سلطه ی حزب کمونیست بر ادبیات چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
=== سلطه­‌ی بی چون و چرای حزب کمونیست بر ادبیات ===
[[پرونده:123.jpg|بندانگشتی|سلطه ی حزب کمونیست بر ادبیات چینی]]
در دهه­‌ی پنجاه و شصت میلادى، سیطره­‌ی کامل حزب کمونیست [[چین]] بر صحنه‌‏ها و محافل ادبى به چشم مى‏خورد. شاعران و نویسندگان یا به کارشناسان دولتى بدل شدند که فقط مبلغ دولت کمونیستی حاکم بودند، یا سکوت اختیار کرده، یا تبعید شده و یا مهاجرت کردند. این دوره­‌ی بیست ساله را مى‏توان دوره­‌ی«سکوت شاعران»نامید. از سال1949 تا 1968میلادی را مى‏توان دوره­‌ی سکوت ادبى-هنرى [[چین]] معاصر به حساب آورد. چون از 1949، سال تأسیس [[جمهوری خلق چین|جمهورى خلق چین]]، بسیارى از شاعران خاموش شدند و چیزى ننوشتند. در سال1968 بود که نسل تازه‏‌اى برآمد و بنیاد شعر نو را بر هم ریخت. آنان شعرهاى آوانگارد سرودند و به طور زیرزمینى منشتر ‏کردند.<ref><sub>سابقی علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول ص1120</sub></ref>
در دهه­‌ی پنجاه و شصت میلادى، سیطره­‌ی کامل [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] بر صحنه‌‏ها و محافل ادبى به چشم مى‏ خورد. شاعران و نویسندگان یا به کارشناسان دولتى بدل شدند که فقط مبلغ دولت کمونیستی(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) حاکم بودند، یا سکوت اختیار کرده، یا تبعید شده و یا مهاجرت کردند.
 
این دوره­‌ی بیست ساله را مى ‏توان دوره­‌ی«سکوت شاعران»نامید. از سال1949 تا 1968میلادی را مى ‏توان دوره­‌ی سکوت ادبى-هنرى [[چین]] معاصر به حساب آورد. چون از 1949، سال تأسیس [[جمهوری خلق چین|جمهورى خلق چین]]، بسیارى از شاعران خاموش شدند و چیزى ننوشتند.  
 
در سال1968 بود که نسل تازه‏‌اى برآمد و بنیاد شعر نو را بر هم ریخت. آنان شعرهاى آوانگارد سرودند و به طور زیرزمینى منشتر ‏کردند.<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول ص1120</big></sub></ref>
 
نیز نگاه کنید به [[شعر معاصر چین]]؛ [[بنیانگذاران شعر معاصر چین]]      


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۸

سلطه ی حزب کمونیست بر ادبیات چینی

در دهه­‌ی پنجاه و شصت میلادى، سیطره­‌ی کامل حزب کمونیست چین بر صحنه‌‏ها و محافل ادبى به چشم مى‏ خورد. شاعران و نویسندگان یا به کارشناسان دولتى بدل شدند که فقط مبلغ دولت کمونیستی(← حزب کمونیست) حاکم بودند، یا سکوت اختیار کرده، یا تبعید شده و یا مهاجرت کردند.

این دوره­‌ی بیست ساله را مى ‏توان دوره­‌ی«سکوت شاعران»نامید. از سال1949 تا 1968میلادی را مى ‏توان دوره­‌ی سکوت ادبى-هنرى چین معاصر به حساب آورد. چون از 1949، سال تأسیس جمهورى خلق چین، بسیارى از شاعران خاموش شدند و چیزى ننوشتند.

در سال1968 بود که نسل تازه‏‌اى برآمد و بنیاد شعر نو را بر هم ریخت. آنان شعرهاى آوانگارد سرودند و به طور زیرزمینى منشتر ‏کردند.[۱]

نیز نگاه کنید به شعر معاصر چین؛ بنیانگذاران شعر معاصر چین      

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول ص1120