سلسله یوان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''''سلسله ­ی یوان(1368-1271 میلادی)'''''
'''''سلسله ­ی یوان(1368-1271 میلادی)'''''


سلسله­ی جین که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغول­ها شد. آن­ها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزه­ای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحه­ی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که عصر مغول­ها نام گرفت، ماجراجویان غربی هم­چون مارکوپولو، به سرتاسر چین سفر کرده و نخستین گزارش­ها را از عجایب چین به اروپا بردند. در سلسله­ی یوان، مغول­ها به دو دسته تقسیم شدند، بخشی معتقد به استقرار در دشت­های وسیع و زندگی بر پایه­ی فرهنگ و آداب و رسوم خود بودند، و برخی دیگر طرفدار پذیرفتن آداب و رسوم و فرهنگ چینی.
سلسله­‌ی جین که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغول­‌ها شد. آن­‌ها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزه­ای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحه­‌ی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که عصر مغول­‌ها نام گرفت، ماجراجویان غربی هم­چون مارکوپولو، به سرتاسر چین سفر کرده و نخستین گزارش‌­ها را از عجایب چین به اروپا بردند. در سلسله­‌ی یوان، مغول‌­ها به دو دسته تقسیم شدند، بخشی معتقد به استقرار در دشت­‌های وسیع و زندگی بر پایه­‌ی فرهنگ و آداب و رسوم خود بودند، و برخی دیگر طرفدار پذیرفتن آداب و رسوم و فرهنگ چینی.


قوبلای خان، نوه­ی چنگیز، طرفدار پذیرش آداب و رسوم چینی، سلسله­ی یوان را در این کشور بنیاد گذاشت. این نخستین سلسله بود که از پکن به­عنوان پایتختی که به تمام سرزمین چین حکومت می­کرد استفاده نمود.
قوبلای خان، نوه­ی چنگیز، طرفدار پذیرش آداب و رسوم چینی، سلسله­‌ی یوان را در این کشور بنیاد گذاشت. این نخستین سلسله بود که از پکن به‌­عنوان پایتختی که به تمام سرزمین چین حکومت می­‌کرد استفاده نمود.
 
براساس گزارش­های موجود،  چین پیش از اشغال مغول­ها، 120 میلیون نفر جمعیت داشت. پس از تسخیر کامل در سال 1279میلادی، و طبق سرشماری صورت گرفته در سال 1300، جمعیت این کشور به سختی به 60 میلیون نفر می­رسید. مشکل به­توان این کاهش فاحش جمعیت را به درنده خویی مغولان نسبت داد، و لذا امروزه اندیشمندانی هم­چون فردریک دبلیو موته<sup>[1]</sup> معتقدند که کاهش جمعیت به واسطه­ی ناتوانی دولت در اجرای صحیح سرشماری بوده، نه کاهش واقعی جمعیت. البته هستند کسانی مثل تیموتی بروک<sup>[2]</sup> که می­گویند مغول ها داروی خاصی در میان بخش عظیمی از جمعیت چین به­کاربردند که موجب نابودی بسیاری از آنان شد. مورخان دیگری هم­چون ویلیام مک­نیل<sup>[3]</sup> و دیوید مورگان<sup>[4]</sup> معتقدند که عامل اصلی کاهش جمعیت در این دوران طاعون بوده است. اپیدمی طاعون قرن 14(مرگ سیاه) موجب شده که 30 درصد جمعیت چین کشته شوند<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین.جلد 1. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref>
----[1]- Frederick W. Mote.
 
[2]- Timothy Brook.
 
[3]- William Macnill.
 
[4]- David Morgan.


براساس گزارش­‌های موجود،  چین پیش از اشغال مغول­‌ها، 120 میلیون نفر جمعیت داشت. پس از تسخیر کامل در سال 1279میلادی، و طبق سرشماری صورت گرفته در سال 1300، جمعیت این کشور به سختی به 60 میلیون نفر می‌­رسید. مشکل بتوان این کاهش فاحش جمعیت را به درنده خویی مغولان نسبت داد، و لذا امروزه اندیشمندانی هم­چون فردریک دبلیو موته(Frederick W. Mote) معتقدند که کاهش جمعیت به واسطه­‌ی ناتوانی دولت در اجرای صحیح سرشماری بوده، نه کاهش واقعی جمعیت. البته هستند کسانی مثل تیموتی بروک(Timothy Brook) که می­‌گویند مغول ها داروی خاصی در میان بخش عظیمی از جمعیت چین به‌­کاربردند که موجب نابودی بسیاری از آنان شد. مورخان دیگری هم­چون ویلیام مک­نیل(William Macnill) و دیوید مورگان(David Morgan) معتقدند که عامل اصلی کاهش جمعیت در این دوران طاعون بوده است. اپیدمی طاعون قرن 14(مرگ سیاه) موجب شده که 30 درصد جمعیت چین کشته شوند<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص 126-128</ref>
=== کتابشناسی ===
=== کتابشناسی ===

نسخهٔ ‏۱۳ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۹

سلسله ­ی یوان(1368-1271 میلادی)

سلسله­‌ی جین که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغول­‌ها شد. آن­‌ها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزه­ای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحه­‌ی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که عصر مغول­‌ها نام گرفت، ماجراجویان غربی هم­چون مارکوپولو، به سرتاسر چین سفر کرده و نخستین گزارش‌­ها را از عجایب چین به اروپا بردند. در سلسله­‌ی یوان، مغول‌­ها به دو دسته تقسیم شدند، بخشی معتقد به استقرار در دشت­‌های وسیع و زندگی بر پایه­‌ی فرهنگ و آداب و رسوم خود بودند، و برخی دیگر طرفدار پذیرفتن آداب و رسوم و فرهنگ چینی.

قوبلای خان، نوه­ی چنگیز، طرفدار پذیرش آداب و رسوم چینی، سلسله­‌ی یوان را در این کشور بنیاد گذاشت. این نخستین سلسله بود که از پکن به‌­عنوان پایتختی که به تمام سرزمین چین حکومت می­‌کرد استفاده نمود.

براساس گزارش­‌های موجود،  چین پیش از اشغال مغول­‌ها، 120 میلیون نفر جمعیت داشت. پس از تسخیر کامل در سال 1279میلادی، و طبق سرشماری صورت گرفته در سال 1300، جمعیت این کشور به سختی به 60 میلیون نفر می‌­رسید. مشکل بتوان این کاهش فاحش جمعیت را به درنده خویی مغولان نسبت داد، و لذا امروزه اندیشمندانی هم­چون فردریک دبلیو موته(Frederick W. Mote) معتقدند که کاهش جمعیت به واسطه­‌ی ناتوانی دولت در اجرای صحیح سرشماری بوده، نه کاهش واقعی جمعیت. البته هستند کسانی مثل تیموتی بروک(Timothy Brook) که می­‌گویند مغول ها داروی خاصی در میان بخش عظیمی از جمعیت چین به‌­کاربردند که موجب نابودی بسیاری از آنان شد. مورخان دیگری هم­چون ویلیام مک­نیل(William Macnill) و دیوید مورگان(David Morgan) معتقدند که عامل اصلی کاهش جمعیت در این دوران طاعون بوده است. اپیدمی طاعون قرن 14(مرگ سیاه) موجب شده که 30 درصد جمعیت چین کشته شوند[۱]

کتابشناسی

  1. سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص 126-128