عضویت مائو تسه تونگ در حزب کمونیست: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «===مقدمه=== حزب كمونیست چین در سال 1921در شانگهای تأسیس و سازماندهی شد، و مائو از همان ابتدا به عضویت این حزب در آمد. وی در نخستین کنفرانس ملی حزب حضور یافت و دو سال بعد و در سومین کنفرانس ملی به عنوان یکی از پنج کمیسر کمیتهی مرکزی حزب انتخاب شد. د...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حزب | [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] در سال 1921در [[شانگهای]] تأسیس و سازماندهی شد، و [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] از همان ابتدا به عضویت این حزب در آمد. وی در نخستین کنفرانس ملی حزب حضور یافت و دو سال بعد و در سومین کنفرانس ملی به عنوان یکی از پنج کمیسر کمیته ی مرکزی حزب انتخاب شد. در دوران همکاری میان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] و حزب کومینتانگ، وی برای سازماندهی شاخه ی خونَن کومینتانگ در منطقه ی خونَن به این شهر بازگشت. مائو در سال1924 به عنوان عضو علی البدل کمیته ی اجرایی کومینتانگ انتخاب و همزمان فعالانه برای گسترش فعالیت های [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] هم تلاش میکرد. وی مدتی هم برای گسترش فعالیت های حزبی و تشكیل بخش پیشرو حزب به شانگهای که مرکز فعالیت نیروهای کمونیست بود رفت. با آغاز مشکلات حزب در شانگهای وی به خانهی پدری بازگشت ولی با آغاز شورشهایی در [[شانگهای]] و گوانگجو بار دیگر فعالیتهای سیاسی خود را از سر گرفت و در سفری به گوانگجو برای برگزاری دومین نشست حزب کومینتانگ با این حزب همکاری و به عنوان مسئول تبلیغات حزب گمارده شد. | ||
در سال1925، دكتر سون یات سِن فوت کرد و چیانگ كایشِك رهبری حكومت چین را بر عهده گرفت. دیدگاههای وی با سون یات سِن مغایر بود. سال بعد چیانگ كنترل ارتش را نیز در اختیار گرفت و در سال 1927، به خاطر اختلافاتی که پیش آمد، عوامل كمونیستی را از دولت و ارتش پاكسازی كرده و برخی را نیز زندانی نمود. براساس برخی از آمارها، در درگیری میان حزب کمونیست و دولت ملی طی سالهای 1926تا1927، به دلیل قتل عام کمونیستها توسط ارتش و پلیس مخفی چیانگ کایشِک، تعداد اعضای این حزب از حدود58هزار نفر به 10هزار نفر کاهش یافت (وردی نژاد، 1390) در همین ایام مائو برای حضور در اجلاس اضطراری حزب کمونیست به ووخَن رفته و در آنجا گزارشی از وضعیت قیام کشاورزان خونَن ارایه کرد که این گزارش[v] مبنایی برای تئوریهای انقلابی وی در سالهای بعد شد. | در سال1925، دكتر سون یات سِن فوت کرد و چیانگ كایشِك رهبری حكومت چین را بر عهده گرفت. دیدگاههای وی با سون یات سِن مغایر بود. سال بعد چیانگ كنترل ارتش را نیز در اختیار گرفت و در سال 1927، به خاطر اختلافاتی که پیش آمد، عوامل كمونیستی را از دولت و ارتش پاكسازی كرده و برخی را نیز زندانی نمود. براساس برخی از آمارها، در درگیری میان حزب کمونیست و دولت ملی طی سالهای 1926تا1927، به دلیل قتل عام کمونیستها توسط ارتش و پلیس مخفی چیانگ کایشِک، تعداد اعضای این حزب از حدود58هزار نفر به 10هزار نفر کاهش یافت (وردی نژاد، 1390) در همین ایام مائو برای حضور در اجلاس اضطراری حزب کمونیست به ووخَن رفته و در آنجا گزارشی از وضعیت قیام کشاورزان خونَن ارایه کرد که این گزارش[v] مبنایی برای تئوریهای انقلابی وی در سالهای بعد شد. | ||
پس از برخورد چیانگ با حزب كمونیست، حزب اقدام به راه اندازی گروههای پارتیزانی نموده و مائو در این حركت نقش مؤثری داشت. وی برای به دست آوردن پیروزی در مقابل نیروهای ملی، راهبردی را تعیین کرد که دارای سه مرحله بود: نخست، برخورداری از یک ارتش دهقانی که از قدرت و تحرک کافی به منظور درگیریهای نظامی طولانی مدت برخوردار است. دوم، تحت کنترل درآوردن سرزمینی استراتژیک برای استقرار و انجام عملیات نظامی. و سوم، ایجاد گروه خود کفایی اقتصادی در مناطق تحت کنترل ارتش سرخ برای فراهم سازی نیرو و تجهیزات جهت درگیریهای نظامی (وردی نژاد، 1390) وی با ایجاد جمهوری شورایی چین در منطقهی خونَن به هر سه هدف خود دست یافته بود. | پس از برخورد چیانگ با حزب كمونیست، حزب اقدام به راه اندازی گروههای پارتیزانی نموده و مائو در این حركت نقش مؤثری داشت. وی برای به دست آوردن پیروزی در مقابل نیروهای ملی، راهبردی را تعیین کرد که دارای سه مرحله بود: نخست، برخورداری از یک ارتش دهقانی که از قدرت و تحرک کافی به منظور درگیریهای نظامی طولانی مدت برخوردار است. دوم، تحت کنترل درآوردن سرزمینی استراتژیک برای استقرار و انجام عملیات نظامی. و سوم، ایجاد گروه خود کفایی اقتصادی در مناطق تحت کنترل ارتش سرخ برای فراهم سازی نیرو و تجهیزات جهت درگیریهای نظامی (وردی نژاد، 1390) وی با ایجاد جمهوری شورایی چین در منطقهی خونَن به هر سه هدف خود دست یافته بود. | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۹
حزب کمونیست چین در سال 1921در شانگهای تأسیس و سازماندهی شد، و مائو از همان ابتدا به عضویت این حزب در آمد. وی در نخستین کنفرانس ملی حزب حضور یافت و دو سال بعد و در سومین کنفرانس ملی به عنوان یکی از پنج کمیسر کمیته ی مرکزی حزب انتخاب شد. در دوران همکاری میان حزب کمونیست و حزب کومینتانگ، وی برای سازماندهی شاخه ی خونَن کومینتانگ در منطقه ی خونَن به این شهر بازگشت. مائو در سال1924 به عنوان عضو علی البدل کمیته ی اجرایی کومینتانگ انتخاب و همزمان فعالانه برای گسترش فعالیت های حزب کمونیست هم تلاش میکرد. وی مدتی هم برای گسترش فعالیت های حزبی و تشكیل بخش پیشرو حزب به شانگهای که مرکز فعالیت نیروهای کمونیست بود رفت. با آغاز مشکلات حزب در شانگهای وی به خانهی پدری بازگشت ولی با آغاز شورشهایی در شانگهای و گوانگجو بار دیگر فعالیتهای سیاسی خود را از سر گرفت و در سفری به گوانگجو برای برگزاری دومین نشست حزب کومینتانگ با این حزب همکاری و به عنوان مسئول تبلیغات حزب گمارده شد.
در سال1925، دكتر سون یات سِن فوت کرد و چیانگ كایشِك رهبری حكومت چین را بر عهده گرفت. دیدگاههای وی با سون یات سِن مغایر بود. سال بعد چیانگ كنترل ارتش را نیز در اختیار گرفت و در سال 1927، به خاطر اختلافاتی که پیش آمد، عوامل كمونیستی را از دولت و ارتش پاكسازی كرده و برخی را نیز زندانی نمود. براساس برخی از آمارها، در درگیری میان حزب کمونیست و دولت ملی طی سالهای 1926تا1927، به دلیل قتل عام کمونیستها توسط ارتش و پلیس مخفی چیانگ کایشِک، تعداد اعضای این حزب از حدود58هزار نفر به 10هزار نفر کاهش یافت (وردی نژاد، 1390) در همین ایام مائو برای حضور در اجلاس اضطراری حزب کمونیست به ووخَن رفته و در آنجا گزارشی از وضعیت قیام کشاورزان خونَن ارایه کرد که این گزارش[v] مبنایی برای تئوریهای انقلابی وی در سالهای بعد شد.
پس از برخورد چیانگ با حزب كمونیست، حزب اقدام به راه اندازی گروههای پارتیزانی نموده و مائو در این حركت نقش مؤثری داشت. وی برای به دست آوردن پیروزی در مقابل نیروهای ملی، راهبردی را تعیین کرد که دارای سه مرحله بود: نخست، برخورداری از یک ارتش دهقانی که از قدرت و تحرک کافی به منظور درگیریهای نظامی طولانی مدت برخوردار است. دوم، تحت کنترل درآوردن سرزمینی استراتژیک برای استقرار و انجام عملیات نظامی. و سوم، ایجاد گروه خود کفایی اقتصادی در مناطق تحت کنترل ارتش سرخ برای فراهم سازی نیرو و تجهیزات جهت درگیریهای نظامی (وردی نژاد، 1390) وی با ایجاد جمهوری شورایی چین در منطقهی خونَن به هر سه هدف خود دست یافته بود.