات جمعیتی که بعد از جنگ جهانی دوم رخ داد، تمرکز جمعیت در شهرهای بزرگ دارای جمعیت بیش از 50 هزار نفر بود. نسبت [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] ساکن در این شهرها که در سال 1945 حدود 22% بود به شدت افزایش یافت و در سال 1975 به 67% رسید.<ref>Nawata, Y. (2006). Rekishiteki ni mita Nihon no Jinkōto Kazoku. (歴史的に見た日本の人口と家族). RippōtoChōsa, (260), 98.</ref> این شهرها هم عموما در دشت‌ها قرار دارند و همین مسأله سبب تمرکز جمعیتی در دشت‌های محدود و پایین‌ترین سطح زمین، مخصوصا در امتداد ساحل اقیانوس آرام شده است.
| |
| ===[[نژاد در ژاپن]]===
| |
| [[پرونده:عکس مردم ژاپن.jpg|بندانگشتی|نژاد مردم ژاپن]]مردم ژاپنی اکثریت قریب به اتفاق ساکنان این شرقی‌ترین سرزمین جهان را تشکیل می‌دهند. آنها به لحاظ نژادی به سایر مردم شرق و جنوب شرق آسیا نزدیک هستند. [[ژاپن]] یکی از همگن‌ترین جمعیت‌های جهان را در خود جای داده است که شامل بیش از 98% از نژاد ژاپنی است،<ref name=":22">Gritzner, C. F. Philips, D. A. Desaulniers, K. L. (2003). Modern World Nations Japan. Philadelphia: [https://www.chelseapublishers.com Chealse House Publishers], 55.</ref> همچنین یک اقلیت قومی از مردم بومی وجود دارد که به نام آینو شناخته می‌شوند و اکثرا در شمال هوکایدو زندگی می‌کنند. درصد باقی مانده، بیشتر کره ای‌اند که حدود 500 هزار نفر می‌شوند و تعداد کمتری از برزیلی‌ها، چینی‌ها، فیلیپینی‌ها و آمریکایی‌ها نیز در [[ژاپن]] اقامت دارند.<ref name=":22" />
| |
| | |
| از آنجا که سیستم اجتماعی طبقاتی در [[ژاپن]] امتداد تاریخی داشته است، اساس قومی که می‌تواند در جوامع چند فرهنگی وجود داشته باشد در این کشور رایج نیست، زیرا تمام مردم ژاپنی خود را به عنوان یک گروه قومی تعریف می‌کنند. البته استثناهایی نظیر مهاجرین کره‌ای و آینوها در این میان وجود دارند. صدها هزار کره‌ای غالبا بر خلاف میل و اراده‌ی خود، قبل و همزمان با جنگ جهانی دوم به [[ژاپن]] مهاجرت کردند. زمانی که کره یک مستعمره [[ژاپن]] بود و عمدتا کره‌ای ها به عنوان کارگر در [[ژاپن]] مشغول به کار می‌شدند.
| |
| ===[[وضعيت شهرنشينی و روستانشينی ژاپن]] ===
| |
| چنان که پیشتر اشاره شد، 75% [[ژاپن|سرزمین ژاپن]] کوهستانی و تنها تقریبا 20٪ از مساحت این کشور مناسب زندگی انسان است. در این میان [[شهرهای مهم ژاپن|شهرهای ژاپن]] به طور معمول پرطرفدار و پرجمعیت هستند. به عنوان مثال منطقه کلان‌شهری [[توکیو]] با یوکوهاما و دیگر حومه‌های وابسته به آن، بزرگترین منطقه کلان‌شهری دنیا با نزدیک به سی میلیون نفر جمعیت (سال 2003) است.<ref>Gritzner, C. F. Philips, D. A. Desaulniers, K. L. (2003). Modern World Nations Japan. Philadelphia: [https://www.chelseapublishers.com Chealse House Publishers], 11.</ref>
| |
| | |
| از اواخر قرن نوزدهم، تغییرات اقتصادی و اجتماعی بر مناطق روستایی تاثیر گذاشت، اما بسیاری از جنبه‌های سنتی زندگی روستایی جان سالم به در برده‌اند. در روستاها، بسیاری از ویژگی‌هایی که با دیگر روستاهای آسیایی مشترک هستند، به خوبی حفظ شده‌اند. سیستم‌های خودمختار و تعاونی‌های کشاورزی و مراسم مذهبی و همچنین کمک‌های متقابل میان روستاییان تا به امروز حفظ شده‌اند. این سنت‌ها با شیوه‌های کشاورزی مدرن و تنوع در اشتغال مخلوط شده‌اند. یک واحد روستایی مستقل که به طور کلی به نام مورا (村/Mura)شناخته میشود، شامل 30 تا 50 خانه یا بیشتر است.<ref name=":32">Encyclopedia Britannica-a (1768). japan People, Retrieved October 31, 2018, from https://www.britannica.com/place/Japan/People.</ref>[[پرونده:روستای هوکایدو.jpg|بندانگشتی|روستای هوکایدو]]روستاها در [[ژاپن]] وضعیت‌های متفاوتی دارند. به عنوان مثال، روستاهای هوکایدو مبتنی بر کشاورزی تجاری هستند و هر خانوار ارتباط مستقیم با یک شهر در نزدیکی آن دارد. روستاهای ماهیگیری بیشتر در جنوب غربی، جایی که اقتصاد تجاری به مدت طولانی در جریان بوده است، عمومیت بیشتری دارند. روستاهای کوهستانی که تنها بر روی محصولات محلی به جز برنج تکیه می‌کنند، بسیار نادر هستند.<ref name=":32" />
| |
| | |
| در مقابل اما شهرنشینی به طور کلی از منشا نسبتا جدیدی است. به جز شهرهای پایتختی نظیر نارا (奈良/Nara)، [[کیوتو]] و کاما[[کورا]] (鎌倉/Kamakura)، هیچ شهر قابل توجهی پیش از قرن 16 در [[ژاپن]] وجود نداشته‌است. پس از قرن 16، معابد و فرماندهان فئودالی با جمع آوری تجار و صنعتگران نزدیک به مقر فرمانروایی خود شروع به ساخت شهرها کردند<ref name=":32" />.
| |
| | |
| توسعه گسترده شهری در اواخر قرن نوزدهم با توسعه بنادر بین المللی نظیر: یوکوهاما، نیگاتا (新潟/Niigata)، هاکوداته (函館/Hakodate) و ناگازاکی (長崎/Nagasaki) و پایگاه‌های دریایی یوکوسوکا (横須賀/Yokosuka) و کوره (呉市/Kure) و ساسه‌بو (佐世保市/Sasebo) آغاز شد. با صنعتی شدن، رشد سریع شهرهای [[ژاپن]] به وقوع پیوست و برخی از شهرهای صنعتی نظیر آماگاساکی (尼崎/Amagasaki)، کاواساکی (川崎/Kawasaki)، یاواتا (八幡/Yawata)، نی‌ئی‌هاما (新居浜/Niihama) و...، در پاسخ به نیازهای توسعه اقتصادی تاسیس شدند. اکثر شهرهای سابق به ویژه آنهایی که در امتداد ساحل اقیانوس آرام قرار داشتند، به طور مستقیم یا غیر مستقیم توسط صنعتی شدن گسترش یافتند.<ref name=":32" />[[پرونده:توکیوی ژاپن.jpg|بندانگشتی|شهر توکیو]][[شهرهای مهم ژاپن|شهرهای ژاپنی]] ترکیبی از قدمت و مدرنیت و شرق و غرب هستند. الگوی پراکنده و ناهموار مالکیت زمین، مانع بزرگی در شهرهای در حال توسعه،آسمان خراش‌ها، مترو و تاسیسات زیرزمینی است. مشکلات جدی دیگر، کمبود مسکن بهتر، افزایش استفاده از خودرو، شلوغی بیش از حد سیستم‌های حمل و نقل عمومی، کمبود فضای باز برای تفریح، آلودگی محیط زیست و تهدید دائمی زمین لرزه‌ها و سیل‌ها و...است.
| |
| | |
| در عرصه‌ی شهرنشینی [[ژاپن]]، [[توکیو]] جایگاه ویژه‌ای دارد. تراز جغرافیایی [[توکیو]]، پایتخت [[ژاپن]]، در 35 درجه و 41 دقیقه عرض ش[[مالی]] و 139 درجه و 46 دقیقه طول شرقی قرار دارد که از این لحاظ هم عرض تهران، آتن و لس‌آنجلس است.<ref name=":42">معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص55.</ref> تاریخ این شهر به 400 سال قبل برمیگردد یعنی دوره توکوگاوا (徳川時代/Tokugawa Jidai)(1603-1868) که در این دوره نام آن [[دوره ادو|اِدو]] (江戸/Edo) بود. با اصلاحات میجی و اعاده قدرت به خاندان امپراتوری و حضور امپراتور در [[دوره ادو|ادو]] در سال 1868، نام این شهر به نام کنونی آن یعنی [[توکیو]] به معنی پایتخت شرقی تغییر کرد<ref>معین‌زاده، مریم (1382). برآورد استراتژیک [[ژاپن]] سرزمینی سیاسی. تهران: [https://tisri.org/ موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر]، ص56.</ref>. این شهر که در منطقه کانتو واقع است و مساحت آن 2187 کیلومتر مربع و [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن|جمعیت]] آن سال 2000 بیش از 12 میلیون نفر بود، در زمره تمیزترین و امن‌ترین شهرهای جهان به حساب می‌آید<ref name=":42" /><ref>یزدان‌پناه، کیومرث (1402). "جغرافیای [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص15-35.</ref>.
| |
| | |
| == نیز نگاه کنید به ==
| |
