پرش به محتوا

پارک طبیعی مونتگو: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Samiei (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Samiei (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


پارک طبیعی مونتگو (El Montgó) این پارک در شمال شرقی آلیکانته در والنسیا به وسعت 2117/68 هکتار و با ارتفاعی در حدود 753 متر از سطح دریا واقع است، و در سال 1987 به عنوان پارک طبیعی اعلام گردید. بیش از 650 نوع گل دراین پارک یافت می‌شود، گونه‌های مختلفی از پرندگان از جمله کلاغ، زاغ، شاه بوف و کبک در این پارک وجود دارد<ref>برگرفته از http://parquesnaturales.gva.es/web/indice.aspx?nodo=2990&idioma=C</ref><ref name=":0">فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ [[اسپانیا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.
پارک طبیعی مونتگو (El Montgó) این پارک در شمال شرقی آلیکانته در والنسیا به وسعت 2117/68 هکتار و با ارتفاعی در حدود 753 متر از سطح دریا واقع است، و در سال 1987 به عنوان پارک طبیعی اعلام گردید. بیش از 650 نوع گل دراین پارک یافت می‌شود، گونه‌های مختلفی از پرندگان از جمله کلاغ، زاغ، شاه بوف و کبک در این پارک وجود دارد<ref>برگرفته از http://parquesnaturales.gva.es/web/indice.aspx?nodo=2990&idioma=C</ref>.


==نیز نگاه کنید به==
==نیز نگاه کنید به==
خط ۶: خط ۶:


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
== منبع اصلی ==
فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ [[اسپانیا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار).
== نویسنده مقاله ==
مهدی فاخری

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۶

پارک طبیعی مونتگو (El Montgó) این پارک در شمال شرقی آلیکانته در والنسیا به وسعت 2117/68 هکتار و با ارتفاعی در حدود 753 متر از سطح دریا واقع است، و در سال 1987 به عنوان پارک طبیعی اعلام گردید. بیش از 650 نوع گل دراین پارک یافت می‌شود، گونه‌های مختلفی از پرندگان از جمله کلاغ، زاغ، شاه بوف و کبک در این پارک وجود دارد[۱].

نیز نگاه کنید به

جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اسپانیا؛ پارک طبیعی آلمریا؛ پارک کابودِ گاتانیخار؛ پارک طبیعی سییِرا ماریا لوس بِلِز؛ پارک ملی تئیده؛ پارک ملی اُردِسا

کتابشناسی

منبع اصلی

فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).

نویسنده مقاله

مهدی فاخری