باغ های کلاسیک سوجو: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == '''باغ­های کلاسیک سوجو ''' == باغ­های کلاسیک سوجو[i] که در داخل مناطق مسکونی شهر سوجو ساخته شده، نه تنها زیباترین مناظر در جنوب رودخانه­ی یانگ­تِسِه در چین است، بلکه در سرتاسر جهان به عنوان شاهکار فرهنگ سنتی چین شناخته شده است. این شهر در سال514پ...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
=== '''باغ­‌‌های کلاسیک سوجو ''' ===
باغ­‌های کلاسیک سوجو(Classical Gardens of Suzhu. Jiangsu Province) که در داخل مناطق مسکونی شهر سوجو ساخته شده، نه تنها زیباترین مناظر در جنوب رودخانه­‌ی یانگ­تِسِه در [[چین]] است، بلکه در سرتاسر جهان به عنوان شاهکار فرهنگ سنتی چین شناخته شده است. این شهر در سال514پیش از میلاد، به عنوان پایتخت سلسله­‌ی«جو» و در کنار دریاچه­‌ی تَیخو(Taihu) احداث و در طول تاریخ همیشه شهری پر رونق که برخی از شاهکار‌های معماری چین در آن خلق شده است، شناخته می­شود.


== '''باغ­های کلاسیک سوجو ''' ==
از قرن شانزدهم تا هجدهم میلادی که شهر سوجو در اوج رونق خود به سر می­برد، بیش از 200باغ خصوصی در این شهر به وجود آمد که بیشتر آن­ها هم­چنان سالم و دست نخورده باقی­مانده­اند. باغ­‌های کلاسیک چین در واقع نمادی از اندیشه­‌های فلسفی طبیعت گرایانه­‌ی فیلسوفانی هم­چون لائوزی(Lao Zi)و جوانگ­زی(Zhuang Zi)است. این باغ­‌ها تلفیقی از کنتراس، تقسیم بندی زمین، صخره­‌های ردیف شده، تپه­‌های بزرگ و کوچک مصنوعی، برکه‌­ها، گل­ها، درختان، و سازه­‌های معماری چوبی ویژه­‌ی بخش جنوبی کشور است که در هماهنگی و مرتبط با مناظر و محیط پیرامونی ساخته شده است. مجموعه ساختمان­‌های این باغ شامل سالن‌­ها، کوشک‌­ها، برج‌­ها، بالکنی‌­ها، و راهرو­‌های سرپوشیده و روباز است که برای اقامت، مطالعه، شطرنج بازی، نواختن موسیقی، نوشیدن چای، و برگزاری میهمانی‌­ها و تفریح و استراحت در نظر گرفته شده‌­اند. تزیینات داخلی آن­ها هم با مبلمان سنتی کنده کاری شده، درب­‌های ورودی در اشکال گوناگون، پنجره­‌های زیبا، ترکیبی از سازه، کاربری و هنرمعماری چین را به وجود می­آورند.
باغ­های کلاسیک سوجو[i] که در داخل مناطق مسکونی شهر سوجو ساخته شده، نه تنها زیباترین مناظر در جنوب رودخانه­ی یانگ­تِسِه در چین است، بلکه در سرتاسر جهان به عنوان شاهکار فرهنگ سنتی چین شناخته شده است. این شهر در سال514پیش از میلاد، به عنوان پایتخت سلسله­ی«جو» و در کنار دریاچه­ی تَیخو[1] احداث و در طول تاریخ همیشه شهری پر رونق که برخی از شاهکارهای معماری چین در آن خلق شده است، شناخته می­شود.


از قرن شانزدهم تا هجدهم میلادی که شهر سوجو در اوج رونق خود به سر می­برد، بیش از 200باغ خصوصی در این شهر به وجود آمد که بیشتر آن­ها هم­چنان سالم و دست نخورده باقی­مانده­اند. باغ­های کلاسیک چین در واقع نمادی از اندیشه­های فلسفی طبیعت گرایانه­ی فیلسوفانی هم­چون لائوزی[2]و جوانگ­زی[3]است. این باغ­ها تلفیقی از کنتراس، تقسیم بندی زمین، صخره­های ردیف شده، تپه­های بزرگ و کوچک مصنوعی، برکه­ها، گل­ها، درختان، و سازه­های معماری چوبی ویژه­ی بخش جنوبی کشور است که در هماهنگی و مرتبط با مناظر و محیط پیرامونی ساخته شده است. مجموعه ساختمان­های این باغ شامل سالن­ها، کوشک­ها، برج­ها، بالکنی­ها، و راهرو­های سرپوشیده و روباز است که برای اقامت، مطالعه، شطرنج بازی، نواختن موسیقی، نوشیدن چای، و برگزاری میهمانی­ها و تفریح و استراحت در نظر گرفته شده­اند. تزیینات داخلی آن­ها هم با مبلمان سنتی کنده کاری شده، درب­های ورودی در اشکال گوناگون، پنجره­های زیبا، ترکیبی از سازه، کاربری و هنرمعماری چین را به وجود می­آورند.
این مجموعه باغ‌­ها در سال1997میلادی، در فهرست میراث فرهنگی جهان به ثبت رسید.


این مجموعه باغ­ها در سال1997میلادی، در فهرست میراث فرهنگی جهان به ثبت رسید.
=== کتابشناسی ===
----[1] - Taihu.
 
[2] - Lao Zi.
 
[3] - Zhuang Zi.
----[i] - Classical Gardens of Suzhu. Jiangsu Province.

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۳

باغ­‌‌های کلاسیک سوجو 

باغ­‌های کلاسیک سوجو(Classical Gardens of Suzhu. Jiangsu Province) که در داخل مناطق مسکونی شهر سوجو ساخته شده، نه تنها زیباترین مناظر در جنوب رودخانه­‌ی یانگ­تِسِه در چین است، بلکه در سرتاسر جهان به عنوان شاهکار فرهنگ سنتی چین شناخته شده است. این شهر در سال514پیش از میلاد، به عنوان پایتخت سلسله­‌ی«جو» و در کنار دریاچه­‌ی تَیخو(Taihu) احداث و در طول تاریخ همیشه شهری پر رونق که برخی از شاهکار‌های معماری چین در آن خلق شده است، شناخته می­شود.

از قرن شانزدهم تا هجدهم میلادی که شهر سوجو در اوج رونق خود به سر می­برد، بیش از 200باغ خصوصی در این شهر به وجود آمد که بیشتر آن­ها هم­چنان سالم و دست نخورده باقی­مانده­اند. باغ­‌های کلاسیک چین در واقع نمادی از اندیشه­‌های فلسفی طبیعت گرایانه­‌ی فیلسوفانی هم­چون لائوزی(Lao Zi)و جوانگ­زی(Zhuang Zi)است. این باغ­‌ها تلفیقی از کنتراس، تقسیم بندی زمین، صخره­‌های ردیف شده، تپه­‌های بزرگ و کوچک مصنوعی، برکه‌­ها، گل­ها، درختان، و سازه­‌های معماری چوبی ویژه­‌ی بخش جنوبی کشور است که در هماهنگی و مرتبط با مناظر و محیط پیرامونی ساخته شده است. مجموعه ساختمان­‌های این باغ شامل سالن‌­ها، کوشک‌­ها، برج‌­ها، بالکنی‌­ها، و راهرو­‌های سرپوشیده و روباز است که برای اقامت، مطالعه، شطرنج بازی، نواختن موسیقی، نوشیدن چای، و برگزاری میهمانی‌­ها و تفریح و استراحت در نظر گرفته شده‌­اند. تزیینات داخلی آن­ها هم با مبلمان سنتی کنده کاری شده، درب­‌های ورودی در اشکال گوناگون، پنجره­‌های زیبا، ترکیبی از سازه، کاربری و هنرمعماری چین را به وجود می­آورند.

این مجموعه باغ‌­ها در سال1997میلادی، در فهرست میراث فرهنگی جهان به ثبت رسید.

کتابشناسی