|
|
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| جغرافیای طبیعی و انسانی [[آرژانتین|کشور آرژانتین]] شامل [[جغرافیای طبیعی آرژانتین|جغرافیای طبیعی]] مشتمل بر [[موقعیت جغرافیایی آرژانتین|موقعیت جغرافیایی،]] [[توپوگرافی آرژانتین|توپوگرافی]]، [[مناطق جغرافیایی آرژانتین|مناطق جغرافیایی]]، [[آب و هوای آرژانتین|آب و هوا]]، [[ارتفاعات آرژانتین|ارتفاعات]]، [[ناهمواری های آرژانتین|ناهمواری ها،]] [[دریاچه های آرژانتین|دریاچه ها]]، [[رودهای آرژانتین|رودها]]، [[جزایر و مجمع الجزایر آرژانتین|جزایر و مجمع الجزایر و]] [[جاذبه‌ها و دیدنی‌های طبیعی آرژانتین]]؛ [[جغرافیای انسانی آرژانتین|جغرافیای انسانی]] نیز مشتمل بر[[جمعیت آرژانتین|جمعیت،]] [[ساختار و پراکندگی جمعیتی آرژانتین|ساختار و پراکندگی جمعیتی،]] [[سیاست جمعیتی آرژانتین|سیاست جمعیتی،]][[نژادهای آرژانتین]] و نیز [[جغرافیای سیاسی آرژانتین]] است.[[پرونده:مپ آرژانتین.jpg|بندانگشتی|مپ آرژانتین]]
| | #تغییر_مسیر [[جغرافیای طبیعی آرژانتین]] |
| | |
| === [[جغرافیای طبیعی آرژانتین]] ===
| |
| مساحت [[آرژانتین]] 2791810 کیلومتر مربّع است که تقریباً یک و نیم برابر مساحت ایران می‌باشد. از نظر وسعت، هشتمین کشور در جهان، دومین کشور در آمریکای جنوبی و چهارمین کشور در نیم‌کره‌ی غربی بعد از ایالات متّحده‌ی آمریکا، [[کانادا]] و برزیل است. این کشور از شمال به کشورهای برزیل، پاراگوئه و بولیوی و از مشرق به اقیانوس اطلس و اروگوئه و از مغرب و جنوب غربی به شیلی محدود می‌شود. طولانی‌ترین قسمت خاک [[آرژانتین]] حدود 3700 کیلومتر است که از شمالی‌ترین قسمت این کشور که در حقیقت مناطق حارّه‌ای جنوب آمازون می‌باشد، تا جنوبی‌ترین نقطه‌ی آن در نزدیک قطب جنوب امتداد دارد. عریض‌ترین بخش آن نیز حدود 1423 کیلومتر است<ref>Leitner, G. (2000). Argentina, Australia: Companion Travel Guide Book. P13.</ref>.
| |
| | |
| [[آرژانتین]] از برخی جهات خصوصیات مشابهی با [[ایالات متحده]] دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها نابودسازی بومیان و جانشینی مهاجران بعد از کشف قارّه‌ی [[آمریکا]] است. از شباهت‌های دیگر می‌توان به نوع تقسیم‌بندی کشور، سیستم حکومت فدرالی و بالأخره رشد سریع شهرنشینی اشاره کرد<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 27-28.</ref>.
| |
| | |
| ==== [[توپوگرافی آرژانتین|وضعیت جغرافیایی توپوگرافی]] ====
| |
| خاک [[آرژانتین]] از دو بخش متمایز تشکیل شده است. یکی از آن‌ها نواحی کوهستانی غرب است که قسمتی از دامنه‌ی شرقی رشته‌کوه «آند» را شامل می‌شود و قلل آن پوشیده از برف و بعضی از آن‌ها آتشفشان است. این رشته‌کوه‌ها مرز غربی [[آرژانتین]] و شیلی را تشکیل می‌دهند و بلندترین قلّه‌ی آن «آکونکاگوا (Aconcagua)» است که نزدیک به 7 هزار متر ارتفاع دارد و از مرتفع‌ترین قلل دنیا محسوب می‌شود. دامنه‌های شرقی آند با شیب ملایمی به دشت‌های مرکزی [[آرژانتین]] منتهی می‌شود که در آن‌ها ریزش باران بسیار کم است و قسمت عمده‌ی آن به‌ویژه استپ‌های پاتاگونیا (Patagonia) پوشیده شده است<ref name=":0">اصغری، احمدرضا (1374). [[آرژانتین]]، تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه]. ص30.</ref>.
| |
| | |
| قسمت دیگر، بخش جلگه‌ای مشرق است که از شمال به جنوب از عرض آن کاسته می‌شود. در شمال و جنوب یعنی در فلات‌های شاگو و پاتاگونیا زمین‌ها کم‌تر حاصل‌خیز و در قسمت مرکزی یعنی پامپاس بسیار حاصل‌خیز می‌باشد<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 28.</ref>.
| |
| | |
| ==== [[مناطق جغرافیایی آرژانتین|مناطق جغرافیایی]] ====
| |
| بسیاری از کتب و منابع، سرزمین [[آرژانتین]] را از نظر جغرافیایی به چهار منطقه‌ی اصلی تقسیم کرده‌اند. امّا اگر با در نظر گرفتن وضعیت آب و هوایی، تقسیم‌بندی را دقیق‌تر انجام دهیم، این سرزمین را از نقطه‌نظر جغرافیایی می‌توان در 6 بخش مختلف جای داد.
| |
| | |
| ===== [[فلات پامپاس]] =====
| |
| [[فلات پامپاس]] (Pampas) را در گذشته‌های دور دشت علف‌خیز آمریکای جنوبی و در دهه‌های اخیر قلب اقتصادی [[آرژانتین]] دانسته‌اند. در ابتدا این دشت‌های وسیع را علف‌های پرپشت پوشانیده بود که محل زندگی بومیان و سرخ‌پوستان اصلی این سرزمین بود و در آن‌ها اسب‌های وحشی و برّه‌ی مرینوس را پرورش می‌دادند امّا پس از شکل‌بندی کشور [[آرژانتین]]، بومیان از این منطقه رانده شده و اروپاییان مهاجر در آن‌جا مستقر شدند. این منطقه‌ی وسیع در 250 مایلی [[بوئنوس‌آیرس]] قرار دارد.
| |
| | |
| آب و هوای این دشت مرطوب و معتدل است. هوای این منطقه در زمستان نیز به اندازه‌ای سرد نمی‌شود که مانع چرای گاوها و احشام دیگر شود. به هر صورت در دوره‌ی شهرنشینی اوّلین بخشی که موتور محرّک اقتصادی کشور جدید [[آرژانتین]] بود، کشاورزی و دام‌پروری بود و این منطقه هنوز پس از چند صد سال قلب تپنده‌ی کشاورزی [[آرژانتین]] است.
| |
| | |
| در اواخر قرن نوزده میلادی در نتیجه‌ی پیشرفت شبکه‌ی راه‌آهن و وسایل نقلیه‌ی تندرو و امکان منجمد نمودن گوشت و حمل آن با کشتی‌های یخچال‌دار، چهره‌ی این دشت تغییر اساسی پیدا کرد. گوسفندهای پشم‌دار جایگزین برّه‌های مرینوس و گاوهای سخت‌گوشت استخوانی تبدیل به گاوهای پروار گردیدند. نکته‌ی جالب این است که در این منطقه تقریباً هیچ رودخانه‌ی پرآبی وجود ندارد و آب حاصل از باران‌های وسیع به سرعت جذب خاک می‌شود. بدون شک پامپاس یکی از حاصل‌خیزترین نقاط جهان است. منطقه‌ی شرقی این دشت که از نظر آبیاری وضع بهتری دارد، از گذشته‌های دور محل تمرکز افراد و شرکت‌های معظم کشت و صنعت بوده و بیشترین تولید کشاورزی [[آرژانتین]] را به خود اختصاص می‌دهد. وسعت این منطقه چیزی حدود یک چهارم کلّ خاک [[آرژانتین]] است.<ref name=":0" />
| |
| | |
| استان‌های [[بوئنوس‌آیرس]]، سانتافه (Santa Fe)، لاپامپا (La Pampa) و بخش جنوب شرقی کوردوبا (Córdoba) در این منطقه واقع شده‌اند. یک بخش از پامپاس متوسّط سالیانه بیش از 1000 میلی‌متر باران را ثبت کرده است. مهم‌ترین محصولات کشاورزی پامپاس، گندم، ذرّت و دانه‌های روغنی است. در بخش دیگری از این منطقه‌ی وسیع، مهم‌ترین قطب صنعتی کشور واقع در استان‌های [[بوئنوس‌آیرس]]، سانتافه و کوردوبا قرار دارد. پامپاس پرجمعیت‌ترین بخش کشور است که [[بوئنوس‌آیرس]] با 12 میلیون نفر را نیز شامل می‌شود. با در نظر گرفتن این‌که [[آرژانتین]] مهم‌ترین صادرکننده‌ی ذرت و همچنین روغن‌های خوراکی در جهان است و افزودن این‌که مهم‌ترین منطقه‌ی تولید این محصولات پامپاس است، به ارزش این بخش از کشور بیشتر واقف خواهیم شد.<ref name=":1">برگرفته از https://www.ign.gob.ar</ref>
| |
| | |
| ===== [[منطقه مزوپوتامیا|مزوپوتامیا (بین‌النّهرین)]] =====
| |
| [[منطقه مزوپوتامیا|مزوپوتامیا]] (Mezopotamia)(بین‌النّهرین)، شامل استان‌های میسیونس (Misiones)، کورینتس (Corrientes) و انتره ریوس (Entre Ríos) (بین دو رود) است. همانند بین‌النّهرین در خاورمیانه، این منطقه نیز بخشی حاصل‌خیز بین دو رودخانه‌ی اروگوئه و پارانا است. علاوه بر جنگل‌ها، دشت‌ها و مزارع، این منطقه بخش مهمی از مناطق حفاظت‌شده‌ی حیات وحش کشور را در خود جای داده است. این منطقه از [[آرژانتین]]، علاوه بر کشاورزی و دامداری به‌ویژه پرورش گاوهای گوشتی، به صنایع جنگلی و کاغذسازی در جهان شناخته شده است.<ref name=":1" />
| |
| | |
| ===== [[منطقه چاکو|چاکو]] =====
| |
| [[منطقه چاکو]] (Gran Chaco) از نظر جغرافیایی، قسمت ش[[مالی]] [[آرژانتین]] را در بر می‌گیرد. پستی و بلندی‌های سطح زمین در این منطقه، کشاورزی را در مقایسه با منطقه‌ی پامپاس مشکل‌تر کرده است. وسعت [[منطقه چاکو|منطقه چاکو]] بسیار کم‌تر از پامپاس است امّا به دلیل باران‌های انبوه، کشت برخی محصولات همچون پنبه، مرکّبات، و مته (چای خاص آرژانتینی) را امکان‌پذیر کرده است. این منطقه در جلگه‌ی پارانا و پاراگوئه واقع شده است و شامل استان‌های [[منطقه چاکو|چاکو]]، فورموزا (Formoza) و شمال سانتیاگو د استرو (Santiago del Estero) است. متوسّط حرارت روزانه‌ی تابستان در این منطقه 23 درجه‌ی سانتیگراد است. پنبه، سبزیجات و پرورش احشام، مهم‌ترین صنایع کشاورزی این بخش از کشور است.[[پرونده:Cuyo-707067.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|کویو]]
| |
| | |
| ===== [[منطقه کویو|کویو]] =====
| |
| [[منطقه کویو|کویو]] (Cuyo)منطقه‌ی مرکزی و غربی کشور و استان‌های مندوسا (Mendoza)، سان لوییس (San Luis) و سان خوان (San Juan) را در بر می‌گیرد. قلّه‌ی مشهور آکونکاگوا در این استان قرار گرفته است. استان‌های مندوسا و سان خوان مهم‌ترین استان‌های تولید مواد معدنی در کشور است و پوشیده از حوضچه‌ها و چشمه‌های آب گرم است. برخی از منابع گاز کشور، صنایع فلزی و کارخانه‌های مواد غذایی [[آرژانتین]] در این بخش از کشور واقع شده‌اند<ref name=":2">برگرفته از https://www.ffyl.uncu.edu.ar</ref>.[[پرونده:Patagonia.jpg|بندانگشتی|پاتاگونیا]]
| |
| | |
| ===== [[منطقه پاتاگونیا]] =====
| |
| [[منطقه پاتاگونیا]] (Patagonia) به عنوان منطقه‌ی جنوبی رودخانه‌ی کلرادو (Rio Colorado) بیش از 25 درصد از خاک [[آرژانتین]] را در بر می‌گیرد. [[منطقه پاتاگونیا|پاتاگونیا]] که جنوبی‌ترین بخش کشور را در بر می‌گیرد، بسیار سرد است امّا در عین حال از بارش بسیار کمی برخوردار می‌باشد. میانگین بارش این منطقه حدود 250 میلی‌متر در سال است. البتّه این‌جا کم‌تر از 3 درصد از کل [[جمعیت آرژانتین]] را در خود جای داده است. کشاورزی بیشتر در بخش‌های آند انجام می‌شود. استحصال گاز، آلومینیوم و ماهی‌گیری عمده‌ی فعالیت‌های اقتصادی این بخش از کشور است. ادامه‌ی رشته‌کوه‌های آند در این بخش کوتاه‌تر از بخش‌های دیگر کشور است. [[منطقه پاتاگونیا|پاتاگونیا]] شامل استان‌های ریونگرو (Rio Negro)، نئوکن (Neuquén)، چوبوت (Chubut)، سانتاکروز (Santa Cruz)، سرزمین آتش و جزایر اقیانوس اطلس جنوبی است.
| |
| | |
| مالویناس و جزایر جورجیای جنوبی و ساندویچ جنوبی که ذخایر عظم نفت و گاز این بخش از اقیانوس را در خود جای داده‌اند، هم‌اکنون تحت حاکمیت انگلیس قرار دارد. جزایر مالویناس جزو معدود مناطقی هستند که همچنان در کمیته‌ی استعمارزدایی سازمان ملل مطرح بوده و هر ساله در مورد آن‌ها قطعنامه صادر می‌شود.<ref>اصغری، احمدرضا (1374). [[آرژانتین]]. تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه]. ص36.</ref>
| |
| | |
| شهر «اوشوایا (Ushuaia)»، جنوبی‌ترین شهر جهان، در این بخش واقع است. همچنین جزیره‌ی بزرگ «سرزمین آتش» (Tierra del Fuego) که در قسمت انتهایی جنوب آمریکای جنوبی واقع شده و بین [[آمریکا]] و شیلی تقسیم گردیده است. خصیصه‌ی منطقه‌ی پاتاگونیا، دریاچه‌های زیبای یخچالی است که این منطقه را به یکی از قطب‌های گردشگری جهان تبدیل کرده است<ref name=":1" />.
| |
| | |
| ===== [[شمال باختری آرژانتین]] =====
| |
| در مغرب و شمال باختری دشت‌های سرسبز پامپاس به منطقه‌ای برمی‌خوریم که از درخت‌های کولا و علف‌های نامناسب برای چرای احشام پوشیده شده‌اند. استان‌های واقع در بخش شمال غربی شامل خوخوی (Jujuy)، سالتا (Salta)، توکومان (Tucumán)، کاتامارکا (Catamarca) و لاریوخا (La Rioja) است. این منطقه در واقع مرتفع‌ترین بخش کشور است که قلّه‌های بزرگ کشور در آن واقع است<ref name=":2" />. میوه، دانه‌های روغنی، شراب، شکر، مواد معدنی، زیتون و گاز مهم‌ترین محصولات این بخش از کشور است.
| |
| | |
| در پایان این بخش، ذکر این نکته حائز اهمیت است که [[آرژانتین]] بر مساحتی بالغ بر 970 هزار کیلومتر مربّع از قطب جنوب ادّعای حاکمیتی دارد و 4 پایگاه مطالعاتی در قطب جنوب دائر کرده است. البتّه بر اساس معاهده‌ی 1959 میلادی ادّعای حاکمیت نسبت به قطب جنوب به حالت تعلیق درآمده است و از نقطه‌نظر حقوقی، ادّعاهای حاکمیت در جنوبگان منطبق با اصول و موازین حقوق بین‌المللی نبوده و از مشروعیت لازم برخوردار نیست. در ضمن این ادّعا از طرف جامعه‌ی جهانی هم مورد شناسایی قرار نگرفته است. بنابراین به نظر می‌رسد چنین منطقه‌ای در زمره‌ی نواحی «بدون صاحب» (Res nullius) قرار نمی‌گیرد که به تبع آن از سوی کشورها قابل تصاحب و تملّک بوده باشد بلکه قطب جنوب به عنوان آخرین اقلیم دست‌نخوره و با توجّه به خصوصیات ویژه و اهمیت زیست‌محیطی، اقلیمی و امکانات بالقوّه‌ی اقتصادی قابلیت آن را دارد که تحت یک رژیم بین‌المللی قرار گیرد. از این رو نفع بشریت در نفی هرگونه ادّعای حاکمیت و بهره‌مندی منصفانه‌ی تمامی دولت‌ها از منابع و منافع حاصل از بهره‌برداری در این منطقه است<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 28-34.</ref>.
| |
| | |
| ==== عوارض طبیعی ====
| |
| | |
| ===== [[رودهای آرژانتین|رودخانه‌ها]] =====
| |
| در شمال شرقی کشور، چند رودخانه‌ی بزرگ وجود دارد. البتّه تعدادی از آن‌ها تنها جریان‌های فصلی هستند که به سمت شرق و اقیانوس اطلس سرازیرند امّا تعداد زیادی نیز به دریاچه‌ها و مرداب‌ها ریخته و یا جذب دشت‌های پامپاس و [[منطقه پاتاگونیا|پاتاگونیا]] می‌شوند. چهار سیستم رودخانه‌ای اصلی در [[آرژانتین]] وجود دارد<ref name=":2" />.
| |
| | |
| ـ رودخانه‌هایی که از رودخانه‌ی لاپلاتا (Rio la Plata) منشعب می‌شوند.
| |
| | |
| ـ رودخانه‌هایی که از جریان آند سرچشمه می‌گیرند.
| |
| | |
| ـ سیستم رودخانه‌های مرکزی کشور.
| |
| | |
| ـ رودخانه‌هایی که از سیستم جنوبی به وجود آمده‌اند.
| |
| | |
| اینک به اختصار به معرّفی رودخانه‌های [[آرژانتین]] می‌پردازیم:[[پرونده:Parana river.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|Parana river]]
| |
| | |
| ====== [[رود پارانا|پارانا]] ======
| |
| پارانا(Parana)، دومین رودخانه‌ی طولانی پس از آمازون در آمریکای جنوبی است که حدود 4900 کیلومتر طول دارد و بخشی از مرز میان برزیل و پاراگوئه و [[آرژانتین]] را شکل می‌دهد. در مسیر بالادست این رودخانه، آبشارهای متعدّد و زیبایی به وجود آمده است. پارانا در شمال [[آرژانتین]] به رودخانه‌ی ایگواسو می‌پیوندد. منطقه ایگواسو به دلیل وجود آبشار عظیم «کاتاراتا ایگواسو» (Catarata Iguazu) در سرتاسر جهان شناخته شده است. این آبشار یکی از شگفتی‌های بزرگ طبیعی در جهان است که در مرز بین [[آرژانتین]] و برزیل قرار دارد. دو سوم آن در خاک [[آرژانتین]] واقع شده است. آبشار عظیم ایگواسو متشکّل از 275 آبشار پیوسته است که 80 متر ارتفاع دارند. این خلقت زیبا و خارق‌العاده مرتفع‌تر و گسترده‌تر از آبشار نیاگارا در مرز ایالات متّحده و [[کانادا]] است.<ref name=":2" /> شاخه‌های فرعی دیگری از پارانا که از غرب سرچشمه می‌گیرند؛ عبارتند از: Bermejo،Bermejito، Salado و Carcarañá.
| |
| | |
| ====== [[رود لاپلاتا|لاپلاتا]] ======
| |
| رودخانه لا پلاتا (La Plata) در شمال شرق واقع شده است و گفته می‌شود که وسیع‌ترین رودخانه جهان است. رودخانه‌ی لاپلاتا با مصب وسیع خود خلیج کوچکی را در اقیانوس اطلس تشکیل داده است.
| |
| | |
| ====== [[رود اروگوئه|اروگوئه]] ======
| |
| رودخانه اروگوئه با طول بیش از 1600 کیلومتر بخشی از مرزهای بین [[آرژانتین]]، برزیل و اروگوئه می‌باشد.<ref name=":2" />
| |
| | |
| ====== [[رود پاراگوئه|پاراگوئه]] ======
| |
| پاراگوئه با رودخانه‌ی فرعی‌اش «پیلکو مایو» (Pilco Mayo) قسمت دیگری از مرز [[آرژانتین]] و پاراگوئه را تشکیل می‌دهد. طول این رودخانه 2550 کیلومتر می‌باشد و به سمت شمال پارانا، کورریتنس (Corrientes) و آلتو پارانا (پارانای علیا)(Alto Parana) در جریان بوده، به رودخانه‌ی لاپلاتا پیوسته و در نهایت به اقیانوس اطلس در شمال [[آرژانتین]] می‌ریزد.<ref name=":2" />
| |
| | |
| ====== [[رود کلرادو|کلرادو]] ======
| |
| این رودخانه از کوه‌های آند سرچشمه گرفته و به اقیانوس اطلس می‌ریزد.
| |
| | |
| ====== [[رود ریو نگرو(رود سیاه)|ریونگرو (رود سیاه)]] ======
| |
| این رودخانه نیز به اقیانوس اطلس می‌ریزد<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 34-36.</ref>.
| |
| | |
| ===== [[دریاچه های آرژانتین|دریاچه‌ها]] =====
| |
| دریاچه‌ی لوس‌لاگوس (Los Lagos)(منطقه دریاچه‌ها) در مرز شیلی و [[آرژانتین]] در ناحیه رشته‌کوه‌های آند واقع شده است و بسیاری از دریاچه‌های یخچالی که از کوه‌ها سرچشمه گرفته و پس از آن با آب باران پر آب شده را شامل می‌شود. مهم‌ترین این دریاچه‌ها، دریاچه بوئنوس‌آیرس است که در جنوب [[آرژانتین]] واقع شده و مشترک با شیلی است. این بزرگ‌ترین دریاچه در کشور و پنجمین دریاچه بزرگ در تمام آمریکای جنوبی است. مساحت آن 2240 کیلومتر مربّع است. در همین امتداد دریاچه‌های دیگر عبارتند از سان مارتین (San Martin Lago)، دریاچه ویدما (Lago Viedma) و در نهایت دریاچه [[آرژانتین]]. دریاچه اخیر دومین دریاچه در این منطقه با وسعت 1466 کیلومتر مربع است که فاصله‌ی زیادی از دریاچه بوئنوس‌آیرس ندارد.<ref>اصغری، احمدرضا (1374). [[آرژانتین]]. تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه]. ص39.</ref>
| |
| | |
| یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های نمک آمریکای جنوبی نیز در [[آرژانتین]] واقع شده است. دریاچه چیکیتا (Chiquita Lago) (دریاچه کوچولو) در مرکز [[آرژانتین]] واقع شده و مساحت آن سال به سال و فصل به فصل متفاوت است امّا در پرآب‌ترین دوره، مساحت آن به 5770 کیلومتر مربع رسیده است.
| |
| | |
| مخزن ایجاد شده توسّط سدّ «چوکون» (Chucon) که بر روی رودخانه‌ی ریونگرو ایجاد شده است، بزرگ‌ترین دریاچه‌ی مصنوعی [[آرژانتین]] را ایجاد کرده است<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.36-37.</ref>.
| |
| | |
| ==== [[ارتفاعات آرژانتین|کوه‌ها]] ====
| |
| خاک [[آرژانتین]] از این نقطه‌نظر از دو قسمت متمایز تشکیل شده است؛ یکی نواحی کوهستانی مغرب که قسمتی از دامنه‌های شرقی سلسله‌جبال آند می‌باشد و قلل آن پوشیده از برف و بعضی از آن‌ها آتشفشانی است. کوه‌های آند منطقه‌ی وسیعی از فلات خشک بولیوی در شمال تا سلسله‌جبال پوشیده از برف و یخ در قسمت جنوبی پاتاگونیا کشیده شده است.
| |
| | |
| آند آرژانتینی شامل برخی از بلندترین رشته‌کوه‌ها در آمریکای جنوبی است که از جمله قلل مرتفع آن می‌توان به «بونه ته» (Bonete) با 6872 متر ارتفاع و یا «اوخوس دل سالادو» (Ojos del Salado) با 6893 متر، «مرسه داریو» (Mercedario) و بالأخره «قلّه‌ی آکونکاگوا» (Acuncagua) با6960 متر که بلندترین قلّه در این قارّه و در کل نیم‌کره‌ی غربی است، اشاره نمود. اغلب این قلّه‌ها در جنوب غربی سان خوان در نزدیکی مرز شیلی قرار دارد.<ref name=":2" />
| |
| | |
| در سراسر رشته‌کوه آند که شیلی و [[آرژانتین]] را از یکدیگر جدا می‌سازد، بیش از 1800 آتشفشان قرار دارد که 28 آتشفشان آن فعّال می‌باشد. بدین معنی که حدود یک پنجم از آتشفشان‌های فعّال روی زمین در این منطقه واقع شده است.
| |
| | |
| پاتاگونیا، منطقه‌ی جنوب [[آرژانتین]]، ترکیبی از استپ‌ها و مناطق یخ‌بندان است. پارک ملّی گلاسیارس (Glaciares) یا پارک ملّی یخچال در نزدیکی مرز شیلی، جزو منطقه‌ی پاتاگونیا محسوب می‌شود که در آن حدود 300 یخچال طبیعی تشکیل‌دهنده‌ی بخشی از کلاهک یخی پاتاگونیا به وسعت (21760 کیلومتر مربع) می‌باشد. این کلاهک‌های یخی به سمت اقیانوس آرام حرکت می‌کنند. این کلاهک‌ها از بخش آند بزرگ در نیم‌کره‌ی جنوبی در خارج از قارّه‌ی قطب جنوب جدا شده‌اند. سیزده یخچال طبیعی نیز دریاچه‌های این منطقه را تغذیه می‌کنند. یخچال اوپسالا (Upsala)، با 60 کیلومتر طول و 10 کیلومتر عرض بزرگ‌ترین یخچال در آمریکای جنوبی می‌باشد که در «دریاچه‌ی [[آرژانتین]]» (Lago Argentino) شناور است و تنها از طریق کشتی قابل دسترسی است. یخچال بزرگ بعدی با 4/8 کیلومتر عرض، یخچال پریتو مورنو (Perito Moreno) نام دارد که حدود 35 کیلومتر در داخل دریاچه‌ی [[آرژانتین]] امتداد داشته و به شکل یک سدّ طبیعی در دریاچه است.
| |
| | |
| رشته‌کوه‌های کوچک‌تری نیز در مرکز آمریکای جنوبی قرار دارند و بخشی از آن نیز از [[آرژانتین]] عبور کرده و تقسیم کننده بین منطقه‌ی پاتاگونیا در جنوب و دشت شمال شرقی کشور است. از غرب به شرق این رشته‌کوه‌ها عبارتند از: Sierra LihuelـCalel، Sierra de la Ventana و Sierra del Tandil.<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.37-38.</ref>[[پرونده:11.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|فلات سومونکورا]]
| |
| | |
| ==== [[ناهمواری های آرژانتین|فلات‌ها]] ====
| |
| فلات سومون[[کورا]] (Sumuncura) از تپّه‌ها و درّه‌های متعدّد پوشیده شده است که در سراسر استان‌های ریو نگرو و چوبوت امتداد دارد. این منطقه تغییرات آب و هوایی شدیدی بین ماه‌های زمستان و تابستان دارد.
| |
| | |
| فلات کوچک‌تر آتاکاما (Atacama) واقع در شرق رشته‌کوه‌های آند در شمال [[آرژانتین]] و به سمت شرق و شهر سان میگل توکومان گسترده شده است<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.39.</ref>.
| |
| | |
| ==== [[آب و هوای آرژانتین|آب و هوا]] ====
| |
| [[آرژانتین]] در منطقه‌ی معتدله قرار گرفته است ولی به واسطه‌ی عرض جغرافیایی مختلف و پستی و بلندی و دوری و نزدیکی به دریا، آب و هوای گوناگونی دارد؛ چنان‌که در ناحیه‌ی چاکو، آب و هوا در زمستان‌ها ملایم و در تابستان‌ها گرم است، در ناحیه‌ی پامپاس آب و هوا معتدل و دارای زمستان‌های نسبتاً سردی است و در پاتاگونیا آب و هوا بیابانی و متغیّر است. [[منطقه چاکو|ناحیه چاکو]] بالاترین درجه‌ی حرارت را در آمریکای جنوبی داراست.<ref>اصغری، احمدرضا (1389). [[آرژانتین]]. تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه]</ref>
| |
| | |
| ریزش باران در مناطق مختلف کشور متفاوت است و از منطقه پامپاس با بیش از یک هزار میلی‌متر باران سالیانه تا برخی مناطق با حدود 250 میلی‌متر متغیّر است. در نواحی خشک کشاورزی فقط با آبیاری امکان‌پذیر است. به صورت کلّی، ژانویه گرم‌ترین فصل سال و ماه‌های ژوئن و جولای سردترین ماه‌های سال در این کشور می‌باشند<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 39.</ref>.
| |
| | |
| ==== [[جاذبه‌ها و دیدنی‌های طبیعی آرژانتین|جاذبه‌ها و دیدنی‌های طبیعی]] ====
| |
| بیشترین تعداد جهانگردان وارده به [[آرژانتین]] را گردشگرانی تشکیل می‌دهند که به دنبال بازدید از مناظر طبیعی این کشور می‌باشند. شهر «اوشائایا» نزدیک‌ترین شهر به قطب جنوب و در واقع جنوبی‌ترین شهر جهان، مقصد بسیاری از گردشگران قطب جنوب است. در عین حال، آبشار کاتاراتا وسیع‌ترین آبشار جهان نیز در این کشور قرار دارد. [[بوئنوس‌آیرس]]، کوردوبا، روزاریو و مندوسا مهم‌ترین مقاصد توریست‌های شهری محسوب می‌شوند. کوردوبا یکی از صنعتی‌ترین شهرهای کشور و در عین حال جزء مدرن‌ترین آن‌ها می‌باشد که با قرار گرفتن در قلب کشور از زیباترین مناظر طبیعی کوهستانی نیز بهره می‌برد.
| |
| | |
| سواحل [[آرژانتین]] نیز در کنار سواحل برزیل در آمریکای جنوبی مقصد اصلی گردشگران اروپایی به‌ویژه در فصل سال نو مسیحی که سردترین ماه‌های سال نیم‌کره‌ی شمالی است، می‌باشد. در این ماه‌ها در نیم‌کره‌ی جنوبی تابستان است و فرصت مناسبی برای بهره بردن از مناظر طبیعی و سواحل زیبای [[آرژانتین]] به‌ویژه در شهر ماردل پلاتا می‌باشد<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.45.</ref>.
| |
| | |
| === [[جغرافیای انسانی آرژانتین]] ===
| |
| چهارچوب اصلی جمعیتی [[آرژانتین]] را مهاجران تشکیل می‌دهند که عمدتاً از قریب 150 سال قبل به این کشور وارد شده‌اند. طبق آمارهای رسمی، در حالی که جمعیت کشور در سال 1869 میلادی کم‌تر از یک میلیون نفر بوده است، در سال 1960 میلادی به بیش از 20 میلیون نفر و در سال 2010 میلادی به بیش از 40 میلیون نفر رسیده است.
| |
| | |
| در بین مهاجران نیز طبق سیاست‌های اعمالی بیشترین تعداد مهاجران اوّلیه را اروپایی‌ها تشکیل می‌دهند در حالی که در اواسط قرن بیستم، مهاجران عرب نیز به صورت گسترده وارد آرژانتین شده‌اند. این موضوع در بخش ترکیب جمعیتی آرژانتینی مورد مداقّه قرار می‌گیرد<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.45-46.</ref>.
| |
| | |
| ==== جمعیت ====
| |
| بر اساس گزارش مؤسّسه‌ی ملّی آمار [[آرژانتین]] از آخرین سرشماری انجام شده در سال 2010، [[جمعیت آرژانتین]] برابر 40117096 نفر می‌باشد که از این نظر در ردیف بیست و پنجمین کشور جهان می‌باشد.
| |
| | |
| پایتخت این کشور [[بوئنوس‌آیرس]] یکی از پانزده کلان‌شهر پرجمعیت جهان با بیش از 15 میلیون نفر جمعیت است. در واقع قریب یک سوم از جمعیت کشور در این استان زندگی می‌کنند. این فاکتور به خوبی نشان‌دهنده‌ی پراکندگی ناموزون جمعیت در آرژانتین می‌باشد<ref name=":02">برگرفته از www.indec.gov.ar</ref>.
| |
| | |
| طبق مطالعات انجام شده در یک دوره‌ی ده ساله، میزان رشد جمعیت کشور بسیار پایین و در حدّ 0/96 درصد سالیانه بوده است بدین ترتیب که بر اساس سرشماری سال 2010 به نسبت سرشماری پیش از آن (سال 2001) کم‌تر از 4 میلیون نفر افزایش نشان می‌دهد. جدول زیر نمایه‌ی آماری [[جمعیت آرژانتین]] بر اساس سن و جنس را نشان می‌دهد<ref name=":02" /><ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.46-47.</ref>.
| |
| | |
| جدول شماره 1. نمایه آماری [[جمعیت آرژانتین]] بر اساس سن و جنس<ref name=":12">مؤسّسه‌ی ملّی آمار و ارقام آرژانتین (INDEC)</ref>
| |
| {| class="wikitable"
| |
| | rowspan="2" |سن(سال)
| |
| | rowspan="2" |کلّ جمعیت
| |
| | colspan="2" |جنسیت
| |
| | rowspan="2" |درصد
| |
| مردان
| |
| |-
| |
| |مردان
| |
| |زنان
| |
| |-
| |
| |کل
| |
| |40117096
| |
| |19523776
| |
| |20593330
| |
| |94.8
| |
| |-
| |
| |4ـ0
| |
| |3337652
| |
| |1697972
| |
| |1639680
| |
| |103.6
| |
| |-
| |
| |9ـ5
| |
| |3381219
| |
| |1717752
| |
| |1663467
| |
| |103.3
| |
| |-
| |
| |14ـ10
| |
| |3503446
| |
| |1779372
| |
| |1724074
| |
| |103.2
| |
| |-
| |
| |19ـ15
| |
| |3542067
| |
| |1785061
| |
| |1757006
| |
| |101.6
| |
| |-
| |
| |24ـ20
| |
| |3300149
| |
| |1648456
| |
| |1651693
| |
| |99.8
| |
| |-
| |
| |29ـ25
| |
| |3130509
| |
| |1552106
| |
| |1578403
| |
| |98.3
| |
| |-
| |
| |34ـ30
| |
| |3098713
| |
| |1523342
| |
| |1575371
| |
| |96.7
| |
| |-
| |
| |39ـ35
| |
| |2678435
| |
| |1311528
| |
| |1366907
| |
| |95.9
| |
| |-
| |
| |44ـ40
| |
| |2310775
| |
| |1125887
| |
| |1148888
| |
| |95
| |
| |-
| |
| |49ـ45
| |
| |2196350
| |
| |1067486
| |
| |1128882
| |
| |94.6
| |
| |-
| |
| |54ـ50
| |
| |2042993
| |
| |986196
| |
| |1056797
| |
| |93.3
| |
| |-
| |
| |59ـ55
| |
| |1868950
| |
| |893570
| |
| |975380
| |
| |91.6
| |
| |-
| |
| |64ـ60
| |
| |1621190
| |
| |760914
| |
| |860286
| |
| |88.4
| |
| |-
| |
| |69ـ65
| |
| |1293061
| |
| |588569
| |
| |704492
| |
| |83.5
| |
| |-
| |
| |74ـ70
| |
| |1015891
| |
| |438438
| |
| |577459
| |
| |75.9
| |
| |-
| |
| |79ـ75
| |
| |801659
| |
| |321481
| |
| |480182
| |
| |67
| |
| |-
| |
| |84ـ80
| |
| |565916
| |
| |200744
| |
| |365172
| |
| |55
| |
| |-
| |
| |89ـ85
| |
| |298337
| |
| |92748
| |
| |205489
| |
| |45.2
| |
| |-
| |
| |99ـ90
| |
| |103261
| |
| |78231
| |
| |13095
| |
| |29.9
| |
| |-
| |
| |100+
| |
| |3487
| |
| |784
| |
| |2703
| |
| |29
| |
| |}
| |
| | |
| ==== ساختار جمعیت ====
| |
| پراکندگی [[جمعیت آرژانتین]] بر اساس آخرین سرشماری کشور، 15 نفر در هر کیلومتر مربّع است که این رقم نیز بسیار پایین‌تر از متوسّط جهانی است که 50 نفر در هر کیلومتر مربّع می‌باشد. نسبت جمعیت زیر 15سال [[آرژانتین]] برابر 24/6 درصد کلّ جمعیت است که از این نظر نیز کم‌تر از متوسّط جهانی است. به همین ترتیب، تعداد افراد بالای 65 سال کشور، حدود 10/8 درصد می‌باشد که از متوسّط جهانی بالاتر است. امید به زندگی در این کشور نیز حدود 76 است. جدول زیر نشان‌دهنده‌ی تغییرات جمعیتی در کلّ [[آرژانتین]] و همچنین استان‌های مختلف این کشور است.
| |
| | |
| جدول شماره 2. توزیع جمعیتی در استان‌های مختلف [[آرژانتین]]<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.48-49.</ref>
| |
| {| class="wikitable"
| |
| | rowspan="2" |استان یا شهر
| |
| | colspan="2" |جمعیت
| |
| | rowspan="2" |تغییرات نسبی
| |
| | rowspan="2" |تغییرات قطعی
| |
| |-
| |
| |2010
| |
| |2001
| |
| |-
| |
| |کلّ کشور
| |
| |3856966
| |
| |36260130
| |
| |10.6
| |
| |3856966
| |
| |-
| |
| |شهر بوئنوس‌آیرس
| |
| |114013
| |
| |2776138
| |
| |4.1
| |
| |114013
| |
| |-
| |
| |استان بوئنوس‌آیرس
| |
| |1797881
| |
| |13827203
| |
| |13
| |
| |1797881
| |
| |-
| |
| |کاتامارکا
| |
| |33260
| |
| |334568
| |
| |9.9
| |
| |33260
| |
| |-
| |
| |چاکو
| |
| |70813
| |
| |984446
| |
| |7.2
| |
| |70813
| |
| |-
| |
| |چوبوت
| |
| |95871
| |
| |413237
| |
| |23.2
| |
| |95871
| |
| |-
| |
| |کوردوبا
| |
| |242075
| |
| |3066801
| |
| |7.9
| |
| |242075
| |
| |-
| |
| |کوررینتس
| |
| |61604
| |
| |930991
| |
| |6.6
| |
| |61604
| |
| |-
| |
| |انتر ریوس
| |
| |77847
| |
| |1158147
| |
| |6.7
| |
| |77847
| |
| |-
| |
| |فورموسا
| |
| |43603
| |
| |486559
| |
| |9
| |
| |43603
| |
| |-
| |
| |خوخوی
| |
| |61419
| |
| |611888
| |
| |10
| |
| |61419
| |
| |-
| |
| |لاپامپا
| |
| |19657
| |
| |299294
| |
| |6.6
| |
| |19657
| |
| |-
| |
| |لاریوخا
| |
| |43659
| |
| |289983
| |
| |15.1
| |
| |43659
| |
| |-
| |
| |مندوسا
| |
| |159278
| |
| |1579651
| |
| |10.1
| |
| |159278
| |
| |-
| |
| |میسیونس
| |
| |136071
| |
| |965522
| |
| |14.1
| |
| |136071
| |
| |-
| |
| |نئوکن
| |
| |77111
| |
| |474155
| |
| |16.3
| |
| |77111
| |
| |-
| |
| |ریو نگرو
| |
| |85823
| |
| |552822
| |
| |15.5
| |
| |85823
| |
| |-
| |
| |سالتا
| |
| |135390
| |
| |1079051
| |
| |12.5
| |
| |135390
| |
| |-
| |
| |سان خوان
| |
| |61032
| |
| |620023
| |
| |9.8
| |
| |61032
| |
| |-
| |
| |سان لوییس
| |
| |64377
| |
| |367933
| |
| |17.5
| |
| |64377
| |
| |-
| |
| |سانتا لوییس
| |
| |77006
| |
| |196958
| |
| |39.1
| |
| |77006
| |
| |-
| |
| |سانتافه
| |
| |193836
| |
| |3000701
| |
| |5.6
| |
| |193836
| |
| |-
| |
| |سانتیاگو د استرو
| |
| |69549
| |
| |804457
| |
| |8.6
| |
| |69549
| |
| |-
| |
| |سرزمین آتش
| |
| |21126
| |
| |101079
| |
| |25.8
| |
| |21126
| |
| |-
| |
| |توکومان
| |
| |109665
| |
| |1338523
| |
| |8.2
| |
| |109665
| |
| |}
| |
| | |
| ==== تغییرات جمعیتی ====
| |
| آرژانتین پس از کشف و تا یکصد سال بعد از آن از جمعیت بسیار کمی برخودار بود و بعدها به دلیل اتّخاذ سیاست‌های مهاجرتی و تشویق اروپاییان به مهاجرت به این منطقه، [[جمعیت آرژانتین]] به یک‌باره افزایش یافت. به گونه‌ای که جمعیت برآورد شده‌ی این کشور که در سال 1869 میلادی کم‌تر از یک میلیون و هشتصد هزار نفر بوده است، در سال 1960 میلادی به 20 میلیون نفر رسیده است. جدول زیر مقایسه‌ی آماری جمعیت را از تاریخ اوّلین سرشماری تا سرشماری سال 2001 نشان می‌دهد. در جدول زیر روند مهاجرت گسترده به کشور در سه مقطع زمانی 1890 تا 1960 میلادی و جنگ جهانی اوّل و بالأخره جنگ جهانی دوم به خوبی نمایان است. ذکر این نکته نیز حائز اهمیت است که در سال‌های اخیر به دلیل این‌که بسیاری از مهاجرت‌ها غیرقانونی بوده است و به صورت کامل ثبت و ضبط نشده است، از میزان دقیق مهاجرت‌ها به‌ویژه در یک دهه‌ی اخیر آماری در دست نیست. فقط آمارهای رسمی وجود دارد که صرفاً نشان‌دهنده‌ی مهاجران قانونی می‌باشد<ref>برگرفته از www.cedlas.econo.unlp.edu.ar</ref><ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.49-50.</ref>
| |
| | |
| جدول شماره3 . ارزیابی تغییرات جمعیتی آرژانتین بین سال‌های 1869-2000<ref name=":12" />
| |
| {| class="wikitable"
| |
| |سال
| |
| |جمعیت
| |
| |تغییرات نسبی(درصد)
| |
| |-
| |
| |1895
| |
| |4044911
| |
| |ـ
| |
| |-
| |
| |1914
| |
| |7903662
| |
| |95/4
| |
| |-
| |
| |1947
| |
| |15893827
| |
| |101/1
| |
| |-
| |
| |1960
| |
| |20013793
| |
| |25/9
| |
| |-
| |
| |1970
| |
| |23634431
| |
| |16/7
| |
| |-
| |
| |1980
| |
| |27949480
| |
| |19/6
| |
| |-
| |
| |1991
| |
| |32615528
| |
| |16/7
| |
| |-
| |
| |2001
| |
| |36260130
| |
| |11/2
| |
| |-
| |
| |2010
| |
| |40117096
| |
| |10/6
| |
| |}
| |
| | |
| ==== بررسی نژادهای موجود در [[آرژانتین]] ====
| |
| مطابق آمارهای موجود، بیش از 97 درصد [[جمعیت آرژانتین]] را سفیدپوستان تشکیل می‌دهند که از نژادهای اروپایی هستند و کم‌تر از 3 درصد نیز هندواروپایی محسوب می‌شوند<ref>برگرفته از www.cedlas.econo.unlp.edu.ar</ref>. مقایسه‌ی این میزان جمعیت سفیدپوست با کشورهای همسایه، به‌ویژه برزیل، بولیوی و پاراگوئه، به خوبی نمایان‌گر گذشته‌ی تاریخی آرژانتین است. امپراتوری پرتغال در برزیل، برده‌های سیاه و آفریقایی را برای کار در معادن برزیل وارد این کشور کرد و بخش عمده‌ای از جمعیت شمال شرق برزیل نیز سیاه‌پوست بودند. بنابراین جمعیت نژادهای رنگین‌پوست و نسبت آن‌ها به کلّ جمعیت در برزیل بسیار زیادتر از [[آرژانتین]] است.
| |
| | |
| بر اساس آمارهای رسمی، بیش از 98/1 درصد جمعیت آرژانتین باسواد هستند و تنها '''1/9''' را بی‌سوادان تشکیل می‌دهند. (پيشين) نکته‌ی جالب این است که در 30 سال گذشته همواره بیش از 97 درصد جمعیت آرژانتین باسواد بوده‌اند که از این نقطه‌نظر رقم بسیار بالایی در کلّ منطقه‌ی آمریکای لاتین محسوب می‌شود. جدول شماره 4 به بررسی شاخص‌های اساسی بهداشت، سلامت و آموزش آرژانتین می‌پردازد<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.51.</ref>.
| |
| | |
| جدول شماره 4. شاخص‌های سلامت و آموزش<ref>برگرفته از سایت یونیسف = www.UNICEF.org</ref>
| |
| {| class="wikitable"
| |
| |اطلاعات اساسی آرژانتین (سلامتی، بهداشت، باسوادی)
| |
| |تعداد
| |
| |-
| |
| |تعداد افرادی که تخمین زده می‌شود با ویروس HIV زندگی می‌کنند. (سال 2011ـ هزار نفر)
| |
| |140
| |
| |-
| |
| |نرخ مرگ و میر کودکان کم‌تر از 5 سال در سال 2010
| |
| |14
| |
| |-
| |
| |نرخ مرگ و میر نوزدان زیر یک سال در سال 1990
| |
| |25
| |
| |-
| |
| |نرخ مرگ و میر نوزدان زیر یک سال در سال 2011
| |
| |13
| |
| |-
| |
| |میزان نرخ مرگ و میر نوزادان تازه متولّد شده 2011
| |
| |8
| |
| |-
| |
| |رشد متوسّط جمعیت بین سال‌های 2010ـ2001(درصد)
| |
| |96/0
| |
| |-
| |
| |میزان تولّد سالیانه (هزار نفر)
| |
| |691
| |
| |-
| |
| |امید به زندگی (2011 ـ سال)
| |
| |76
| |
| |-
| |
| |متوسّط نرخ باسوادی (2011ـ2006)
| |
| |98/1
| |
| |}
| |
| === [[جغرافیای سیاسی آرژانتین]] ===
| |
| | |
| ==== دعاوی مرزی و جغرافیایی [[آرژانتین]] ====
| |
| کشف میلیاردها بشکه نفت در فلات قارّه‌ی اطلس جنوبی و بالأخص فلات قارّه‌ی دریایی کشورهای برزیل و [[آرژانتین]]، این منطقه را مجدّداً به منطقه‌ای استراتژیک تبدیل نمود. علاوه بر آن افزایش قیمت جهانی نفت تا بیش از 120 دلار در هر بشکه باعث شد که ذخایری که قبلاً کشف شده بود و به دلیل هزینه‌های گزاف استخراج از نقطه‌نظر اقتصادی مقرون به صرفه نبود، مجدّداً مورد توجّه واقع شود. از جمله‌ی این مناطق، جزایر مالویناس است. طبق مطالعات انجام شده، وجود بیش از 60 میلیارد بشکه نفت در بخش‌های شمالی این جزایر به اثبات رسیده است. این موضوع به همراه دلایل متعدّد دیگر باعث شد که مجدّداً آتش اختلاف [[آرژانتین]] و انگلیس بر سر مالکیت بر این جزایر در سال‌های 2011 و 2012 به اوج برسد. به دلایل فوق‌الذّکر در قسمت پایانی این بخش لازم است به صورتی بسیار خلاصه از نقطه‌نظر سیاسی و حقوقی به این موضوع اشاره شود. ضمن این‌که [[آرژانتین]] این جزایر را جزئی لاینفک از سرزمین خود می‌داند و طبیعتاً باید به آن پرداخته شود.
| |
| | |
| ==== [[جزاير مالويناس|جزایر مالویناس]] ====
| |
| جزایر مالویناس(Islas Malvinas) (نام آرژانتینی) و یا فالکلند (Falkland Islands)(نام انگلیسی)، شامل مجموعه‌ای نزدیک به 1000 جزیره‌ی کوچک و بزرگ است که در اقیانوس منجمد جنوبی قرار دارند. این جزایر در حدود 483 کیلومتری از سواحل [[آرژانتین]]، 1080 کیلومتری غربی جورجیای جنوبی و 940 کیلومتری شمالی از قطب جنوب مجمع‌الجزایر پنگوئن (Pinguin) قرار دارد. جزایر مالویناس از دو جزیره‌ی اصلی شرقی و غربی تشکیل شده است. بندر استانلی (Stanley) به عنوان پایتخت مالویناس شناخته می‌شود.<ref>برگرفته از https://www.mrecic.gov.ar</ref>
| |
| | |
| در سال‌های اخیر، بحث در مورد اهمیت قطب جنوب به صورت فزاینده نه تنها بین دانشمندان و محقّقین افزایش یافته است، بلکه سیاستمداران نیز علاقه‌ای خاص به قطب جنوب نشان داده‌اند. با در نظر گرفتن این موضوع می‌توان به اهمیت جزایر نزدیک به این منطقه از جمله مالویناس و نقش آن در ایجاد پایگاه‌های بزرگ نظامی و راه‌های مراسلاتی تجاری که از این جزایر خواهد گذشت، پی برد. از سوی دیگر، داشتن حاکمیت بر این مناطق می‌تواند توجیه کننده‌ی ادّعاهای ارضی کشورهای مالک بر بخشی از قطب جنوب به عنوان بخشی از قلمرو سرزمینی مدّعیان باشد.<ref>طلایی، فرهاد، منصوری، فرنگ تاج (1385). «نگرشی جدید به وضعیت حقوقی قطب جنوب». فصلنامهٔ حقوق تطبیقی، 10(3)،ص105.</ref>
| |
| | |
| اکتشاف نفت در منطقه مالویناس در سال 1918 میلادی آغاز شد. در اوایل دهه‌ی 1990 میلادی مشخص گردید که مناطق اطراف جزایر مالویناس، به‌ویژه بستر شمالی، برخوردار از ذخایر عظیم نفتی می‌باشند امّا قیمت پایین جهانی نفت، تکنولوژی‌های مورد نیاز استخراج از اعماق بستر اقیانوس و بالأخره هزینه‌ی بالای استخراج، ادامه‌ی کار بر روی این پروژه‌ی غیر اقتصادی را متوقّف کرد.
| |
| | |
| افزایش قیمت جهانی نفت و کاهش ذخایر مناطق دریای شمال، باعث علاقه‌مندی مجدّد انگلیس در ابتدای قرن بیست و یکم بر فعالیت در حوزه‌ی مهم نفتی مالویناس شد. نتیجه‌ی تحقیقات انجام شده نشان داد که در منطقه‌ای در شمال مالویناس بیش از 60 میلیارد بشکه نفت وجود دارد. بر این اساس، در منطقه‌ی شمال و در کم‌تر از 160 مایلی نفت در عمق 500 متری و در بستر جنوبی در عمق 3000 متری قابل استخراج است. در نتیجه شرکت نفت و گاز فالکلند در سال 2010 میلادی فعّالیت مجدّدی را آغاز نمود و با مهاجرت صدها کارگر نفتی عمدتاً اسکاتلندی به این جزایر، فعالیت برای استخراج نفت شدّت گرفت.<ref name=":3">برگرفته از https://www.minutouno.com.ar</ref>
| |
| | |
| پافشاری [[آرژانتین]] در خصوص جزایر مالویناس یک اهمیت سیاسی نیز برای آن کشور به همراه داشته است و آن دمیدن روح ملّیت در کالبد شهروندان آرژانتینی است. در واقع [[آرژانتین]] متشکّل از مهاجرانی است که از سال 1870 شروع به مهاجرت به این کشور نموده و عمده‌ی آن‌ها در سده‌ی قبل به این کشور مهاجرت نموده‌اند و همچنان ملّیت خود را کشور مبدأ می‌دانند. بنابراین همچنان روح دولت ـ ملّت در بین مردم [[آرژانتین]] دیده نمی‌شود. گفته می‌شود که یکی از دلایل آغاز جنگ مالویناس، پافشاری بر چنین موضوعی بوده است. به هرحال دولت‌های آرژانتینی علاقه‌مندند، مالویناس سمبل هویّت و روح ملّی آرژانتینی باشد<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.39-42.</ref>.
| |
| | |
| ==== مروری بر تاریخچه‌ی جزایر و ادّعاهای ارضی بر جزایر ====
| |
| جزایر مالویناس دارای تاریخچه‌ای طولانی و پیچیده از ادّعاهای ارضی کشورهای [[فرانسه]]، [[اسپانیا]]، انگلستان و [[آرژانتین]] بعد از اسقلال از [[اسپانیا]] در سال 1817 میلادی می‌باشد. این منطقه تا سال 1811 میلادی تحت اداره‌ی نایب‌السّلطنه ریودلاپلاتا بود. با خروج [[اسپانیا]] از این مناطق در سال 1811 میلادی و استقلال [[آرژانتین]] در سال 1816 میلادی، [[بوئنوس‌آیرس]] ادّعای حاکمیت بر جزایر مذکور را اعلام کرد. در تاریخ 1820 میلادی کلنل دیوید جویت (Daivid Jewett)، پرچم اتّحادیه‌ی ایالات ریو دلاپلاتا (که بعدها تحت عنوان کشور [[آرژانتین]] شناخته شد) را در بندر لوویس برافراشت. او به دریانوردان انگلیسی و آمریکایی اخطار کرد که حقّ ماهی‌گیری در آب‌های این جزایر را ندارند و به [[بوئنوس‌آیرس]] بازگشت. این موضوع مورد اعتراض دریانوردان قرارگرفت و اخطارها را مورد توجّه قرار ندادند. بعد از این رخداد اختلافات سیاسی میان حکومت محلّی وابسته به [[بوئنوس‌آیرس]] و ماهی‌گیران آمریکایی بالا گرفت و در یکی از درگیری‌ها در سال 1826 میلادی کشتی جنگی آمریکایی، تأسیسات ساحلی آرژانتینی‌ها را در این جزایر مورد هدف قرار داد. در سال 1833 میلادی نیروی دریایی انگلستان با مداخله‌ی نظامی در جزیره کنترل آن را به دست گرفت و مرحله استقرار جمعیت انگلیسی را در جزایر آغاز کرد.<ref name=":3" />
| |
| | |
| در آوریل 1982 میلادی، حکومت نظامیان [[آرژانتین]] به جزایر مالویناس و دیگر قلمروهای انگلیس در آتلانتیک جنوبی (جورجیای جنوبی و جزایر ساندویج جنوبی) حمله کرد. برخی اعتقاد دارند این اقدام نظامیان آرژانتینی برای منحرف کردن اذهان عمومی مردم این کشور از مسائل داخلی به‌ویژه مسائل اقتصادی کشور بوده است. همچنین زمام‌داران آرژانتینی روی ضعف حضور نظامی انگلیسی‌ها در جزیره و حمایت آمریکایی‌ها حساب کرده بودند.
| |
| | |
| حمله نظامی [[آرژانتین]] از سوی شورای امنیت [https://www.un.org/en/ سازمان ملل] محکوم شد. در جلسه روز سوم آوریل، شورای امنیت طیّ قطعنامه‌ای خواستار ترک مخاصمه، آتش‌بس فوری و خروج نیروهای آرژانتینی از طرفین شد و از انگلیس و [[آرژانتین]] درخواست کرد تا برای حلّ اختلافات، مذاکرات خود را در اسرع وقت از سر بگیرند. واکنش دولت‌های آمریکای لاتین، به جز شیلی، در قبال این حمله، جانب‌دارانه و در حمایت از [[آرژانتین]] بود. کشورهای اروپایی، مشترک‌المنافع انگلیس و ایالات متّحده‌ی [[آمریکا]] از انگلیس حمایت کردند. در روز 3 آوریل همچنین کابینه‌ی دولت انگلیس به رهبری خانم تاچر در جلسه‌ی مشترکی با پارلمان، اعزام نیروهای نظامی برای رفع اشغال جزایر را تصویب کرد. میشل فوت رهبر حزب کارگر از تصمیم دولت تاچر پشتیبانی کرد و اظهار داشت این وظیفه‌ی اخلاقی، سیاسی و هر وظیفه‌ی دیگر است تا به مردم جزایر فالکلند اطمینان دهد که آن‌ها می‌توانند در چارچوب مشارکت با انگلستان به زندگی خود به همان صورتی که تمایل دارند ادامه دهند.<ref name=":3" />
| |
| | |
| در تاریخ 25 آوریل، نیروهای انگلیسی عملیات خود را آغاز کردند و توانستند جزیره‌ی جورجیای جنوبی را مجدّداً به اشغال خود درآورند. پس از آن تهاجم‌های وسیع دریایی و هوایی به بندر استانلی آغاز شد. نیروهای آرژانتینی با تجهیزات قدیمی خود دو ماه در مقابل نیروهای مجهّز انگلیسی مقاومت کردند و توانستند ضربات سهمگینی را به آنان وارد نمایند. در این نبردها نزدیک به 50 فروند کشتی جنگی و پشتیبانی انگلیسی از جمله یک زیردریایی اتمی غرق شد. سرانجام نیروهای آرژانتینی با 650 کشته در تاریخ 14 ژوئن مقاومت خود را شکسته و تسلیم شدند. با ورود نیروهای انگلیسی به بندر استانلی فرمانده‌ی نیروهای انگلیسی طیّ پیامی به لندن اعلام کرد: «جزایر فالکلند یکبار دیگر تحت اداره‌ی ساکنینش قرار گرفت. خدا ملکه را حفظ نماید!» پس از پایان جنگ، انگلیس نیروهای نظامی خود را در جزایر افزایش داد و پایگاه مونت پلازانت (Mount Pleazant) را احداث کرد.<ref>ضیایی، محمد علی (1380). «[[آرژانتین]] یهودیان یا یهودیان آرژانتین». گزارش ادارهٔ کل آمریکا، وزارت امور خارجه.</ref>
| |
| | |
| شکست در جنگ مالویناس موجب بروز اعتراضات مردمی در [[آرژانتین]] شد و سقوط دولت نظامیان را در سال 1983 میلادی در پی داشت. از سال 2002 میلادی در بیستمین سالگرد جنگ مالویناس، موضوع اعاده‌ی حاکمیت [[آرژانتین]] بر جزایر مالویناس، به عنوان بحثی مهم و حیثیتی برای کشور در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری توسّط نستور کرچنر مطرح شد. کرچنر پس از روی کار آمدن بارها از این موضوع برای افزایش اتّحاد عمومی و مقبولیت دولت خود بهره برد ولی سعی نمود تا حدّی در این موضوع پیش رود که روابط این کشور با انگلیس نیز لطمه‌ای نبیند. همسر او (خانم کریستینا کرچنر) که به عنوان جانشینش انتخاب شد نیز همین رویّه را ادامه داد. در سال 2010 میلادی دولت انگلیس حفّاری‌ها در بخش‌هایی از جزایر را برای اکتشاف و استخراج نفت آغاز نمود و این موضوع شعله‌ور شدن مجدّد آتش اختلافات را به دنبال داشت<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 42-45.</ref>.
| |
| | |
| '''(درحال به روز رسانی و ویرایش)'''
| |
| ==نیز نگاه کنید به==
| |
| [[جغرافیای طبیعی و انسانی روسیه]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی کانادا]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی تونس]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی کوبا]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی افغانستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی فرانسه]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی سوریه]]؛ [[جغرافیایی طبیعی و انسانی سنگال]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی مصر]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی لبنان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی اتیوپی]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی سیرالئون]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی ژاپن]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی تایلند]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی بنگلادش]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی گرجستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی تاجیکستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی سریلانکا]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی قزاقستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی زیمبابوه]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی ساحل عاج]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی اسپانیا]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی مالی]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی امارات متحده عربی]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی قطر]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی سودان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی چین]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی اوکراین]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی اردن]]
| |
| | |
| === کتابشناسی ===
| |
