مشکلات و مسایل زیست محیطی سریلانکا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۵۰

فشار جمعیت بر منابع محدود طبیعی شدید است. فقط چهل درصد از اراضی کشور قابل استفاده برای کشاورزی است؛ در حالی که بیشتر مردم روستا نشین هستند ^[۱]. جنگل‌زدایی یکی از مهمترین معضلات محیط زیستی سریلانکا است. در دهه 1920 میلادی چهل و نه درصد این سرزمین زیر پوشش جنگل بود. در سال دو هزار و پنج میلادی این میزان به بیست و نه و نیم درصد کاهش یافت. درختان جنگل به منظور توسعه دادن اراضی کشاورزی، تولید تخته و مصرف سوخت قطع میشوند. جنگل‌زدایی موجب فرسایش خاک، رانش زمین و سیل شده است. نابودی جنگل‌‌‌ها بقای بسیار از جانوران را تهدید میکند. در سال دو هزار و هفت، پناهگاه‌‌‌ها و مناطق حفاظت شده‌ای که برای حمایت از جنگل‌‌‌ها و حیات وحش ایجاد شده تنها پانزده درصد از کل کشور را شامل میشد. منطقه حفاظت شده جنگلی سینهاراجا (Sinharaja) که آخرین و گسترده ترین جنگل‌‌‌ها زمین‌‌‌های کم ارتفاع مناطق گرمسیری و استوایی است، سال یک‌هزار و نهصد و هشتاد و هشت به عنوان یک منطقه حفاظت شده میراث جهانی (World Heritage Site) اعلام گردیده است ^[۲].

آلودگی آب نیز یکی دیگر از مشکلات محیط زیستی در سریلانکا است. آلودگی‌‌‌هایی مانند گندآب‌‌‌ها، کودهای شیمیایی، آفت کش‌‌‌ها و فلزات سمی کیفیت آب مصرفی مردم را کاهش داده است. آلودگی‌‌‌ها به دلیل این که به رودخانه‌‌‌ها و دریا سرازیر میشوند به زیستگاه‌‌‌های دریایی و جانوری آسیب جدّی میزند. استخراج صخره‌‌‌های مرجانی دریا به منظور تولید مواد صنعتی و مصرفی نیز از جمله آسیب‌‌‌ها به محیط زیست دریایی است.

در کنار این معضلات و از جمله آلودگی هوای شهر کلمبو که مشکلات مصنوعی محیط زیستی هستند، مهمترین بلایای طبیعی این کشور، طوفان‌‌‌ها و سیلاب‌‌‌های موسمی و گاهی سونامی است. در سونامی سال 2004 سی و یک هزار نفر کشته، بیش از شش هزار و سیصد نفر ناپدید و چهارصد و چهل و سه هزار نفر بی خانمان شدند و خسارات مالی وارده یک و نیم میلیارد دلار برآورد شده است^[۳].

یکی از اقدامات مهم در جهت حفاظت از محیط زیست، تصویب قوانین و ملحق شدن کشورها به قراردادهای بین‌المللی است. دولت سریلانکا قراردادهای بین‌المللی درباره تغییرات آب و هوایی، جنگل‌زدایی، گونه‌‌‌های جانوران در معرض انقراض، زباله‌‌‌های خطرناک، قانون دریاها و مناطق مرطوب را تصویب کرده است^[۲].

نیز نگاه کنید به

جغرافیای طبیعی سریلانکا؛ پوشش گیاهی سریلانکا؛ پوشش جانوری سریلانکا

کتابشناسی

↑ Encyclopedia, A. (1995). Encyclopedia Americana (Vol. 25). Encyclopedia Americana Corporation.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ Vidyamal, S. (2009). Sri Lanka.
↑ State, U. o. (2008). world facts/Sri-Lanka. Retrieved 10 11, 1390, from http://worldfacts.us: http://worldfacts.us/Sri-Lanka.htm

منبع اصلی

رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

نویسنده مقاله

مهدیقلی رکنی

[:0-1] Encyclopedia, A. (1995). Encyclopedia Americana (Vol. 25). Encyclopedia Americana Corporation.

[:1-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ Vidyamal, S. (2009). Sri Lanka.

[3] State, U. o. (2008). world facts/Sri-Lanka. Retrieved 10 11, 1390, from http://worldfacts.us: http://worldfacts.us/Sri-Lanka.htm

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-فشار جمعیت بر منابع محدود طبیعی شدید است. فقط چهل درصد از اراضی کشور قابل استفاده برای کشاورزی است؛ در حالی که بیشتر مردم روستا نشین هستند <ref name=":0">Encyclopedia, A. (1995). ''Encyclopedia Americana'' (Vol. 25). Encyclopedia Americana Corporation.</ref>.  جنگل‌زدایی یکی از مهمترین معضلات محیط زیستی سریلانکا است. در دهه 1920 میلادی چهل و نه درصد این سرزمین زیر پوشش جنگل بود. در سال دو هزار و پنج میلادی این میزان به بیست و نه و نیم درصد کاهش یافت. درختان جنگل به منظور توسعه دادن اراضی کشاورزی، تولید تخته و مصرف سوخت قطع میشوند. جنگل‌زدایی موجب فرسایش خاک، رانش زمین و سیل شده است. نابودی جنگل‌‌‌ها بقای بسیار از جانوران را تهدید میکند. در سال دو هزار و هفت، پناهگاه‌‌‌ها و مناطق حفاظت شده‌ای که برای حمایت از جنگل‌‌‌ها و حیات وحش ایجاد شده تنها پانزده درصد از کل کشور را شامل میشد. منطقه حفاظت شده جنگلی سینهاراجا (Sinharaja) که آخرین و گسترده ترین جنگل‌‌‌ها زمین‌‌‌های کم ارتفاع مناطق گرمسیری و استوایی است، سال یک‌هزار و نهصد و هشتاد و هشت به عنوان یک منطقه حفاظت شده میراث جهانی (World Heritage Site) اعلام گردیده است <ref name=":1">Vidyamal, S. (2009). Sri Lanka.</ref>.
+فشار جمعیت بر منابع محدود طبیعی شدید است. فقط چهل درصد از اراضی کشور قابل استفاده برای کشاورزی است؛ در حالی که بیشتر مردم روستا نشین هستند <ref name=":0">Encyclopedia, A. (1995). ''Encyclopedia Americana'' (Vol. 25). Encyclopedia Americana Corporation.</ref>.  جنگل‌زدایی یکی از مهمترین معضلات محیط زیستی [[سریلانکا]] است. در دهه 1920 میلادی چهل و نه درصد این سرزمین زیر پوشش جنگل بود. در سال دو هزار و پنج میلادی این میزان به بیست و نه و نیم درصد کاهش یافت. درختان جنگل به منظور توسعه دادن اراضی کشاورزی، تولید تخته و مصرف سوخت قطع میشوند. جنگل‌زدایی موجب فرسایش خاک، رانش زمین و سیل شده است. نابودی جنگل‌‌‌ها بقای بسیار از جانوران را تهدید میکند. در سال دو هزار و هفت، پناهگاه‌‌‌ها و مناطق حفاظت شده‌ای که برای حمایت از جنگل‌‌‌ها و حیات وحش ایجاد شده تنها پانزده درصد از کل کشور را شامل میشد. منطقه حفاظت شده جنگلی سینهاراجا (Sinharaja) که آخرین و گسترده ترین جنگل‌‌‌ها زمین‌‌‌های کم ارتفاع مناطق گرمسیری و استوایی است، سال یک‌هزار و نهصد و هشتاد و هشت به عنوان یک منطقه حفاظت شده میراث جهانی (World Heritage Site) اعلام گردیده است <ref name=":1">Vidyamal, S. (2009). Sri Lanka.</ref>.
 آلودگی آب نیز یکی دیگر از مشکلات محیط زیستی در [[سریلانکا]] است. آلودگی‌‌‌هایی مانند گندآب‌‌‌ها، کودهای شیمیایی، آفت کش‌‌‌ها و فلزات سمی کیفیت آب مصرفی مردم را کاهش داده است. آلودگی‌‌‌ها به دلیل این که به رودخانه‌‌‌ها و دریا سرازیر میشوند به زیستگاه‌‌‌های دریایی و جانوری آسیب جدّی میزند. استخراج صخره‌‌‌های مرجانی دریا به منظور تولید مواد صنعتی و مصرفی نیز از جمله آسیب‌‌‌ها به محیط زیست دریایی است.
@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 یکی از اقدامات مهم در جهت حفاظت از محیط زیست، تصویب قوانین و ملحق شدن کشورها به قراردادهای بین‌المللی است. دولت [[سریلانکا]] قراردادهای بین‌المللی درباره تغییرات آب و هوایی، جنگل‌زدایی، گونه‌‌‌های جانوران در معرض انقراض، زباله‌‌‌های خطرناک، قانون دریاها و مناطق مرطوب را تصویب کرده است<ref name=":1" />.
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[جغرافیای طبیعی سریلانکا]]؛ [[پوشش گیاهی سریلانکا]]؛ [[پوشش جانوری سریلانکا]]
+== کتابشناسی ==
+<references />
+== منبع اصلی ==
+رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)
+== نویسنده مقاله ==
+مهدیقلی رکنی