انواع سازمان های اجتماعی چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
با توسعه‌ی آزادی‌های نسبی اجتماعی در کشور [[چین]] پس از اجرای اصلاحات، نهادهای اجتماعی سنتی با شکل و شمایل تازه در این کشور تجدید حیات یافته و نقش اینگونه نهادها در تأمین رفاه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست و رفع محرومیت از مناطق دور افتاده به ویژه جنوب غرب [[چین]] افزایش یافته است. | |||
== انواع | === انواع سازمان های اجتماعی فعال در [[چین]] === | ||
سازمان‌های اجتماعی در [[چین]] را که عمدتا غیر سیاسی هستند(Non Political Organizations, NPO)، می‌توان به3گروه سازمان‌های اجتماعی وابسته به دولت(Governmental Social Organizations, GOSO)؛ سازمان‌های اجتماعی مردم نهاد(Non Governmental Organizations, NGO)؛ و سازمان‌های مردم نهاد و غیر انتفاعی بین المللی(International Non Governmental Organizations, IOGO)؛ تقسیم کرد. | |||
( | میان دولت و این سازمان‌ها تقسیم وظایف و مسئولیت صورت گرفته و هرکدام در حیطه‌ی وظایف خود عمل می‌کنند. نهادهای دولتی که مسئولیت نظارت بر این سازمان‌ها را بر عهده دارند وزارت امور اجتماعی(Ministry of Social Affairs of the Peoples Republic of China) که توسعه، تدوین و نظارت بر مقررات مربوط به سمن‌ها، بنیادها و نهادهای غیر انتفاعی خصوصی را بر عهده دارد و سازمان امور ادیان(State Administration of Religious Affairs of the PRC) که بررسی جایگاه و مسایل تئوریک اعتقادات مذهبی، تدوین، نظارت و تبلیغ مقررات و سیاست‌های دینی و جلوگیری از فعالیت های غیر قانونی مذهبی را عهده دار است. برای دولت و سمن‌ها(سازمان‌های مردم نهاد)توان و نقش مختلفی در ارایه‌ی خدمات و رفاه اجتماعی تعریف شده است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول</ref>. | ||
</ref> | |||
دولت نقش مهم و اصلی در 1-تهیه و تدوین سیاست‌های رفاهی و طرح‌های خدماتی؛ 2-اجرای قوانین و مقررات؛ 3-تخصیص منابع(دولت صرفا به آن دسته از سمن‌ها از بودجه ی دولتی کمک می کند که با دولت رابطه ی خوبی داشته و در چارچوب سیاست های دولت حرکت کنند.)؛ 4-نظارت و ارزیابی کیفیت خدمات ارایه شده؛ 5-تعیین مناطق مورد نیاز برای ارایه خدمات را ایفا می کند، و نقش سمن‌ها اساسا در1-ارایه‌ی خدمات رفاهی؛ 2-اجرای پروژه‌های رفاه اجتماعی تعیین شده از سوی دولت؛ 3-کشف منابع جدید رفاهی؛ 4-ارایه‌ی مشاوره به دولت در روند تهیه و تدوین قوانین و مقررات رفاه اجتماعی؛ 5-پیشگام شدن در ارایه‌ی خدمات رفاهی جدید، توصیه به رعایت حقوق بشر، و عدالت و برابری اجتماعی خلاصه می شود<ref>New breakthrough for grassroots Charity Groups ،2011</ref>. | |||
نیز نگاه کنید به [[سازمان های اجتماعی چین]] | |||
== کتاب شناسی == | |||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۱
با توسعه‌ی آزادی‌های نسبی اجتماعی در کشور چین پس از اجرای اصلاحات، نهادهای اجتماعی سنتی با شکل و شمایل تازه در این کشور تجدید حیات یافته و نقش اینگونه نهادها در تأمین رفاه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست و رفع محرومیت از مناطق دور افتاده به ویژه جنوب غرب چین افزایش یافته است.
انواع سازمان های اجتماعی فعال در چین
سازمان‌های اجتماعی در چین را که عمدتا غیر سیاسی هستند(Non Political Organizations, NPO)، می‌توان به3گروه سازمان‌های اجتماعی وابسته به دولت(Governmental Social Organizations, GOSO)؛ سازمان‌های اجتماعی مردم نهاد(Non Governmental Organizations, NGO)؛ و سازمان‌های مردم نهاد و غیر انتفاعی بین المللی(International Non Governmental Organizations, IOGO)؛ تقسیم کرد.
میان دولت و این سازمان‌ها تقسیم وظایف و مسئولیت صورت گرفته و هرکدام در حیطه‌ی وظایف خود عمل می‌کنند. نهادهای دولتی که مسئولیت نظارت بر این سازمان‌ها را بر عهده دارند وزارت امور اجتماعی(Ministry of Social Affairs of the Peoples Republic of China) که توسعه، تدوین و نظارت بر مقررات مربوط به سمن‌ها، بنیادها و نهادهای غیر انتفاعی خصوصی را بر عهده دارد و سازمان امور ادیان(State Administration of Religious Affairs of the PRC) که بررسی جایگاه و مسایل تئوریک اعتقادات مذهبی، تدوین، نظارت و تبلیغ مقررات و سیاست‌های دینی و جلوگیری از فعالیت های غیر قانونی مذهبی را عهده دار است. برای دولت و سمن‌ها(سازمان‌های مردم نهاد)توان و نقش مختلفی در ارایه‌ی خدمات و رفاه اجتماعی تعریف شده است[۱].
دولت نقش مهم و اصلی در 1-تهیه و تدوین سیاست‌های رفاهی و طرح‌های خدماتی؛ 2-اجرای قوانین و مقررات؛ 3-تخصیص منابع(دولت صرفا به آن دسته از سمن‌ها از بودجه ی دولتی کمک می کند که با دولت رابطه ی خوبی داشته و در چارچوب سیاست های دولت حرکت کنند.)؛ 4-نظارت و ارزیابی کیفیت خدمات ارایه شده؛ 5-تعیین مناطق مورد نیاز برای ارایه خدمات را ایفا می کند، و نقش سمن‌ها اساسا در1-ارایه‌ی خدمات رفاهی؛ 2-اجرای پروژه‌های رفاه اجتماعی تعیین شده از سوی دولت؛ 3-کشف منابع جدید رفاهی؛ 4-ارایه‌ی مشاوره به دولت در روند تهیه و تدوین قوانین و مقررات رفاه اجتماعی؛ 5-پیشگام شدن در ارایه‌ی خدمات رفاهی جدید، توصیه به رعایت حقوق بشر، و عدالت و برابری اجتماعی خلاصه می شود[۲].
نیز نگاه کنید به سازمان های اجتماعی چین