الگو:ویکیپدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۸۹: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «موزههای چین در گذشتههای دور در چین، آثار نفیس تاریخی و فرهنگی و هنری چین در گنجینههای مخفی و سری دربار امپراتوران و یا کلکسیونهای خصوصی افراد نگهداری میشد و عموم مردم شانس مشاهده و لذت بردن از آنها را نداشتند. لذا، موزه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[موزه های چین|موزههای چین]] | [[موزه های چین|'''موزههای چین''']] | ||
در گذشتههای دور در چین، آثار نفیس تاریخی و فرهنگی و هنری چین در گنجینههای مخفی و سری دربار امپراتوران و یا کلکسیونهای خصوصی افراد نگهداری میشد و عموم مردم شانس مشاهده و لذت بردن از آنها را نداشتند. لذا، موزه داری مدرن هم در این کشور از دوران آشنایی با غرب و در نیمهی نخست قرن بیستم آغاز شد. مردم این کشور تنها وقتی که سیستم سیاسی دوهزار سالهی امپراتوری در سال 1911میلادی سقوط کرد، توانستند به کاخهای سلطنتی راه پیدا کرده و با آثار نفیس و ارزشمند خلق شده توسط نیاکان خود آشنا شده و از آن لذت ببرند. | در گذشتههای دور در چین، آثار نفیس تاریخی و فرهنگی و هنری چین در گنجینههای مخفی و سری دربار امپراتوران و یا کلکسیونهای خصوصی افراد نگهداری میشد و عموم مردم شانس مشاهده و لذت بردن از آنها را نداشتند. لذا، موزه داری مدرن هم در این کشور از دوران آشنایی با غرب و در نیمهی نخست قرن بیستم آغاز شد. مردم این کشور تنها وقتی که سیستم سیاسی دوهزار سالهی امپراتوری در سال 1911میلادی سقوط کرد، توانستند به کاخهای سلطنتی راه پیدا کرده و با آثار نفیس و ارزشمند خلق شده توسط نیاکان خود آشنا شده و از آن لذت ببرند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۰
موزههای چین در گذشتههای دور در چین، آثار نفیس تاریخی و فرهنگی و هنری چین در گنجینههای مخفی و سری دربار امپراتوران و یا کلکسیونهای خصوصی افراد نگهداری میشد و عموم مردم شانس مشاهده و لذت بردن از آنها را نداشتند. لذا، موزه داری مدرن هم در این کشور از دوران آشنایی با غرب و در نیمهی نخست قرن بیستم آغاز شد. مردم این کشور تنها وقتی که سیستم سیاسی دوهزار سالهی امپراتوری در سال 1911میلادی سقوط کرد، توانستند به کاخهای سلطنتی راه پیدا کرده و با آثار نفیس و ارزشمند خلق شده توسط نیاکان خود آشنا شده و از آن لذت ببرند.
اگرچه پیش از حاکمیت حزب کمونیست بر کشور چین تعدادی موزهی عمومی در پایتخت و برخی از شهرها ایجاد گردید و پس از تأسیس جمهوری خلق چین نظم و سامان بهتری به موزههای موجود داده شد، ولی پس از اصلاحات بود که موزههای این کشور شاهد شکوفایی و گسترش هرچه بیشتر تعداد آنها شد. در سه دههی گذشته موزههای پیشین بازسازی و موزههای جدیدی بر آنها اضافه شده و بر تعداد آثار فرهنگی و تاریخی آنها افزوده شده و سیستم مدرن موزهداری و امکانات حفظ و مرمت آثار مورد توجه قرار گرفت.
درحال حاضر، در سرتاسر چین بیش از 1510باب موزهی تحت نظر دولت در زمینههای مختلف و به صورت جامع و تخصصی وجود دارد که اگر موزههای خصوصی موجود را نیز بر این تعداد اضافه نماییم، تعداد آنها بالغ بر2000موزه خواهد شد. (روزنامه چاینا دیلی، 2004) در این موزهها بیش از 20میلیون قطعه آثار تاریخی و فرهنگی موزهای نگهداری میشود و از این آثار سالانه بیش از 8000مورد نمایشگاه در مناطق و شهرهای مختلف داخلی و خارج از کشور برگزار و میلیونها نفر از این نمایشگاهها و آثار بازدید بهعمل میآورند. دولت چین در نظر دارد تا سال2015 میلادی، با احداث بیش از 1000باب موزهی دیگر تعداد موزهها را افزایش و در هر شهر بزرگ و متوسط این کشور حداقل یک موزه دایر نماید. (China Encyclopedia, 2008: 296-316)هماینک در هر کدام از شهرهای بزرگی مانند پکن، شانگهای، شیاَن و نانجینگ، دهها موزهی بزرگ و کوچک عمومی و تخصصی و دولتی و خصوصی دایر است و در سایر شهرهای بزرگ، به ویژه مراکز استانها نیز موزههای متعددی وجود داردکه پرداختن به تمام آنها از حوصلهی این کتاب خارج است. در اینجا صرفا به معرفی مختصر برخی از مهمترین موزههای چین که از نظر وسعت ساختمانی و قدمت تاریخی و نفاست آثار فرهنگی و هنری به نمایش گذاشته شده در آنها برجستهتر هستند، پرداخته می شود. ادامه...