مجموعه بناهای باستانی کوهستان وودنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:


این مجموعه­‌ی تاریخی و طبیعی در سال1994میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref>
این مجموعه­‌ی تاریخی و طبیعی در سال1994میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref>
نیز نگاه کنید به [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]،[http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%DB%8C%DA%A9%20%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87 چین در یک نگاه]،[http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۴

بناهای باستانی کوهستان وودنگ

کوهستان وودَنگ(Ancient Building Complex in the Wudang Mountains. Hubei Province)، با مساحتی بالغ بر400کیلومتر مربع و 72 قله و صخره‌­ها و غار‌های فراوان، بستر پیدایش آیین تائو در چین بوده است. در دوران سلسله­‌ی مینگ(1368 تا1644میلادی)، در این منطقه بنا‌های تائویی گسترده و هماهنگ با محیط طبیعی اطراف، احداث شد که برخی در دل کوه پنهان و بعضی دیگر مانند برج در اوج قرار گرفته‌­اند. اگرچه احداث نخستین بنا‌های این کوهستان در عصر سلسله­‌ی تانگ آغاز و در عصر سلسله­‌ی سونگ توسعه یافت، اما در دوران سلسله­‌ی مینگ و در سال1412میلادی بود که 500نفر از مقامات دولتی به همراه300هزار سرباز از سوی امپراتور مأموریت یافتند تا پایگاه‌­‌های آیین تائویی را در این منطقه هرچه بیشتر گسترش دهند. این ارتش عظیم سازندگی در طول13سال، 33 مجموعه­‌ی ساختمانی از جمله 9 قصر، 9 معبد تائویی، 36محل اقامت راهبان و 72محل مراقبه­‌ی صخره­ای در این منطقه احداث شد که در طول دوران حاکمیت سلسله­‌ی مینگ بزرگ­ترین مجموعه­‌ی ساختمانی به­شمار می­روند که امروزه نیز بخش عظیمی از این معماری­‌های بی­نظیر هم­چنان سالم و دست نخورده باقی مانده است. مصالح ساختمانی این بناها شامل چوب، فلز، صخره و چوب کنده‌­کاری شده با مهارت بسیار بالا می­شود. در موزه­‌ی آثار فرهنگی وودانگ، بیش از 50هزار اشیاء و آثار فرهنگی و تاریخی نگه‌داری می­شود که1000اثر از آن­ها جزو آثار درجه­‌ی یک فرهنگی به‌­شمار می­روند که شامل مجسمه، اسناد و کتب تاریخی خطی، لوحه‌­‌های سنگی عمودی، سنگ نوشته‌­ها، نقاشی­‌های رنگی و اشیاء و آثار تاریخی مربوط به مراسم و آیین­‌های تشریفات آیین تائویی است.

این مجموعه­‌ی تاریخی و طبیعی در سال1994میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.[۱]

نیز نگاه کنید به چین،چین در یک نگاه،پکن

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.