ظهور نخستین مدارس در جامعه ی ابتدایی چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پاورقی) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
== پاورقی == | == پاورقی == | ||
[i] - امپراتور زرد که به پدر ملت [[چین]] هم مشهور است. مترجم. | <small>[i] - امپراتور زرد که به پدر ملت [[چین]] هم مشهور است. مترجم.</small> | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۰
در طول تاریخ بلند توسعه و پیشرفت چین، نیاکان مردم این سرزمین در زندگی و تولیدات خود، دانش و تجربه های مختلفی را کسب کرده اند. نسل های پیشین برای کمک به ادامه ی حیات نسل های جدید، به طور طبیعی تجربیاتشان را در مورد استفاده از آتش و دیگر ابزارها به آنان منتقل می ساختند. از این طریق بود که آموزش های ابتدایی شکل گرفت. بر اساس اسناد تاریخی، «سُوی رِن (Sui Ren) به مردم آموزش داد تا از آتش برای پختن غذا استفاده کنند، و فو شی (Fu Xi) به مردم چگونگی شکار کردن را آموخت چون جانوران فراوانی وجود داشت». سپس «توسط شِن نونگ (Shen Nong)[i] به مردم آموزش داده شد تا بذرهای کشاورزی را کِشت کنند». همه ی این فعالیت ها می توانند در قلمرو آموزش قرار گیرند. ولی اینها آموزش های پایه ای و ساده ای بودند که برای تولید و ادامه ی زندگی آموخته می شدند، بدون این که مکان خاص و ویژه ای برای آموزش یا فراگیران آن ها وجود داشته باشد. به هر حال، در این دوران، سازمان رسمی آموزشی وجود نداشت.
وقتی این افراد احساس کردند لازم است دانش و تجارب به دست آمده را با آگاهی و طبق برنامه ریزی به فرزندان خود منتقل کنند، زمینه برای ایجاد مؤسسات خاص آموزشی فراهم شد.[۱]
پاورقی
[i] - امپراتور زرد که به پدر ملت چین هم مشهور است. مترجم.
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص.