سایر منابع قدرت نرم چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
به هرحال، دولت چین در کنار عوامل و گروه‌های جامعه‌ی مدنی، پویایی جدیدی به دیپلماسی عمومی و قدرت نرم خود داده و در یک شبکه‌ی جهانی با بازیگرانی عمومی و خصوصی شکل تازه‌ای به آن بخشیده است.<ref>سابقی، محمد | از دیگر منابع قدرت نرم [[چین]] میتوان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
برگزاری سمینارها، اجلاس‌ها، نمایشگاه‌ها، جشنواره‌های منطقه‌ای و بین المللی، و رویدادهای مهم سیاسی، ورزشی و هنری مانند بازی‌های آسیایی، اجلاس جهانی زنان، اکسپو 2010[[شانگهای]]، اجلاس رهبران آسیایی بوآئو، اجلاس سازمان همکاری‌های [[شانگهای]]، اجلاس آپِک، برگزاری نمایشگاه‌های منظم تجاری و بازرگانی، سرمایه گذاری‌های [[چین]] در خارج از کشور، ساخت پروژه‌های بزرگ ورزشی، آموزشی، فرهنگی و بهداشتی در کشورهای جهان سوم، دادن وام‌های بلاعوض و یا کم بهره، تخصیص اعتبارات بلند مدت به کشورهای فقیر، اعزام نیروهای پاسدار صلح زیر نظر [https://www.un.org/ سازمان ملل]، اهدای کمک‌های مالی و مواد غذایی به کشورهای عقب افتاده، برگزاری دوره‌های مختلف آموزشی برای کارشناسان کشورهای جهان سوم، و اعطای بورس تحصیلی به دانشجویان کشورهای جهان سوم، و... از دیگر راه‌های توسعه‌ی قدرت نرم و ارایه‌ی تصویر و چهره‌ای بهتر از چین در خارج از این کشور به شمار می روند. | |||
به هرحال، دولت چین در کنار عوامل و گروه‌های جامعه‌ی مدنی، پویایی جدیدی به دیپلماسی عمومی و قدرت نرم خود داده و در یک شبکه‌ی جهانی با بازیگرانی عمومی و خصوصی شکل تازه‌ای به آن بخشیده است.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 544-545</ref> | |||
نیز نگاه کنید به [[مولفه های قدرت نرم چین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۳
از دیگر منابع قدرت نرم چین میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
برگزاری سمینارها، اجلاس‌ها، نمایشگاه‌ها، جشنواره‌های منطقه‌ای و بین المللی، و رویدادهای مهم سیاسی، ورزشی و هنری مانند بازی‌های آسیایی، اجلاس جهانی زنان، اکسپو 2010شانگهای، اجلاس رهبران آسیایی بوآئو، اجلاس سازمان همکاری‌های شانگهای، اجلاس آپِک، برگزاری نمایشگاه‌های منظم تجاری و بازرگانی، سرمایه گذاری‌های چین در خارج از کشور، ساخت پروژه‌های بزرگ ورزشی، آموزشی، فرهنگی و بهداشتی در کشورهای جهان سوم، دادن وام‌های بلاعوض و یا کم بهره، تخصیص اعتبارات بلند مدت به کشورهای فقیر، اعزام نیروهای پاسدار صلح زیر نظر سازمان ملل، اهدای کمک‌های مالی و مواد غذایی به کشورهای عقب افتاده، برگزاری دوره‌های مختلف آموزشی برای کارشناسان کشورهای جهان سوم، و اعطای بورس تحصیلی به دانشجویان کشورهای جهان سوم، و... از دیگر راه‌های توسعه‌ی قدرت نرم و ارایه‌ی تصویر و چهره‌ای بهتر از چین در خارج از این کشور به شمار می روند.
به هرحال، دولت چین در کنار عوامل و گروه‌های جامعه‌ی مدنی، پویایی جدیدی به دیپلماسی عمومی و قدرت نرم خود داده و در یک شبکه‌ی جهانی با بازیگرانی عمومی و خصوصی شکل تازه‌ای به آن بخشیده است.[۱]
نیز نگاه کنید به مولفه های قدرت نرم چین