سبک موسیقی طریقت تائو: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''سبک موسیقی طریقت تائو'' == موسیقی طریقت تائویی شامل تکخوانی، گروهخوانی، و سبکهای آزاد آوازی میشود که در بخشهای مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، آلات دسته جمعی که در جشنها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده میشود، به اجرا د...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== ''سبک موسیقی طریقت تائو'' === | |||
موسیقی طریقت تائویی شامل تکخوانی، گروهخوانی، و سبکهای آزاد آوازی میشود که در بخشهای مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، آلات دسته جمعی که در جشنها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده میشود، به اجرا در میآید. در چنین مناسباتی، مبلغ تائویی به عنوان اجرا کننده و سایر معتقدان شنونده‌ی آن بودند. آلات موسیقی عبارت بودند از سازهای ضربی کوبهای، سنگهای سنجی، طبلها، نی و سازهای زهی. معمولاً در ابتدا و انتهای هر مراسم و در میان بخشهای آوازی سرودها و یا هنگام تغییر آرایش صفوف نیایشگران و یا به هنگام اجرای حکم مذهبی توسط روحانی تائویی در مراحل خاص، از آلات موسیقی استفاده میشد. ولی بخشهای آوازی که بیشترین بخش موسیقی تائویی را تشکیل میداد، از تصنیفهای کوتاه دو یا چهار بیتی ساخته شده بود. موسیقیهای آهنگین معمولا از ده‌ها بیت تشکیل شده که در مراسم مختلف از آن استفاده میشد. | |||
جامعیت فرهنگ تائویی دارای مختصات فرهنگی ویژهای است که طریقت تائویی و مکتب تائویی، طریقت تائو و آیین کنفوسیوس، و طریقت تائو و بودایی را با هم در آمیخته است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. ''تهران'': موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی</ref>. | |||
==کتابشناسی== | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۱
سبک موسیقی طریقت تائو
موسیقی طریقت تائویی شامل تکخوانی، گروهخوانی، و سبکهای آزاد آوازی میشود که در بخشهای مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، آلات دسته جمعی که در جشنها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده میشود، به اجرا در میآید. در چنین مناسباتی، مبلغ تائویی به عنوان اجرا کننده و سایر معتقدان شنونده‌ی آن بودند. آلات موسیقی عبارت بودند از سازهای ضربی کوبهای، سنگهای سنجی، طبلها، نی و سازهای زهی. معمولاً در ابتدا و انتهای هر مراسم و در میان بخشهای آوازی سرودها و یا هنگام تغییر آرایش صفوف نیایشگران و یا به هنگام اجرای حکم مذهبی توسط روحانی تائویی در مراحل خاص، از آلات موسیقی استفاده میشد. ولی بخشهای آوازی که بیشترین بخش موسیقی تائویی را تشکیل میداد، از تصنیفهای کوتاه دو یا چهار بیتی ساخته شده بود. موسیقیهای آهنگین معمولا از ده‌ها بیت تشکیل شده که در مراسم مختلف از آن استفاده میشد.
جامعیت فرهنگ تائویی دارای مختصات فرهنگی ویژهای است که طریقت تائویی و مکتب تائویی، طریقت تائو و آیین کنفوسیوس، و طریقت تائو و بودایی را با هم در آمیخته است[۱].