شیعیان بومی تایلند: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «این گروه که از اعقاب شیخ احمد قمی و سایر ایرانیان مهاجر سیام در سده ۱۷م هستند، پس از سالها سکونت در شهر آیوتایا و پس از آن که برمهایها در میانه سده هجدهم آن را ویران کردند، به «تونبوری» که پس از حمله برمهایها به پایتختی سیام برگزیده شد و...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
این گروه که از اعقاب شیخ احمد قمی و سایر ایرانیان مهاجر سیام در سده ۱۷م هستند، پس از سالها سکونت در شهر آیوتایا و پس از آن که برمهایها در میانه سده هجدهم آن را ویران کردند، به «تونبوری» که پس از حمله برمهایها به پایتختی سیام برگزیده شد و در حومه غربی بانکوک قرار دارد، کوچ کردند. بیشتر آنها در محله «جاران پارت» آن شهر ساکن شدند. این گروه که به شیعیان جاران پارت معروفاند، حدود ۲ الی ۳ هزار نفر هستند و محل تجمع آنها در اعیاد و مراسم اسلامی، مساجد «پاتونگ تام» و «امامباره» است که در نزدیکی یکدیگر قرار دارند، همچنین مساجد «قودی لانگ» (المهدی)، «مسجد الهدی» (به ریاست شیخ غلامعلی)، «مسجد امامعلی»، «مسجد الفلاح»، «مسجد امامصادق» (در چاتون چائو) و مسجد نورالنصیحه از دیگر مراکز عبادی آنها است که بیشتر در جنوب بانکوک قرار دارند. | این گروه که از اعقاب شیخ احمد قمی و سایر ایرانیان مهاجر سیام در سده ۱۷م هستند، پس از سالها سکونت در شهر [[آیوتایا]] و پس از آن که برمهایها در میانه سده هجدهم آن را ویران کردند، به «تونبوری» که پس از حمله برمهایها به پایتختی سیام برگزیده شد و در حومه غربی [[بانکوک]] قرار دارد، کوچ کردند. بیشتر آنها در محله «جاران پارت» آن شهر ساکن شدند. این گروه که به شیعیان جاران پارت معروفاند، حدود ۲ الی ۳ هزار نفر هستند و محل تجمع آنها در اعیاد و مراسم اسلامی، مساجد «پاتونگ تام» و «امامباره» است که در نزدیکی یکدیگر قرار دارند، همچنین مساجد «قودی لانگ» (المهدی)، «مسجد الهدی» (به ریاست شیخ غلامعلی)، «مسجد امامعلی»، «مسجد الفلاح»، «مسجد امامصادق» (در چاتون چائو) و مسجد نورالنصیحه از دیگر مراکز عبادی آنها است که بیشتر در جنوب بانکوک قرار دارند. | ||
در استانهای جنوبی تایلند نیز مساجد گوناگونی برای شیعیان آن منطقه ساختهاند، از جمله مسجد روح الله با وسعت ۲۰۰ مترمربع در ژوئیه ۲۰۰۷م در شهر جنوبی «ناخان سیتامارات» گشایش یافته است، همچنین باید از مسجد امامباقر (در شهر جنوبی ساتون) و مسجد امامعلی و مسجد امام محمدباقر و مسجد المهدی (در سترانگ) و مسجد صاحبالزمان(ع) (در پتوم تانی) نام برد. در «کانچانابوری» نیز شیعیان مسجدی [به نام عترت الرسول به مدیریت سید یوسف شاه] ساختند (تمهیدی، ۱۳۷۹: ۵۴ تا ۵۸). معمولا هزینه ساخت مساجد را خانوادههای ساکن در اطراف مسجد میپردازند. | در استانهای جنوبی [[تایلند]] نیز مساجد گوناگونی برای شیعیان آن منطقه ساختهاند، از جمله مسجد روح الله با وسعت ۲۰۰ مترمربع در ژوئیه ۲۰۰۷م در شهر جنوبی «ناخان سیتامارات» گشایش یافته است، همچنین باید از مسجد امامباقر (در شهر جنوبی ساتون) و مسجد امامعلی و مسجد امام محمدباقر و مسجد المهدی (در سترانگ) و مسجد صاحبالزمان(ع) (در پتوم تانی) نام برد. در «کانچانابوری» نیز شیعیان مسجدی [به نام عترت الرسول به مدیریت سید یوسف شاه] ساختند (تمهیدی، ۱۳۷۹: ۵۴ تا ۵۸). معمولا هزینه ساخت مساجد را خانوادههای ساکن در اطراف مسجد میپردازند. | ||
حسینیههای امامباره، بابالحوائج و باقرالعلوم در بانکوک و حسینیه جعفریه (در جنوب) از مراکز تجمع و فعالیت شیعیان تایلند است. | حسینیههای امامباره، بابالحوائج و باقرالعلوم در بانکوک و حسینیه جعفریه (در جنوب) از مراکز تجمع و فعالیت شیعیان تایلند است. |
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۷
این گروه که از اعقاب شیخ احمد قمی و سایر ایرانیان مهاجر سیام در سده ۱۷م هستند، پس از سالها سکونت در شهر آیوتایا و پس از آن که برمهایها در میانه سده هجدهم آن را ویران کردند، به «تونبوری» که پس از حمله برمهایها به پایتختی سیام برگزیده شد و در حومه غربی بانکوک قرار دارد، کوچ کردند. بیشتر آنها در محله «جاران پارت» آن شهر ساکن شدند. این گروه که به شیعیان جاران پارت معروفاند، حدود ۲ الی ۳ هزار نفر هستند و محل تجمع آنها در اعیاد و مراسم اسلامی، مساجد «پاتونگ تام» و «امامباره» است که در نزدیکی یکدیگر قرار دارند، همچنین مساجد «قودی لانگ» (المهدی)، «مسجد الهدی» (به ریاست شیخ غلامعلی)، «مسجد امامعلی»، «مسجد الفلاح»، «مسجد امامصادق» (در چاتون چائو) و مسجد نورالنصیحه از دیگر مراکز عبادی آنها است که بیشتر در جنوب بانکوک قرار دارند.
در استانهای جنوبی تایلند نیز مساجد گوناگونی برای شیعیان آن منطقه ساختهاند، از جمله مسجد روح الله با وسعت ۲۰۰ مترمربع در ژوئیه ۲۰۰۷م در شهر جنوبی «ناخان سیتامارات» گشایش یافته است، همچنین باید از مسجد امامباقر (در شهر جنوبی ساتون) و مسجد امامعلی و مسجد امام محمدباقر و مسجد المهدی (در سترانگ) و مسجد صاحبالزمان(ع) (در پتوم تانی) نام برد. در «کانچانابوری» نیز شیعیان مسجدی [به نام عترت الرسول به مدیریت سید یوسف شاه] ساختند (تمهیدی، ۱۳۷۹: ۵۴ تا ۵۸). معمولا هزینه ساخت مساجد را خانوادههای ساکن در اطراف مسجد میپردازند.
حسینیههای امامباره، بابالحوائج و باقرالعلوم در بانکوک و حسینیه جعفریه (در جنوب) از مراکز تجمع و فعالیت شیعیان تایلند است.