مقررات ثبت سمن در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
دولت چین، برای به ثبت رساندن هر سازمان اجتماعی غیر دولتی در این کشور قانون و مقررات خاصی را وضع کرده و آن را 3بار اصلاح نموده است که در اینجا مجالی برای بررسی این مقررات وجود ندارد، ولی اصولا در این کشور به 3 نوع سازمان غیر دولتی اجازه‌ی فعالیت داده می‌شود: سازمان‌های اجتماعی؛ واحدهای خصوصی غیر انتفاعی؛ و بنیادها و شعب سازمان‌های مردم نهاد بین المللی. اساسی ترین شرط ثبت یک نهاد اجتماعی، پیدا کردن یک نهاد دولتی که اولا، از نظر موضوع فعالیت مرتبط با اهداف و اساس نامه‌ی نهاد پیشنهادی باشد؛ ثانیا، مسئولیت حمایت و نظارت بر فعالیت‌های سازمان مذکور را به پذیرد. به همین خاطر بسیاری از سمن‌ها به سختی می‌توانند یک نهاد دولتی حامی پیدا کنند، چون اصولا، پذیرش این مسئولیت به معنای تقبل حجم کار بیشتر و درد سر بیشتر برای آن نهاد دولتی است. از این رو اغلب سمن‌ها بدون اخذ مجوز لازم و ثبت قانونی به فعالیت خود ادامه می‌دهند. البته، سیاست دولت نیز در قبال سمن‌های ثبت نشده« عدم ارتباط رسمی با این گونه سمن‌ها، به رسمیت نشناختن آنها، و غیر قانونی اعلام نکردن آنها» است و برای آنها نقش مثبتی در میان جامعه قایل است. از این رو، تخمین زده می‌شود که در این کشور تعداد سمن‌های به ثبت قانونی نرسیده10 برابر سمن‌های به ثبت رسیده باشد. (Xu Ying and Zhao Liton,2010) ذکر این نکته نیز ضروری است که سازمان‌های غیر دولتی فعال در زمینه‌ی مذهبی، بیش از سایر سازمان‌ها تحت کنترل دولت قرار می‌گیرند. | دولت چین، برای به ثبت رساندن هر سازمان اجتماعی غیر دولتی در این کشور قانون و مقررات خاصی را وضع کرده و آن را 3بار اصلاح نموده است که در اینجا مجالی برای بررسی این مقررات وجود ندارد، ولی اصولا در این کشور به 3 نوع سازمان غیر دولتی اجازه‌ی فعالیت داده می‌شود: سازمان‌های اجتماعی؛ واحدهای خصوصی غیر انتفاعی؛ و بنیادها و شعب سازمان‌های مردم نهاد بین المللی. اساسی ترین شرط ثبت یک نهاد اجتماعی، پیدا کردن یک نهاد دولتی که اولا، از نظر موضوع فعالیت مرتبط با اهداف و اساس نامه‌ی نهاد پیشنهادی باشد؛ ثانیا، مسئولیت حمایت و نظارت بر فعالیت‌های سازمان مذکور را به پذیرد. به همین خاطر بسیاری از سمن‌ها به سختی می‌توانند یک نهاد دولتی حامی پیدا کنند، چون اصولا، پذیرش این مسئولیت به معنای تقبل حجم کار بیشتر و درد سر بیشتر برای آن نهاد دولتی است. از این رو اغلب سمن‌ها بدون اخذ مجوز لازم و ثبت قانونی به فعالیت خود ادامه می‌دهند. البته، سیاست دولت نیز در قبال سمن‌های ثبت نشده« عدم ارتباط رسمی با این گونه سمن‌ها، به رسمیت نشناختن آنها، و غیر قانونی اعلام نکردن آنها» است و برای آنها نقش مثبتی در میان جامعه قایل است. از این رو، تخمین زده می‌شود که در این کشور تعداد سمن‌های به ثبت قانونی نرسیده10 برابر سمن‌های به ثبت رسیده باشد. (Xu Ying and Zhao Liton,2010) ذکر این نکته نیز ضروری است که سازمان‌های غیر دولتی فعال در زمینه‌ی مذهبی، بیش از سایر سازمان‌ها تحت کنترل دولت قرار می‌گیرند. | ||
براین اساس، ثبت سمن‌هایی که در زمینه‌هایی همچون محیط زیست، مبارزه با فقر، مراقبت از سالمندان، مبارزه با بیسوادی، ارایه‌ی خدمات رفاهی و اجتماعی، فرهنگی، تفریح و سرگرمی، بهداشت، آموزش و پژوهش، خدمات عمومی اجتماعی، فعالیت‌های تجاری و تخصصی و... فعالیت می‌کنند، خیلی آسان و فعالیتشان با آزادی عمل بیشتری مواجه است،(Carol Lee Hamrin,2009) ولی سمن‌هایی که در زمینه‌های مذهبی، سیاسی، جوانان، کارگران و زنان فعالیت می‌کنند از همه مشکل‌تر و با محدودیت و کنترل بیشتری مواجه هستند(Idb).<ref> | براین اساس، ثبت سمن‌هایی که در زمینه‌هایی همچون محیط زیست، مبارزه با فقر، مراقبت از سالمندان، مبارزه با بیسوادی، ارایه‌ی خدمات رفاهی و اجتماعی، فرهنگی، تفریح و سرگرمی، بهداشت، آموزش و پژوهش، خدمات عمومی اجتماعی، فعالیت‌های تجاری و تخصصی و... فعالیت می‌کنند، خیلی آسان و فعالیتشان با آزادی عمل بیشتری مواجه است،(Carol Lee Hamrin,2009) ولی سمن‌هایی که در زمینه‌های مذهبی، سیاسی، جوانان، کارگران و زنان فعالیت می‌کنند از همه مشکل‌تر و با محدودیت و کنترل بیشتری مواجه هستند(Idb).<ref>سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص309-310 | ||
</ref> | </ref> | ||
=== کتاب شناسی === | === کتاب شناسی === | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۲
مقررات ثبت سمن در چین
دولت چین، برای به ثبت رساندن هر سازمان اجتماعی غیر دولتی در این کشور قانون و مقررات خاصی را وضع کرده و آن را 3بار اصلاح نموده است که در اینجا مجالی برای بررسی این مقررات وجود ندارد، ولی اصولا در این کشور به 3 نوع سازمان غیر دولتی اجازه‌ی فعالیت داده می‌شود: سازمان‌های اجتماعی؛ واحدهای خصوصی غیر انتفاعی؛ و بنیادها و شعب سازمان‌های مردم نهاد بین المللی. اساسی ترین شرط ثبت یک نهاد اجتماعی، پیدا کردن یک نهاد دولتی که اولا، از نظر موضوع فعالیت مرتبط با اهداف و اساس نامه‌ی نهاد پیشنهادی باشد؛ ثانیا، مسئولیت حمایت و نظارت بر فعالیت‌های سازمان مذکور را به پذیرد. به همین خاطر بسیاری از سمن‌ها به سختی می‌توانند یک نهاد دولتی حامی پیدا کنند، چون اصولا، پذیرش این مسئولیت به معنای تقبل حجم کار بیشتر و درد سر بیشتر برای آن نهاد دولتی است. از این رو اغلب سمن‌ها بدون اخذ مجوز لازم و ثبت قانونی به فعالیت خود ادامه می‌دهند. البته، سیاست دولت نیز در قبال سمن‌های ثبت نشده« عدم ارتباط رسمی با این گونه سمن‌ها، به رسمیت نشناختن آنها، و غیر قانونی اعلام نکردن آنها» است و برای آنها نقش مثبتی در میان جامعه قایل است. از این رو، تخمین زده می‌شود که در این کشور تعداد سمن‌های به ثبت قانونی نرسیده10 برابر سمن‌های به ثبت رسیده باشد. (Xu Ying and Zhao Liton,2010) ذکر این نکته نیز ضروری است که سازمان‌های غیر دولتی فعال در زمینه‌ی مذهبی، بیش از سایر سازمان‌ها تحت کنترل دولت قرار می‌گیرند.
براین اساس، ثبت سمن‌هایی که در زمینه‌هایی همچون محیط زیست، مبارزه با فقر، مراقبت از سالمندان، مبارزه با بیسوادی، ارایه‌ی خدمات رفاهی و اجتماعی، فرهنگی، تفریح و سرگرمی، بهداشت، آموزش و پژوهش، خدمات عمومی اجتماعی، فعالیت‌های تجاری و تخصصی و... فعالیت می‌کنند، خیلی آسان و فعالیتشان با آزادی عمل بیشتری مواجه است،(Carol Lee Hamrin,2009) ولی سمن‌هایی که در زمینه‌های مذهبی، سیاسی، جوانان، کارگران و زنان فعالیت می‌کنند از همه مشکل‌تر و با محدودیت و کنترل بیشتری مواجه هستند(Idb).[۱]