سليم البستانی، نویسنده لبنانی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «سليم البستاني (1848-1884) نيز كه شيفته فرهنگ و ادب فرانسه بود داستانهاي خود را بين سالهاي 1870 و 1884 در مجله الجنان منتشر ميكرد. پس از زيدان، جبران خليل جبران هر چند در آغاز تجربه ادبي خود قرار داشت، اولين نويسندهاي بود كه در داستاننويسي به مفهو...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
سليم | [[پرونده:سليم البستانی.png|پیوند=https://wikimelal.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:%D8%B3%D9%84%D9%8A%D9%85%20%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C.png|بندانگشتی|سليم البستانی]] | ||
سلیم البستانی (1848-1884) نیز که شیفته فرهنگ و ادب [[فرانسه]] بود داستانهای خود را بین سالهای 1870 و 1884 در مجله الجنان منتشر میکرد. پس از زیدان، جبران خلیل جبران هر چند در آغاز تجربه ادبی خود قرار داشت، اولین نویسندهای بود که در داستاننویسی به مفهوم جدید آن نزدیک شد که عروسهای دشت (1906)، نمونهای از آن است.<ref>ادریس، سهیل. (1957). خليل تقى الدين و مارون عبود قصاصان من لبنان، رواد القصصة في [[لبنان]]: [https://daraladab.net/ الآداب]. السنة الخامسة، العدد ٤. ص. ۲۰.</ref><ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص. 201-202.</ref> | |||
==نیز نگاه کنید به== | |||
*[[زبان و ادبیات لبنان]] | |||
*[[مشاهیر ادبی لبنان]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۴
سلیم البستانی (1848-1884) نیز که شیفته فرهنگ و ادب فرانسه بود داستانهای خود را بین سالهای 1870 و 1884 در مجله الجنان منتشر میکرد. پس از زیدان، جبران خلیل جبران هر چند در آغاز تجربه ادبی خود قرار داشت، اولین نویسندهای بود که در داستاننویسی به مفهوم جدید آن نزدیک شد که عروسهای دشت (1906)، نمونهای از آن است.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ ادریس، سهیل. (1957). خليل تقى الدين و مارون عبود قصاصان من لبنان، رواد القصصة في لبنان: الآداب. السنة الخامسة، العدد ٤. ص. ۲۰.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 201-202.