انواع سازمان های اجتماعی چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == انواع سازمان­های اجتماعی فعال در چین == با توسعه­ی آزادی­های نسبی اجتماعی در کشور چین پس از اجرای اصلاحات، نهادهای اجتماعی سنتی با شکل و شمایل تازه در این کشور تجدید حیات یافته و نقش اینگونه نهادها در تأمین رفاه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


== انواع سازمان­های اجتماعی فعال در چین ==
== انواع سازمان­‌های اجتماعی فعال در چین ==
با توسعه­ی آزادی­های نسبی اجتماعی در کشور چین پس از اجرای اصلاحات، نهادهای اجتماعی سنتی با شکل و شمایل تازه در این کشور تجدید حیات یافته و نقش اینگونه نهادها در تأمین رفاه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست و رفع محرومیت از مناطق دور افتاده به ویژه جنوب غرب چین افزایش یافته است. سازمان­های اجتماعی در چین را که عمدتا غیر سیاسی هستند[i]، می­توان به3گروه سازمان­های اجتماعی وابسته به دولت[ii]؛ سازمان­های اجتماعی مردم نهاد[iii]؛ و سازمان­های مردم نهاد و غیر انتفاعی بین المللی[iv]؛ تقسیم کرد. میان دولت و این سازمان­ها تقسیم وظایف و مسئولیت صورت گرفته و هرکدام در حیطه­ی وظایف خود عمل می­کنند. نهادهای دولتی که مسئولیت نظارت بر این سازمان­ها را بر عهده دارند وزارت امور اجتماعی[v] که توسعه، تدوین و نظارت بر مقررات مربوط به سمن­ها، بنیادها و نهادهای غیر انتفاعی خصوصی را بر عهده دارد و سازمان امور ادیان[vi] که بررسی جایگاه و مسایل تئوریک اعتقادات مذهبی، تدوین، نظارت و تبلیغ مقررات و سیاست­های دینی و جلوگیری از فعالیت های غیر قانونی مذهبی را عهده دار است. برای دولت و سمن­ها[vii]توان و نقش مختلفی در ارایه­ی خدمات و رفاه اجتماعی تعریف شده است. دولت نقش مهم و اصلی در1-تهیه و تدوین سیاست­های رفاهی و طرح­های خدماتی؛ 2-اجرای قوانین و مقررات؛ 3-تخصیص منابع[viii]؛ 4-نظارت و ارزیابی کیفیت خدمات ارایه شده؛ 5-تعیین مناطق مورد نیاز برای ارایه خدمات را ایفا می کند، و نقش سمن­ها اساسا در1-ارایه­ی خدمات رفاهی؛ 2-اجرای پروژه­های رفاه اجتماعی تعیین شده از سوی دولت؛ 3-کشف منابع جدید رفاهی؛ 4-ارایه­ی مشاوره به دولت در روند تهیه و تدوین قوانین و مقررات رفاه اجتماعی؛ 5-پیشگام شدن در ارایه­ی خدمات رفاهی جدید، توصیه به رعایت حقوق بشر، و عدالت و برابری اجتماعی خلاصه می شود.  
با توسعه‌­ی آزادی­‌های نسبی اجتماعی در کشور [[چین]] پس از اجرای اصلاحات، نهادهای اجتماعی سنتی با شکل و شمایل تازه در این کشور تجدید حیات یافته و نقش اینگونه نهادها در تأمین رفاه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست و رفع محرومیت از مناطق دور افتاده به ویژه جنوب غرب چین افزایش یافته است. سازمان­‌های اجتماعی در چین را که عمدتا غیر سیاسی هستند( Non Political Organizations(NPO))، می­‌توان به3گروه سازمان­‌های اجتماعی وابسته به دولت(Governmental Social Organizations. (GOSO))؛ سازمان­‌های اجتماعی مردم نهاد(Non Governmental Organizations. (NGO))؛ و سازمان­‌های مردم نهاد و غیر انتفاعی بین المللی(International Non Governmental Organizations. (IOGO))؛ تقسیم کرد. میان دولت و این سازمان­‌ها تقسیم وظایف و مسئولیت صورت گرفته و هرکدام در حیطه­‌ی وظایف خود عمل می­‌کنند. نهادهای دولتی که مسئولیت نظارت بر این سازمان­‌ها را بر عهده دارند وزارت امور اجتماعی(Ministry of Social Affairs of the Peoples Republic of China) که توسعه، تدوین و نظارت بر مقررات مربوط به سمن­‌ها، بنیادها و نهادهای غیر انتفاعی خصوصی را بر عهده دارد و سازمان امور ادیان(State Administration of Religious Affairs of the PRC) که بررسی جایگاه و مسایل تئوریک اعتقادات مذهبی، تدوین، نظارت و تبلیغ مقررات و سیاست‌­های دینی و جلوگیری از فعالیت های غیر قانونی مذهبی را عهده دار است. برای دولت و سمن‌­ها(سازمان­‌های مردم نهاد)توان و نقش مختلفی در ارایه‌­ی خدمات و رفاه اجتماعی تعریف شده است. دولت نقش مهم و اصلی در1-تهیه و تدوین سیاست­‌های رفاهی و طرح­‌های خدماتی؛ 2-اجرای قوانین و مقررات؛ 3-تخصیص منابع(دولت صرفا به آن دسته از سمن­‌ها از بودجه ی دولتی کمک می کند که با دولت رابطه ی خوبی داشته و در چارچوب سیاست های دولت حرکت کنند.)؛ 4-نظارت و ارزیابی کیفیت خدمات ارایه شده؛ 5-تعیین مناطق مورد نیاز برای ارایه خدمات را ایفا می کند، و نقش سمن­‌ها اساسا در1-ارایه‌­ی خدمات رفاهی؛ 2-اجرای پروژه­‌های رفاه اجتماعی تعیین شده از سوی دولت؛ 3-کشف منابع جدید رفاهی؛ 4-ارایه­‌ی مشاوره به دولت در روند تهیه و تدوین قوانین و مقررات رفاه اجتماعی؛ 5-پیشگام شدن در ارایه­‌ی خدمات رفاهی جدید، توصیه به رعایت حقوق بشر، و عدالت و برابری اجتماعی خلاصه می شود.  


(New breakthrough for grassroots Charity Groups ،2011)
(New breakthrough for grassroots Charity Groups ،2011)<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص307-308
----[i] - Non Political Organizations(NPO)


[ii] - Governmental Social Organizations. (GOSO)
</ref>


[iii] - Non Governmental Organizations. (NGO)
=== کتاب شناسی ===
 
[iv] - International Non Governmental Organizations. (IOGO)
 
[v] - Ministry of Social Affairs of the Peoples Republic of China.
 
[vi] - State Administration of Religious Affairs of the PRC.
 
[vii] - سازمان­های مردم نهاد.
 
[viii] - دولت صرفا به آن دسته از سمن­ها از بودجه ی دولتی کمک می کند که با دولت رابطه ی خوبی داشته و در چارچوب سیاست های دولت حرکت کنند.

نسخهٔ ‏۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۷

انواع سازمان­‌های اجتماعی فعال در چین

با توسعه‌­ی آزادی­‌های نسبی اجتماعی در کشور چین پس از اجرای اصلاحات، نهادهای اجتماعی سنتی با شکل و شمایل تازه در این کشور تجدید حیات یافته و نقش اینگونه نهادها در تأمین رفاه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست و رفع محرومیت از مناطق دور افتاده به ویژه جنوب غرب چین افزایش یافته است. سازمان­‌های اجتماعی در چین را که عمدتا غیر سیاسی هستند( Non Political Organizations(NPO))، می­‌توان به3گروه سازمان­‌های اجتماعی وابسته به دولت(Governmental Social Organizations. (GOSO))؛ سازمان­‌های اجتماعی مردم نهاد(Non Governmental Organizations. (NGO))؛ و سازمان­‌های مردم نهاد و غیر انتفاعی بین المللی(International Non Governmental Organizations. (IOGO))؛ تقسیم کرد. میان دولت و این سازمان­‌ها تقسیم وظایف و مسئولیت صورت گرفته و هرکدام در حیطه­‌ی وظایف خود عمل می­‌کنند. نهادهای دولتی که مسئولیت نظارت بر این سازمان­‌ها را بر عهده دارند وزارت امور اجتماعی(Ministry of Social Affairs of the Peoples Republic of China) که توسعه، تدوین و نظارت بر مقررات مربوط به سمن­‌ها، بنیادها و نهادهای غیر انتفاعی خصوصی را بر عهده دارد و سازمان امور ادیان(State Administration of Religious Affairs of the PRC) که بررسی جایگاه و مسایل تئوریک اعتقادات مذهبی، تدوین، نظارت و تبلیغ مقررات و سیاست‌­های دینی و جلوگیری از فعالیت های غیر قانونی مذهبی را عهده دار است. برای دولت و سمن‌­ها(سازمان­‌های مردم نهاد)توان و نقش مختلفی در ارایه‌­ی خدمات و رفاه اجتماعی تعریف شده است. دولت نقش مهم و اصلی در1-تهیه و تدوین سیاست­‌های رفاهی و طرح­‌های خدماتی؛ 2-اجرای قوانین و مقررات؛ 3-تخصیص منابع(دولت صرفا به آن دسته از سمن­‌ها از بودجه ی دولتی کمک می کند که با دولت رابطه ی خوبی داشته و در چارچوب سیاست های دولت حرکت کنند.)؛ 4-نظارت و ارزیابی کیفیت خدمات ارایه شده؛ 5-تعیین مناطق مورد نیاز برای ارایه خدمات را ایفا می کند، و نقش سمن­‌ها اساسا در1-ارایه‌­ی خدمات رفاهی؛ 2-اجرای پروژه­‌های رفاه اجتماعی تعیین شده از سوی دولت؛ 3-کشف منابع جدید رفاهی؛ 4-ارایه­‌ی مشاوره به دولت در روند تهیه و تدوین قوانین و مقررات رفاه اجتماعی؛ 5-پیشگام شدن در ارایه­‌ی خدمات رفاهی جدید، توصیه به رعایت حقوق بشر، و عدالت و برابری اجتماعی خلاصه می شود.

(New breakthrough for grassroots Charity Groups ،2011)[۱]

کتاب شناسی

  1. سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص307-308