جائو منگ فو، خوشنویس چینی

«جائو مِنگ فو»(Zhao Mengfu)(1322-1245 میلادی) خوشنویس دوران سلسله­‌ی یوان بود. او هم مثل «سوشی»، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن شعر و ادبیات عالی، و اطلاعات خوبی از طریقت تائو و آیین بودا داشت. در نقاشی مهارت داشت و خوشنویس خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکتر­های کوچک. او سبک «لی یونگ (Li Yong)»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت. گفته می‌شود که او می‌توانست روزی ده هزار کلمه خوشنویسی کند و آثار قلمی او به سبک «جائو» معروف بود. او به همراه «یان جِن چینگ»، «لیو گونگ چوان» و «اویانگ شون»، یکی از «چهار استاد خوشنویسی در نوشتن کاراکتر­های رسمی» بود. «جائو» در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در موزه­‌ی کاخ پکن نگهداری می‌شود.

«جائو مِنگ فو» از باز ماندگان خانواده­‌ی امپراتوری سونگ بود، ولی با حاکمان فاتح سلسله­‌ی یوان هم­­کاری می‌کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می‌کرد. او با غوطه ور شدن در خوشنویسی به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود.

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر خوشنویسی چینی؛ هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان؛ خوشنویسان مشهور چین باستان

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی