همکاری حزب کومین تانگ و حزب کمونیست چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
وی به منظور سرعت بخشیدن به تسخیر کل [[چین]]، به یک سیاست همکاری فعال با [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] روی آورد. لذا، [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] با نماینده‌ی ویژه‌ی اتحاد جماهیر شوروی آدولف جوفه (Adolph Joffe)، در ژانویه‌ی1923 بیانیه‌ی مشترکی را امضاء و از آن پس [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] کمک‌هایی را از کمینترن در مقابل پذیرفتن اعضای [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در حزب کومین تانگ دریافت کرد که این همکاری‌ها از سوی لنین مورد ستایش قرار گرفت. | وی به منظور سرعت بخشیدن به تسخیر کل [[چین]]، به یک سیاست همکاری فعال با [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] روی آورد. لذا، [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] با نماینده‌ی ویژه‌ی اتحاد جماهیر شوروی آدولف جوفه (Adolph Joffe)، در ژانویه‌ی1923 بیانیه‌ی مشترکی را امضاء و از آن پس [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] کمک‌هایی را از کمینترن در مقابل پذیرفتن اعضای [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در حزب کومین تانگ دریافت کرد که این همکاری‌ها از سوی لنین مورد ستایش قرار گرفت. | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] در این شرایط با کمک‌هایی که از [[روسیه|شوروی]] دریافت کرد، قدرت نظامی لازم را برای آغاز اعزام نیرو به شمال برای درهم کوبیدن شورشیان این منطقه از پایگاه نظامی وامپوآ در نزدیکی گوانگ جو و به فرماندهی چیانگ کایشِک را کسب نمود. او همچنین برای سروسامان دادن به اقتصاد کشور نخستین | [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] در این شرایط با کمک‌هایی که از [[روسیه|شوروی]] دریافت کرد، قدرت نظامی لازم را برای آغاز اعزام نیرو به شمال برای درهم کوبیدن شورشیان این منطقه از پایگاه نظامی وامپوآ در نزدیکی گوانگ جو و به فرماندهی چیانگ کایشِک را کسب نمود. او همچنین برای سروسامان دادن به اقتصاد کشور نخستین بانک مرکزی چین را به نام بانک مرکزی کانتون تأسیس کرد. | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در 10 نوامبر1922، سفری به تیَن جین داشت و طی یک سخنرانی خواستار پایان دوران جنگ سالاری و تشکیل کنفرانس ملی و ملغی شدن کلیه‌ی قراردادهای نابرابری که در گذشته با کشورهای خارجی بسته شده بود، گردید. وی علیرغم اوضاع وخیم جسمانیش، دو روز بعد به [[پکن]] رفت و برای پایان دادن به جنگ داخلی مذاکراتی را انجام داد. | [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در 10 نوامبر1922، سفری به تیَن جین داشت و طی یک سخنرانی خواستار پایان دوران جنگ سالاری و تشکیل کنفرانس ملی و ملغی شدن کلیه‌ی قراردادهای نابرابری که در گذشته با کشورهای خارجی بسته شده بود، گردید. وی علیرغم اوضاع وخیم جسمانیش، دو روز بعد به [[پکن]] رفت و برای پایان دادن به جنگ داخلی مذاکراتی را انجام داد. | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
او همچنین، در فوریه‌ی سال1923 در سفری به هنگ‌کنگ برای اتحادیه‌ی دانشجویان سخنرانی كرد و گفت:<blockquote>«این فساد موجود و نیاز به صلح و قانون و حکومتداری خوب بود که مرا وادار به انقلاب کرد.»</blockquote>در 28نوامبر سال1924 هم برای شرکت در اجلاس پان آسیایی به [[ژاپن]] رفت و در این نشست پیرامون جایگاه آسیا سخنرانی کرد. | او همچنین، در فوریه‌ی سال1923 در سفری به هنگ‌کنگ برای اتحادیه‌ی دانشجویان سخنرانی كرد و گفت:<blockquote>«این فساد موجود و نیاز به صلح و قانون و حکومتداری خوب بود که مرا وادار به انقلاب کرد.»</blockquote>در 28نوامبر سال1924 هم برای شرکت در اجلاس پان آسیایی به [[ژاپن]] رفت و در این نشست پیرامون جایگاه آسیا سخنرانی کرد. | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]]، سرانجام در 12 ماه مارس1924، بر اثر سرطان و در 58سالگی در گذشت. جسد وی برا ی مدتی در معبد بودایی«ابرهای لاجوردی (Azure Clouds)» در حومه‌ی [[پکن]] نگهداری شد و سپس در سال 1929 برای وی آرامگاه باشکوهی در نانجینگ ساخته شد و بقایای جسدش به آنجا منتقل گردید.[[پرونده:Sun-Soong wedding photo 2.jpg|بندانگشتی|سون یات سن به همراه همسرش]][[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در میان رهبران قرن بیستم کشور چین جایگاه ویژه ای دارد. هم در [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|چین کمونیست]] و هم در [[چین]] ملی(تایوان) مورد احترام مردم است. | [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]]، سرانجام در 12 ماه مارس1924، بر اثر سرطان و در 58سالگی در گذشت. جسد وی برا ی مدتی در معبد بودایی«ابرهای لاجوردی (Azure Clouds)» در حومه‌ی [[پکن]] نگهداری شد و سپس در سال 1929 برای وی آرامگاه باشکوهی در نانجینگ ساخته شد و بقایای جسدش به آنجا منتقل گردید.[[پرونده:Sun-Soong wedding photo 2.jpg|بندانگشتی|سون یات سن به همراه همسرش. قابل بازیابی از https://www.researchgate.net/figure/Wedding-photograph-of-Sun-Yat-sen-and-Soong-Chingling_fig4_313058222]][[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در میان رهبران قرن بیستم کشور چین جایگاه ویژه ای دارد. هم در [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|چین کمونیست]] و هم در [[چین]] ملی([[تایوان]]) مورد احترام مردم است. | ||
در تایوان از وی به عنوان پدر [[دوران معاصر(جمهوری چین)|جمهوری چین]] و در [[پکن]] از او به عنوان انقلابی پیشرو و سوسیالیست ملی گرا نام برده می شود. مراکز علمی-فرهنگی بسیاری در داخل و خارج [[چین]] به نام [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] تأسیس شده و از زندگی او | در تایوان از وی به عنوان پدر [[دوران معاصر(جمهوری چین)|جمهوری چین]] و در [[پکن]] از او به عنوان انقلابی پیشرو و سوسیالیست ملی گرا نام برده می شود. مراکز علمی-فرهنگی بسیاری در داخل و خارج [[چین]] به نام [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] تأسیس شده و از زندگی او فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی ساخته شده است. | ||
دکتر [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در20 سالگی به توصیه‌ی خانواده با یکی از هم روستاییانش به نام لو موجِن (Lu Muzhen)، ازدواج و از وی یک پسر و دو دختر داشت. وی سپس در سال 1915میلادی، بدون این که همسر سابقش را طلاق دهد، با سونگ چینگ لینگ، دختر یکی از متمولین مسیحی [[شانگهای]] ازدواج نمود. ارتباط [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] با پدر همسرش چارلز سونگ، تأثیر فوق العاده‌ای در زندگی سیاسی وی داشت. | دکتر [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در20 سالگی به توصیه‌ی خانواده با یکی از هم روستاییانش به نام لو موجِن (Lu Muzhen)، ازدواج و از وی یک پسر و دو دختر داشت. وی سپس در سال 1915میلادی، بدون این که همسر سابقش را طلاق دهد، با سونگ چینگ لینگ، دختر یکی از متمولین مسیحی [[شانگهای]] ازدواج نمود. ارتباط [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] با پدر همسرش چارلز سونگ، تأثیر فوق العاده‌ای در زندگی سیاسی وی داشت. | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
کشورهای غربی نیز در طول دوران مبارزات [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن،]] از وی به شدت حمایت می کردند. چون انتظار داشتند با روی کار آمدن [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] مسیحی در [[چین]]، زمینه برای گسترش دموکراسی و ارزش‌های غربی و [[مسیحیت در چین|آیین مسیحیت]] در این کشور فراهم خواهد شد. | کشورهای غربی نیز در طول دوران مبارزات [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن،]] از وی به شدت حمایت می کردند. چون انتظار داشتند با روی کار آمدن [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] مسیحی در [[چین]]، زمینه برای گسترش دموکراسی و ارزش‌های غربی و [[مسیحیت در چین|آیین مسیحیت]] در این کشور فراهم خواهد شد. | ||
پس از درگذشت وی، حزب کومین تانگ و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] هردو ادعای میراث داری [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] را داشتند. سونگ چینگ لینگ (Soong Ching Ling) بیوه ی وی از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست‌ها]] در برابر چیانگ کایشِک-شوهر خواهرش- طرفداری کرد و به همین جهت پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال1949تا زمان مرگش در سال 1981، وی به معاونت ریاست جمهوری برگزیده شد. حتی کمی پیش از فوتش به عنوان رییس جمهور افتخاری این کشور نیز منصوب گردید.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین.تهران: موسسه | پس از درگذشت وی، حزب کومین تانگ و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] هردو ادعای میراث داری [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] را داشتند. سونگ چینگ لینگ (Soong Ching Ling) بیوه ی وی از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست‌ها]] در برابر چیانگ کایشِک-شوهر خواهرش- طرفداری کرد و به همین جهت پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال1949تا زمان مرگش در سال 1981، وی به معاونت ریاست جمهوری برگزیده شد. حتی کمی پیش از فوتش به عنوان رییس جمهور افتخاری این کشور نیز منصوب گردید.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.178-180.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]]؛ [[جمهوری خلق چین]]؛ [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۰
در شرایط نابسامان، سون به این نتیجه رسید که تنها راه حل مشکلات چین و اتحاد این کشور، توسل به قدرت نظامی از پایگاه خود در جنوب و سپس هدایت سیاسی کشور در گذار به دموکراسی است.
وی به منظور سرعت بخشیدن به تسخیر کل چین، به یک سیاست همکاری فعال با حزب کمونیست چین روی آورد. لذا، سون با نماینده‌ی ویژه‌ی اتحاد جماهیر شوروی آدولف جوفه (Adolph Joffe)، در ژانویه‌ی1923 بیانیه‌ی مشترکی را امضاء و از آن پس سون کمک‌هایی را از کمینترن در مقابل پذیرفتن اعضای حزب کمونیست در حزب کومین تانگ دریافت کرد که این همکاری‌ها از سوی لنین مورد ستایش قرار گرفت.
سون در این شرایط با کمک‌هایی که از شوروی دریافت کرد، قدرت نظامی لازم را برای آغاز اعزام نیرو به شمال برای درهم کوبیدن شورشیان این منطقه از پایگاه نظامی وامپوآ در نزدیکی گوانگ جو و به فرماندهی چیانگ کایشِک را کسب نمود. او همچنین برای سروسامان دادن به اقتصاد کشور نخستین بانک مرکزی چین را به نام بانک مرکزی کانتون تأسیس کرد.
سون یات سِن در 10 نوامبر1922، سفری به تیَن جین داشت و طی یک سخنرانی خواستار پایان دوران جنگ سالاری و تشکیل کنفرانس ملی و ملغی شدن کلیه‌ی قراردادهای نابرابری که در گذشته با کشورهای خارجی بسته شده بود، گردید. وی علیرغم اوضاع وخیم جسمانیش، دو روز بعد به پکن رفت و برای پایان دادن به جنگ داخلی مذاکراتی را انجام داد.
او همچنین، در فوریه‌ی سال1923 در سفری به هنگ‌کنگ برای اتحادیه‌ی دانشجویان سخنرانی كرد و گفت:
«این فساد موجود و نیاز به صلح و قانون و حکومتداری خوب بود که مرا وادار به انقلاب کرد.»
در 28نوامبر سال1924 هم برای شرکت در اجلاس پان آسیایی به ژاپن رفت و در این نشست پیرامون جایگاه آسیا سخنرانی کرد. سون یات سِن، سرانجام در 12 ماه مارس1924، بر اثر سرطان و در 58سالگی در گذشت. جسد وی برا ی مدتی در معبد بودایی«ابرهای لاجوردی (Azure Clouds)» در حومه‌ی پکن نگهداری شد و سپس در سال 1929 برای وی آرامگاه باشکوهی در نانجینگ ساخته شد و بقایای جسدش به آنجا منتقل گردید.
سون یات سِن در میان رهبران قرن بیستم کشور چین جایگاه ویژه ای دارد. هم در چین کمونیست و هم در چین ملی(تایوان) مورد احترام مردم است.
در تایوان از وی به عنوان پدر جمهوری چین و در پکن از او به عنوان انقلابی پیشرو و سوسیالیست ملی گرا نام برده می شود. مراکز علمی-فرهنگی بسیاری در داخل و خارج چین به نام سون یات سِن تأسیس شده و از زندگی او فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی ساخته شده است.
دکتر سون یات سِن در20 سالگی به توصیه‌ی خانواده با یکی از هم روستاییانش به نام لو موجِن (Lu Muzhen)، ازدواج و از وی یک پسر و دو دختر داشت. وی سپس در سال 1915میلادی، بدون این که همسر سابقش را طلاق دهد، با سونگ چینگ لینگ، دختر یکی از متمولین مسیحی شانگهای ازدواج نمود. ارتباط سون با پدر همسرش چارلز سونگ، تأثیر فوق العاده‌ای در زندگی سیاسی وی داشت.
کشورهای غربی نیز در طول دوران مبارزات سون یات سِن، از وی به شدت حمایت می کردند. چون انتظار داشتند با روی کار آمدن سون یات سِن مسیحی در چین، زمینه برای گسترش دموکراسی و ارزش‌های غربی و آیین مسیحیت در این کشور فراهم خواهد شد.
پس از درگذشت وی، حزب کومین تانگ و حزب کمونیست هردو ادعای میراث داری سون را داشتند. سونگ چینگ لینگ (Soong Ching Ling) بیوه ی وی از کمونیست‌ها در برابر چیانگ کایشِک-شوهر خواهرش- طرفداری کرد و به همین جهت پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال1949تا زمان مرگش در سال 1981، وی به معاونت ریاست جمهوری برگزیده شد. حتی کمی پیش از فوتش به عنوان رییس جمهور افتخاری این کشور نیز منصوب گردید.[۱]
نیز نگاه کنید به
سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین؛ جمهوری خلق چین؛ حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.178-180.