تاریخ دوره باستان آرژانتین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «تاریخ دوره‌ی باستان: اولین نشانه‌های حضور انسان در آرژانتین در منطقه‌ی پاتاگونیا (پیدرا موسیو، سانتا کروز[1]) کشف شده است که مربوط به 8000 تا ۱۱۰۰۰ سال پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) می‌باشد. این آثار نشان می‌دهند مردم این مناطق شکارچی بوده و زندگی...» ایجاد کرد)
 
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
خط ۱: خط ۱:
تاریخ دوره‌ی باستان:
تاریخ دوره‌ی باستان:


اولین نشانه‌های حضور انسان در آرژانتین در منطقه‌ی پاتاگونیا (پیدرا موسیو، سانتا کروز[1]) کشف شده است که مربوط به 8000 تا ۱۱۰۰۰ سال پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) می‌باشد. این آثار نشان می‌دهند مردم این مناطق شکارچی بوده و زندگی موقّتی در این مناطق داشته‌اند. تا کنون آثاری که نشان‌دهنده‌ی استقرار قوم و گروهی در این مناطق باشد، به دست نیامده است (Leitner ,2000: 14).
اولین نشانه‌های حضور انسان در [[آرژانتین]] در منطقه‌ی پاتاگونیا (پیدرا موسیو، سانتا کروز[1]) کشف شده است که مربوط به 8000 تا ۱۱۰۰۰ سال پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) می‌باشد. این آثار نشان می‌دهند مردم این مناطق شکارچی بوده و زندگی موقّتی در این مناطق داشته‌اند. تا کنون آثاری که نشان‌دهنده‌ی استقرار قوم و گروهی در این مناطق باشد، به دست نیامده است (Leitner ,2000: 14).


اولین آثار به دست آمده از اقوام ساکن در منطقه‌ی چاکون نشان‌دهنده‌ی آن است که بین مردم قبایل ساکن در این مناطق و بومیان محلّی تبادل کالا و تبادل فکری وجود داشته است. اینچنین مراکز فرهنگی در کاتامارکا و توکومان توسعه‌ی بیشتری یافته بود (Leitner ,2000: 14).
اولین آثار به دست آمده از اقوام ساکن در منطقه‌ی چاکون نشان‌دهنده‌ی آن است که بین مردم قبایل ساکن در این مناطق و بومیان محلّی تبادل کالا و تبادل فکری وجود داشته است. اینچنین مراکز فرهنگی در کاتامارکا و توکومان توسعه‌ی بیشتری یافته بود (Leitner ,2000: 14).


در آغازاوایل عصر میلاد، تمدّن‌های متعدّدی مبتنی بر کشت ذرّت در ناحیه‌ی غربی آند (سانتا ماریا[2]، هوارپس[3]، دیاگوییتاس[4]،سانتاویرونس[5]) توسعه یافتند. سپس امپراتوری اینکا، تحت حاکمیت «پاچاکوتک»[6] به منطقه‌ی کنونی شمال غربی آرژانتین حمله و آن را تسخیر کرد و کلّ این ناحیه را با نام «کولاسویو»[7] یکپارچه ساخت. گوآرانیا در منطقه‌ی شمال شرقی بر اساس (تولید) یوکا و سیب زمینی شیرین، توسعه یافت. مناطق مرکزی و جنوبی (پامپاس و پاتاگونیا) که تحت سیطره‌ی فرهنگ‌های عشایری (بیابان‌گردی) قرار داشتند، در قرن ۱۷ میلادی توسّط ماپوچه‌ها با یکدیگر متّحد شدند (Luna,1994).
در آغازاوایل عصر میلاد، تمدّن‌های متعدّدی مبتنی بر کشت ذرّت در ناحیه‌ی غربی آند (سانتا ماریا[2]، هوارپس[3]، دیاگوییتاس[4]،سانتاویرونس[5]) توسعه یافتند. سپس امپراتوری اینکا، تحت حاکمیت «پاچاکوتک»[6] به منطقه‌ی کنونی شمال غربی آرژانتین حمله و آن را تسخیر کرد و کلّ این ناحیه را با نام «کولاسویو»[7] یکپارچه ساخت. گوآرانیا در منطقه‌ی شمال شرقی بر اساس (تولید) یوکا و سیب زمینی شیرین، توسعه یافت. مناطق مرکزی و جنوبی (پامپاس و پاتاگونیا) که تحت سیطره‌ی فرهنگ‌های عشایری (بیابان‌گردی) قرار داشتند، در قرن ۱۷ میلادی توسّط ماپوچه‌ها با یکدیگر متّحد شدند (Luna,1994).

نسخهٔ ‏۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۶

تاریخ دوره‌ی باستان:

اولین نشانه‌های حضور انسان در آرژانتین در منطقه‌ی پاتاگونیا (پیدرا موسیو، سانتا کروز[1]) کشف شده است که مربوط به 8000 تا ۱۱۰۰۰ سال پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) می‌باشد. این آثار نشان می‌دهند مردم این مناطق شکارچی بوده و زندگی موقّتی در این مناطق داشته‌اند. تا کنون آثاری که نشان‌دهنده‌ی استقرار قوم و گروهی در این مناطق باشد، به دست نیامده است (Leitner ,2000: 14).

اولین آثار به دست آمده از اقوام ساکن در منطقه‌ی چاکون نشان‌دهنده‌ی آن است که بین مردم قبایل ساکن در این مناطق و بومیان محلّی تبادل کالا و تبادل فکری وجود داشته است. اینچنین مراکز فرهنگی در کاتامارکا و توکومان توسعه‌ی بیشتری یافته بود (Leitner ,2000: 14).

در آغازاوایل عصر میلاد، تمدّن‌های متعدّدی مبتنی بر کشت ذرّت در ناحیه‌ی غربی آند (سانتا ماریا[2]، هوارپس[3]، دیاگوییتاس[4]،سانتاویرونس[5]) توسعه یافتند. سپس امپراتوری اینکا، تحت حاکمیت «پاچاکوتک»[6] به منطقه‌ی کنونی شمال غربی آرژانتین حمله و آن را تسخیر کرد و کلّ این ناحیه را با نام «کولاسویو»[7] یکپارچه ساخت. گوآرانیا در منطقه‌ی شمال شرقی بر اساس (تولید) یوکا و سیب زمینی شیرین، توسعه یافت. مناطق مرکزی و جنوبی (پامپاس و پاتاگونیا) که تحت سیطره‌ی فرهنگ‌های عشایری (بیابان‌گردی) قرار داشتند، در قرن ۱۷ میلادی توسّط ماپوچه‌ها با یکدیگر متّحد شدند (Luna,1994).