خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
زندگی سخت و مأیوسانه ی «خوانگ | «خوانگ تینگ جیان»(1105-1045 میلادی)شاعر و [[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس]] [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله ی سونگ شمالی]] بود، که به عنوان یکی از «چهار استاد [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران سونگ]]» شمرده می شود. وی پس از مطالعه ی خط شکسته ی «خوَی سو» و [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] معمول «[[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|یان جِن چینگ]]»، سبک نوشتاری پیوسته نویسی و خط شکسته ی خاص خود را ابداع کرد. کتاب اشعار وی که به خط پیوسته نوشته شده است، اینک در موزه ی کاخ تایپه نگهداری می شود. | ||
زندگی سخت و مأیوسانه ی «خوانگ تینگ جیان»، مثل «[[سوشی، خوشنویس چینی|سوشی]]» بود. او هم اغلب از کار برکنار می شد. وی در سن 57 سالگی، به کوه «فَنشان» در «اِچِنگ» در استان «خوبِی» مسافرت کرد. در آنجا کوشکی پیدا کرد که نامش عمارت کوشکِ بادِ متمایل به جنوب غمناک بود که در وسط منظره ی طبیعی زیبایی قرار داشت. | |||
منظره عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد و الهام بخش اشعارش شد که وی در آن نومیدی از کار برکنار شدن و اشتیاقش به آزادی را بیان کرده است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]].تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[هنر در چین]] | |||
* [[هنر خوشنویسی چینی]] | |||
* [[هنر نقاشی در چین]] | |||
* [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]] | |||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۷
«خوانگ تینگ جیان»(1105-1045 میلادی)شاعر و خوشنویس سلسله ی سونگ شمالی بود، که به عنوان یکی از «چهار استاد خوشنویسی دوران سونگ» شمرده می شود. وی پس از مطالعه ی خط شکسته ی «خوَی سو» و خوشنویسی معمول «یان جِن چینگ»، سبک نوشتاری پیوسته نویسی و خط شکسته ی خاص خود را ابداع کرد. کتاب اشعار وی که به خط پیوسته نوشته شده است، اینک در موزه ی کاخ تایپه نگهداری می شود.
زندگی سخت و مأیوسانه ی «خوانگ تینگ جیان»، مثل «سوشی» بود. او هم اغلب از کار برکنار می شد. وی در سن 57 سالگی، به کوه «فَنشان» در «اِچِنگ» در استان «خوبِی» مسافرت کرد. در آنجا کوشکی پیدا کرد که نامش عمارت کوشکِ بادِ متمایل به جنوب غمناک بود که در وسط منظره ی طبیعی زیبایی قرار داشت.
منظره عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد و الهام بخش اشعارش شد که وی در آن نومیدی از کار برکنار شدن و اشتیاقش به آزادی را بیان کرده است[۱].