سينمای صامت در اسپانیا: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''سينماي صامت ( 1930-1896 )''' سينما براي اولين بار در نمايشگاهي كه برادران لومير به سال 1896 در مادريد ترتيب داده بودند، به مردم اسپانيا معرفي شد. اولين فيلم تاريخ سينماي اسپانيا، بيرون آمدن ازدحام جمعيت از كليساي پيلار ساراگوسا[1] نام دارد، این فیلم ...» ایجاد کرد)
 
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
خط ۳: خط ۳:
سينما براي اولين بار در نمايشگاهي كه برادران لومير به سال 1896 در مادريد ترتيب داده بودند، به مردم اسپانيا معرفي شد. اولين فيلم تاريخ سينماي اسپانيا، بيرون آمدن ازدحام جمعيت از كليساي پيلار ساراگوسا[1] نام دارد، این فیلم  توسط ادواردو خیمنو[2] فيلمبرداري شد و در سال 1896 به نمايش در آمد. اولين فيلم تخيلي سينماي اسپانيا، توسط فروکتوز گلابرت[3] با نام نزاع در كافه [4] در سال 1897 ساخته شد. در اواخر قرن نوزدهم و سال هاي آغازين قرن بيستم، سِگوندو دِ شومون[5] به طور مستقل بر روي تعدادي از حقه هاي سينمايي و جلوه هاي ويژه در فيلم هايش كار مي كرد. خلاقانه ترين اثري كه او آفريد، هتل الکتریکی[6] نام داشت كه در سال 1908 به روي پرده رفت كه در آن هتلي به تصوير كشيده شده بود كه تمام كار ها از اصلاح صورت تا شانه كردن مو ها، به صورت خودكار انجام مي گرفت. در اوايل سده نوزدهم، بارسلونا به عنوان معتبرترين مركز فيلمسازي شبه جزيره ايبري شناخته مي شد، اما اين وضع در سال 1915 و با تاسيس كمپاني كه بنیتو پروخو [7]به همراه برادرش در مادريد تاسيس كرد، دگرگون شد. اين دو برادر به عنوان تهيه كننده، كارگردان، نويسنده، بازيگر و فيلمبردار آثار بسياري را در حوزه هاي مختلف خلق كردند. بدون شك مهم ترين ويژگي سينماي صامت اسپانيا، توجه به فرهنگ بومي و محلي مناطق مختلفش است. اولين تلاش ها براي ايجاد سينماي فولكلور و اقتباس از نمايشنامه ها و كتاب هاي اسپانيايي را در فيلم ریکاردو بانوس[8] مي توان ديد، كه برداشتي از نمايشنامه ی دن خوان تنوریو[9] است.
سينما براي اولين بار در نمايشگاهي كه برادران لومير به سال 1896 در مادريد ترتيب داده بودند، به مردم اسپانيا معرفي شد. اولين فيلم تاريخ سينماي اسپانيا، بيرون آمدن ازدحام جمعيت از كليساي پيلار ساراگوسا[1] نام دارد، این فیلم  توسط ادواردو خیمنو[2] فيلمبرداري شد و در سال 1896 به نمايش در آمد. اولين فيلم تخيلي سينماي اسپانيا، توسط فروکتوز گلابرت[3] با نام نزاع در كافه [4] در سال 1897 ساخته شد. در اواخر قرن نوزدهم و سال هاي آغازين قرن بيستم، سِگوندو دِ شومون[5] به طور مستقل بر روي تعدادي از حقه هاي سينمايي و جلوه هاي ويژه در فيلم هايش كار مي كرد. خلاقانه ترين اثري كه او آفريد، هتل الکتریکی[6] نام داشت كه در سال 1908 به روي پرده رفت كه در آن هتلي به تصوير كشيده شده بود كه تمام كار ها از اصلاح صورت تا شانه كردن مو ها، به صورت خودكار انجام مي گرفت. در اوايل سده نوزدهم، بارسلونا به عنوان معتبرترين مركز فيلمسازي شبه جزيره ايبري شناخته مي شد، اما اين وضع در سال 1915 و با تاسيس كمپاني كه بنیتو پروخو [7]به همراه برادرش در مادريد تاسيس كرد، دگرگون شد. اين دو برادر به عنوان تهيه كننده، كارگردان، نويسنده، بازيگر و فيلمبردار آثار بسياري را در حوزه هاي مختلف خلق كردند. بدون شك مهم ترين ويژگي سينماي صامت اسپانيا، توجه به فرهنگ بومي و محلي مناطق مختلفش است. اولين تلاش ها براي ايجاد سينماي فولكلور و اقتباس از نمايشنامه ها و كتاب هاي اسپانيايي را در فيلم ریکاردو بانوس[8] مي توان ديد، كه برداشتي از نمايشنامه ی دن خوان تنوریو[9] است.


برخي از هنرمندان عرصه سينما در اسپانيا كه از ستارگان دوره صامت بودند، توانستند در سينماي ناطق نيز به موفقيت دست پيدا كنند . فلوریان رِی[10] و خوان دِ اوردونا[11]هر دو فعاليتشان را به عنوان بازيگر در سينماي صامت آغاز كردند و سپس در سينماي ناطق به كارگرداني مشغول شدند. با اكران فيلم تولد یک ملت[12] در امريكا به عنوان سردمدار سينماي حماسي در سال 1915، سينماگران اسپانيايي نيز تحت تاثير اين فيلم، به خلق آثاري همچون زندگی کریستف کلمب و کشف آمریکا[13] دست زدند.
برخي از هنرمندان عرصه سينما در اسپانيا كه از ستارگان دوره صامت بودند، توانستند در سينماي ناطق نيز به موفقيت دست پيدا كنند . فلوریان رِی[10] و خوان دِ اوردونا[11]هر دو فعاليتشان را به عنوان بازيگر در سينماي صامت آغاز كردند و سپس در سينماي ناطق به كارگرداني مشغول شدند. با اكران فيلم تولد یک ملت[12] در امريكا به عنوان سردمدار سينماي حماسي در سال 1915، سينماگران اسپانيايي نيز تحت تاثير اين فيلم، به خلق آثاري همچون زندگی کریستف کلمب و کشف [[آمریکا]][13] دست زدند.

نسخهٔ ‏۲۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۲

سينماي صامت ( 1930-1896 )

سينما براي اولين بار در نمايشگاهي كه برادران لومير به سال 1896 در مادريد ترتيب داده بودند، به مردم اسپانيا معرفي شد. اولين فيلم تاريخ سينماي اسپانيا، بيرون آمدن ازدحام جمعيت از كليساي پيلار ساراگوسا[1] نام دارد، این فیلم  توسط ادواردو خیمنو[2] فيلمبرداري شد و در سال 1896 به نمايش در آمد. اولين فيلم تخيلي سينماي اسپانيا، توسط فروکتوز گلابرت[3] با نام نزاع در كافه [4] در سال 1897 ساخته شد. در اواخر قرن نوزدهم و سال هاي آغازين قرن بيستم، سِگوندو دِ شومون[5] به طور مستقل بر روي تعدادي از حقه هاي سينمايي و جلوه هاي ويژه در فيلم هايش كار مي كرد. خلاقانه ترين اثري كه او آفريد، هتل الکتریکی[6] نام داشت كه در سال 1908 به روي پرده رفت كه در آن هتلي به تصوير كشيده شده بود كه تمام كار ها از اصلاح صورت تا شانه كردن مو ها، به صورت خودكار انجام مي گرفت. در اوايل سده نوزدهم، بارسلونا به عنوان معتبرترين مركز فيلمسازي شبه جزيره ايبري شناخته مي شد، اما اين وضع در سال 1915 و با تاسيس كمپاني كه بنیتو پروخو [7]به همراه برادرش در مادريد تاسيس كرد، دگرگون شد. اين دو برادر به عنوان تهيه كننده، كارگردان، نويسنده، بازيگر و فيلمبردار آثار بسياري را در حوزه هاي مختلف خلق كردند. بدون شك مهم ترين ويژگي سينماي صامت اسپانيا، توجه به فرهنگ بومي و محلي مناطق مختلفش است. اولين تلاش ها براي ايجاد سينماي فولكلور و اقتباس از نمايشنامه ها و كتاب هاي اسپانيايي را در فيلم ریکاردو بانوس[8] مي توان ديد، كه برداشتي از نمايشنامه ی دن خوان تنوریو[9] است.

برخي از هنرمندان عرصه سينما در اسپانيا كه از ستارگان دوره صامت بودند، توانستند در سينماي ناطق نيز به موفقيت دست پيدا كنند . فلوریان رِی[10] و خوان دِ اوردونا[11]هر دو فعاليتشان را به عنوان بازيگر در سينماي صامت آغاز كردند و سپس در سينماي ناطق به كارگرداني مشغول شدند. با اكران فيلم تولد یک ملت[12] در امريكا به عنوان سردمدار سينماي حماسي در سال 1915، سينماگران اسپانيايي نيز تحت تاثير اين فيلم، به خلق آثاري همچون زندگی کریستف کلمب و کشف آمریکا[13] دست زدند.