حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « == تلاش حزب کمونیست برای احیای هویت ملی با استفاده از فرهنگ سنتی == حزب کمونیست چین که در دوران حیات مائو تلاش کرده بود تا برای ملت چین، هویتی خارج از چارچوب سنتی گذشته و با بهره گیری از ایدئولوژی مارکسیست لنینیستی و اندیشههای مائو دست و پا کند...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== تلاش حزب کمونیست برای احیای هویت ملی با استفاده از فرهنگ سنتی == | == تلاش حزب کمونیست برای احیای هویت ملی با استفاده از فرهنگ سنتی == | ||
حزب کمونیست چین که در دوران حیات مائو تلاش کرده بود تا برای ملت چین، هویتی خارج از چارچوب سنتی گذشته و با بهره گیری از ایدئولوژی مارکسیست لنینیستی و | حزب کمونیست [[چین]] که در دوران حیات مائو تلاش کرده بود تا برای ملت چین، هویتی خارج از چارچوب سنتی گذشته و با بهره گیری از ایدئولوژی مارکسیست لنینیستی و اندیشههای مائو دست و پا کند، پس از مرگ مائو و شکست تلاشهای بی فایدهی گذشته، در دوران اصلاحات، رویکرد به گذشته را نقشهی راه خود قرار داد. در این دوره، برای تقویت هویت ملی و کسب مشروعیت برای اجرای اصلاحات و همچنین توجیه عملگرایی به جای پرداختن به ایدئولوژی دگم مارکسیستی، اقداماتی از قبیل احیای کنفوسیوس، بازنویسی تاریخ، پرداختن به زبان چینی، توجه به اندیشههای فلسفی غرب و بازسازی هویت ملی و فرهنگی را در پیش گرفت که به هرکدام به اختصار پرداخته میشود.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص296</ref> | ||
=== کتاب شناسی === |
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۰۵
تلاش حزب کمونیست برای احیای هویت ملی با استفاده از فرهنگ سنتی
حزب کمونیست چین که در دوران حیات مائو تلاش کرده بود تا برای ملت چین، هویتی خارج از چارچوب سنتی گذشته و با بهره گیری از ایدئولوژی مارکسیست لنینیستی و اندیشههای مائو دست و پا کند، پس از مرگ مائو و شکست تلاشهای بی فایدهی گذشته، در دوران اصلاحات، رویکرد به گذشته را نقشهی راه خود قرار داد. در این دوره، برای تقویت هویت ملی و کسب مشروعیت برای اجرای اصلاحات و همچنین توجیه عملگرایی به جای پرداختن به ایدئولوژی دگم مارکسیستی، اقداماتی از قبیل احیای کنفوسیوس، بازنویسی تاریخ، پرداختن به زبان چینی، توجه به اندیشههای فلسفی غرب و بازسازی هویت ملی و فرهنگی را در پیش گرفت که به هرکدام به اختصار پرداخته میشود.[۱]
کتاب شناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص296