سیستم آبیاری دوجیانگ یان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
این سیستم آبیاری باستانی در سال2000میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref> | این سیستم آبیاری باستانی در سال2000میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]،[http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%DB%8C%DA%A9%20%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87 چین در یک نگاه]،[http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۵
سیستم آبیاری دوجیانگیان(Mount Qingcheng and the Dujiangyan Irrigation System. Sichuan Province) که نقطه‌ی عطفی در تاریخ مدیریت آب در چین باستان به‌شمار میرود، در قرن سوم پیش از میلاد به وجود آمد. این سیستم با ویژگی‌ها و فنآوری خاص خود هنوز هم آب رودخانه‌ی مین جیانگ(Minjiang)در استان سیچوان را کنترل و آن را به زمین‌های کشاورزی هدایت میکند. از این سیستم چند منظوره برای آبیاری زمین‌های کشاورزی، جلوگیری از جریان سیلاب، و انتقال آب به شهرستان‌ها، بدون ایجاد سد استفاده میشود.
کوهستان چینگچِنگ در این منطقه نیز که یکی از محل‌های پیدایش آیین تائویی به‌شمار میرود، در طول تاریخ مورد توجه مردم منطقه و شاعران و پیروان طریقت تائویی بوده است. در دیواره‌های معابد موجود در این کوهستان نوشته، نقاشی، شعر و مجسمه‌های زیادی در ستایش لیبینگ(Li Bing)بنیانگذار این سیستم آبیاری نوشته شده که در نوع خود قابل توجه است. در این کوهستان36قله در اندازه‌های مختلف و 8غار بزرگ و 72 غار کوچک و 108 مکان تاریخی و فرهنگی و طبیعی دیدنی یافت میشود.
این سیستم آبیاری باستانی در سال2000میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.[۱]
نیز نگاه کنید به چین،چین در یک نگاه،پکن
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.