حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Flag of the Chinese Communist Party.svg.png|بندانگشتی|پرچم حزب کمونیست چینcpc.people.com.cn]] | |||
حزب کمونیست برای احیای هویت ملی تلاش کرد که از فرهنگ سنتی [[چین]] بهره گیرد. | |||
حزب کمونیست [[چین]] که در دوران حیات [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] تلاش کرده بود تا برای ملت چین، هویتی خارج از چارچوب سنتی گذشته و با بهره گیری از ایدئولوژی مارکسیست لنینیستی و اندیشههای [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] دست و پا کند. | |||
پس از مرگ [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] و شکست تلاشهای بی فایدهی گذشته، در دوران اصلاحات، رویکرد به گذشته را نقشهی راه خود قرار داد. در این دوره، برای تقویت هویت ملی و کسب مشروعیت برای اجرای اصلاحات و همچنین توجیه عملگرایی به جای پرداختن به ایدئولوژی دگم مارکسیستی، اقداماتی از قبیل احیای [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]]، بازنویسی تاریخ، پرداختن به [[زبان چینی]]، توجه به اندیشههای فلسفی غرب و بازسازی هویت ملی و فرهنگی را در پیش گرفت که به هرکدام به اختصار پرداخته میشود.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص296</ref> | پس از مرگ [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] و شکست تلاشهای بی فایدهی گذشته، در دوران اصلاحات، رویکرد به گذشته را نقشهی راه خود قرار داد. در این دوره، برای تقویت هویت ملی و کسب مشروعیت برای اجرای اصلاحات و همچنین توجیه عملگرایی به جای پرداختن به ایدئولوژی دگم مارکسیستی، اقداماتی از قبیل احیای [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]]، بازنویسی تاریخ، پرداختن به [[زبان چینی]]، توجه به اندیشههای فلسفی غرب و بازسازی هویت ملی و فرهنگی را در پیش گرفت که به هرکدام به اختصار پرداخته میشود.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص296</ref> |
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۰
حزب کمونیست برای احیای هویت ملی تلاش کرد که از فرهنگ سنتی چین بهره گیرد.
حزب کمونیست چین که در دوران حیات مائو تلاش کرده بود تا برای ملت چین، هویتی خارج از چارچوب سنتی گذشته و با بهره گیری از ایدئولوژی مارکسیست لنینیستی و اندیشههای مائو دست و پا کند.
پس از مرگ مائو و شکست تلاشهای بی فایدهی گذشته، در دوران اصلاحات، رویکرد به گذشته را نقشهی راه خود قرار داد. در این دوره، برای تقویت هویت ملی و کسب مشروعیت برای اجرای اصلاحات و همچنین توجیه عملگرایی به جای پرداختن به ایدئولوژی دگم مارکسیستی، اقداماتی از قبیل احیای کنفوسیوس، بازنویسی تاریخ، پرداختن به زبان چینی، توجه به اندیشههای فلسفی غرب و بازسازی هویت ملی و فرهنگی را در پیش گرفت که به هرکدام به اختصار پرداخته میشود.[۱]
نیز نگاه کنید به هویت فرهنگی و ملی چین؛ مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص296