تعطیلات رسمی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در [[چین|کشور چین]] را می­‌توان به 3 گروه تقسیم کرد: نخست، [[تعطیلات رسمی در چین|تعطیلات رسمی]] که تمام مردم از آن بهره­‌مند می­‌شوند. مانند تعطیلات روز نخست سال میلادی (اول ژانویه هر سال)، تعطیلات یک هفته­‌ای آغاز سال جدید به تقویم کشاورزی چین ([[جشن عید بهاره]])، تعطیلی یک روزه‌­ی [[جشن قایقرانی اژدها در چین|جشنواره‌­ی قایق اژدها]]، تعطیلات یک هفته‌­ای به مناسبت اول ماه مه و روز کارگر، و تعطیلات یک هفته‌­ای روز ملی در اول ماه اکتبر هر سال. گروه دوم، شامل تعطیلاتی می­‌شود که شامل گروه­‌های خاصی از جامعه می­‌شود. مانند، روز جهانی زنان( تعطیلی نصف روز برای زنان)، روز جوانان (تعطیلی نصف روز برای افراد بالای 14 سال)، روز کودک (تعطیلی برای کودکان و نوجوانان زیر 13سال)، و روز ارتش (تعطیلی یک روزه برای پرسنل شاغل ارتش). گروه سوم از تعطیلات، روزها و مناسبت­‌های خاص تاریخی بدون تعطیلی. مانند، روز بزرگداشت اعتصاب در 7 فوریه‌­ی هر سال، روز بزرگداشت جنبش در 30 ماه مه هر سال، روز برزگداشت پیروزی چین بر ژاپن در سوم ماه سپتامبر هر سال، روز معلم، روز پرستار، روز درخت­کاری و روز خبرنگار.
تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در [[چین|کشور چین]] را می­‌توان به 3 گروه تقسیم کرد: نخست، [[تعطیلات رسمی در چین|تعطیلات رسمی]] که تمام مردم از آن بهره­‌مند می­‌شوند. مانند تعطیلات روز نخست سال میلادی (اول ژانویه هر سال)، تعطیلات یک هفته­‌ای آغاز سال جدید به تقویم کشاورزی چین ([[جشن عید بهاره]])، تعطیلی یک روزه‌­ی [[جشن قایقرانی اژدها در چین|جشنواره‌­ی قایق اژدها]]، تعطیلات یک هفته‌­ای به مناسبت اول ماه مه و روز کارگر، و تعطیلات یک هفته‌­ای روز ملی در اول ماه اکتبر هر سال. گروه دوم، شامل تعطیلاتی می­‌شود که شامل گروه­‌های خاصی از جامعه می­‌شود. مانند، روز جهانی زنان( تعطیلی نصف روز برای زنان)، روز جوانان (تعطیلی نصف روز برای افراد بالای 14 سال)، روز کودک (تعطیلی برای کودکان و نوجوانان زیر 13سال)، و روز ارتش (تعطیلی یک روزه برای پرسنل شاغل ارتش). گروه سوم از تعطیلات، روزها و مناسبت­‌های خاص تاریخی بدون تعطیلی. مانند، روز بزرگداشت اعتصاب در 7 فوریه‌­ی هر سال، روز بزرگداشت جنبش در 30 ماه مه هر سال، روز برزگداشت پیروزی چین بر ژاپن در سوم ماه سپتامبر هر سال، روز معلم، روز پرستار، روز درخت­کاری و روز خبرنگار.


باید متذکر شد که [[تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره ها در چین|تقویم سنتی چین]] که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، پیشینه‌­ای چند هزار ساله داشته و تمام مناسبت­‌های فرهنگی و تاریخی و اجتماعی مردم این کشور، از جمله تعطیلات سال نو چینی و [[جشن عید بهاره|عید بهاره]]، براساس تقویم سنتی محاسبه می­‌شود که براساس گردش ماه بوده و تقویم قمری نام دارد. ولی پس از آشنایی و ارتباط تجاری چین با سیستم مالی جهان و در راستای هماهنگی با روند جهانی، سال مالی این کشور براساس تقویم میلادی تنظیم یافته و برخی از تعطیلات رسمی، مانند تعطیلات روز کارگر و روز ملی، نیز بر مبنای تقویم میلادی است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد--- ص---</ref>
باید متذکر شد که [[تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره ها در چین|تقویم سنتی چین]] که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، پیشینه‌­ای چند هزار ساله داشته و تمام مناسبت­‌های فرهنگی و تاریخی و اجتماعی مردم این کشور، از جمله تعطیلات سال نو چینی و [[جشن عید بهاره|عید بهاره]]، براساس تقویم سنتی محاسبه می­‌شود که براساس گردش ماه بوده و تقویم قمری نام دارد. ولی پس از آشنایی و ارتباط تجاری چین با سیستم مالی جهان و در راستای هماهنگی با روند جهانی، سال مالی این کشور براساس تقویم میلادی تنظیم یافته و برخی از تعطیلات رسمی، مانند تعطیلات روز کارگر و روز ملی، نیز بر مبنای تقویم میلادی است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 999-1001</ref>


نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[تعطیلات، اوقات فراغت و سرگرمی­‌های مردم چین]]
نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[تعطیلات، اوقات فراغت و سرگرمی­‌های مردم چین]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۲۱

China-Public-Holiday-2023-Calendar-scaled.jpg

عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت چین در سال 1995، در راستای تأمین اوقات فراغت مردم، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5 روز در هفته کاهش داد تا مردم بتوانند از اوقات فراغت بیشتری برخوردار شوند. همچنین، در سال 1999، دولت ساختار تعطیلات این کشور را بازسازی و مقررات تعطیلات 3 هفته‌­ی طلایی در سال را تدوین و به مورد اجرا گذاشت و از سال 2000 میلادی، حقوق بگیران بخش دولتی و خصوصی به حق بهره­‌مندی از حقوق در این تعطیلات دست یافتند. براساس اطلاعات منتشره از سوی دولت چین، مردم این کشور سالانه جمعا از 114 روز تعطیلی رسمی (شامل پنجشنبه­‌ها) برخوردار هستند.

تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در کشور چین را می­‌توان به 3 گروه تقسیم کرد: نخست، تعطیلات رسمی که تمام مردم از آن بهره­‌مند می­‌شوند. مانند تعطیلات روز نخست سال میلادی (اول ژانویه هر سال)، تعطیلات یک هفته­‌ای آغاز سال جدید به تقویم کشاورزی چین (جشن عید بهاره)، تعطیلی یک روزه‌­ی جشنواره‌­ی قایق اژدها، تعطیلات یک هفته‌­ای به مناسبت اول ماه مه و روز کارگر، و تعطیلات یک هفته‌­ای روز ملی در اول ماه اکتبر هر سال. گروه دوم، شامل تعطیلاتی می­‌شود که شامل گروه­‌های خاصی از جامعه می­‌شود. مانند، روز جهانی زنان( تعطیلی نصف روز برای زنان)، روز جوانان (تعطیلی نصف روز برای افراد بالای 14 سال)، روز کودک (تعطیلی برای کودکان و نوجوانان زیر 13سال)، و روز ارتش (تعطیلی یک روزه برای پرسنل شاغل ارتش). گروه سوم از تعطیلات، روزها و مناسبت­‌های خاص تاریخی بدون تعطیلی. مانند، روز بزرگداشت اعتصاب در 7 فوریه‌­ی هر سال، روز بزرگداشت جنبش در 30 ماه مه هر سال، روز برزگداشت پیروزی چین بر ژاپن در سوم ماه سپتامبر هر سال، روز معلم، روز پرستار، روز درخت­کاری و روز خبرنگار.

باید متذکر شد که تقویم سنتی چین که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، پیشینه‌­ای چند هزار ساله داشته و تمام مناسبت­‌های فرهنگی و تاریخی و اجتماعی مردم این کشور، از جمله تعطیلات سال نو چینی و عید بهاره، براساس تقویم سنتی محاسبه می­‌شود که براساس گردش ماه بوده و تقویم قمری نام دارد. ولی پس از آشنایی و ارتباط تجاری چین با سیستم مالی جهان و در راستای هماهنگی با روند جهانی، سال مالی این کشور براساس تقویم میلادی تنظیم یافته و برخی از تعطیلات رسمی، مانند تعطیلات روز کارگر و روز ملی، نیز بر مبنای تقویم میلادی است.[۱]

نیز نگاه کنید به فرهنگ عمومی در چین؛ تعطیلات، اوقات فراغت و سرگرمی­‌های مردم چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 999-1001