وضعيت شهرنشينی و روستانشينی سریلانکا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۳

در سال ۲۰۲۴، سریلانکا همچنان کشوری با اکثریت جمعیت روستایی است، هرچند که روند شهرنشینی به طور پیوسته‌ای در حال گسترش است،نزدیک به ۷۵ درصد از جمعیت در مناطق روستایی زندگی می‌کنند ^[۱]و بخش عمده‌ای از نیروی کار در کشاورزی مشغول به کار است. این کشور همچنان دارای الگویی از سکونت است که به کشاورزی وابسته است. بااین‌وجود، تغییرات قابل‌توجهی به‌ویژه در نواحی شهری و ساحلی به چشم می‌خورد که بر اثر تحولات اجتماعی و اقتصادی ناشی از جنگ داخلی، رشد جمعیت و تحرک اقتصادی به وجود آمده‌اند.

الگوهای اسکان روستایی:

روستاییان سریلانکا در الگوهای مختلفی اسکان یافته‌اند که اغلب تحت‌تأثیر مذهب و کشاورزی قرار دارند. بسیاری از روستاها حول مراکز دینی شکل‌گرفته و فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی پیرامون این نهادها سازماندهی شده‌اند. این الگوها همچنان در مناطق عمدتاً زراعی مانند نواحی مرکزی و شمالی کشور غالب هستند. در این مناطق، مزارع برنج، نیشکر، و نارگیل همچنان از منابع اصلی اقتصادی به شمار می‌روند. زمین‌های کشاورزی، به‌ویژه شالیزارها و باغ‌های نارگیل، به روستاها متصل هستند و کشاورزی کوچک‌مقیاس همچنان بخش عمده‌ای از فعالیت اقتصادی روستاییان را تشکیل می‌دهد.^[۲]

در دهه‌های اخیر، دولت سریلانکا با توسعه پروژه‌های آبیاری، به‌ویژه در مناطق خشک شمال و شرق، زمینه گسترش زمین‌های زراعی را فراهم کرده و جمعیت زیادی را در این نواحی اسکان داده است. پروژه‌های سدسازی بر روی رودخانه مهاولی که از دهه ۱۹۷۰ آغاز شده، تأثیر قابل‌توجهی در افزایش ظرفیت کشاورزی داشته و مهاجرت داخلی به این مناطق را تشدید کرده است.

روندهای شهرنشینی:

از سوی دیگر، شهرنشینی در سریلانکا به طور مستمر در حال افزایش است. بر اساس آمار سال ۲۰۲۴، شهرهای کلمبو، دهیوالا، و جفنا از پرجمعیت‌ترین شهرهای کشور هستند. گسترش زیرساخت‌های حمل‌ونقل، مانند جاده‌های اصلی و راه‌آهن ساحلی، به رشد سریع نواحی شهری به‌ویژه در امتداد سواحل منجر شده است. این تحولات به‌ویژه در جوامع ماهیگیری که روستاهای ساحلی آنها در قرن بیستم و پس از استقلال گسترش یافته‌اند، مشاهده می‌شود .^[۳]

افزایش جمعیت شهرها همچنین باعث تغییر الگوهای اقتصادی شده است. نواحی شهری در جنوب غربی و شهرهای ساحلی، به‌ویژه در بخش خدمات و گردشگری، به کانون‌های جدید اقتصادی تبدیل شده‌اند. این روند در تقابل با مناطق روستایی قرار دارد که همچنان متکی بر کشاورزی سنتی هستند. هرچند که مناطق روستایی همچنان بیشتر جمعیت را در خود جای‌داده‌اند، فشارهای ناشی از تغییرات اقلیمی و بحران‌های اقتصادی اخیر، مانند کاهش ۲.۳ درصدی رشد اقتصادی در سال ۲۰۲۳، منجر به کاهش توان اقتصادی کشاورزی شده است.^[۳]

چالش‌ها و آینده توسعه:

یکی از چالش‌های اصلی در روند توسعه سریلانکا، تفاوت‌های اقتصادی و اجتماعی میان مناطق شهری و روستایی است. شهرنشینی و توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل، فرصت‌های اقتصادی جدیدی را به وجود آورده؛ اما درعین‌حال باعث افزایش مهاجرت داخلی به شهرها شده و در برخی مناطق روستایی باعث کاهش جمعیت شده است.

از سوی دیگر، مناطق روستایی به دلیل نبود زیرساخت‌های کافی و تغییرات اقلیمی، مانند خشکسالی‌های مکرر، با مشکلاتی مواجه‌اند. سیاست‌های دولت سریلانکا، به‌ویژه در زمینه توسعه مناطق خشک شمال و شرق، به دنبال تقویت کشاورزی و افزایش ظرفیت تولیدی در این مناطق هستند. بااین‌حال، همچنان نیاز به سیاست‌های جامع‌تری برای کاهش اختلافات میان مناطق شهری و روستایی و تقویت پایداری اقتصادی در سراسر کشور وجود دارد.

جدول شماره 1. درصد جمعیت روستایی و شهری:

درصد جمعیت روستایی	2024	82.3
درصد شهرنشینی (Unicef)	2024	17.9
میزان رشد سالانه شهرنشینی (Unicef)	2024	0/3-
پر جمعیتترین شهرها (Unicef)		کلمبو، دهیوالا و ماهارگاما

نویسنده : نرگس شکوری

نیز نگاه کنید به

وضعیت شهرنشینی و روستانشینی تایلند؛ وضعیت شهرنشینی و روستا نشینی اردن؛ وضعيت شهرنشینی روستانشینی کوبا؛ وضعیت شهرنشینی و روستانشینی بنگلادش؛ وضعیت شهرنشینی و روستانشینی ژاپن

کتابشناسی

↑ BTI 2024 Sri Lanka Country Report. (n.d.). BTI 2024. https://bti-project.org/en/reports/country-report/LKA
↑ World Bank Group. (2024a). Sri Lanka Development Update 2024. In World Bank. https://www.worldbank.org/en/country/srilanka/publication/sri-lanka-development-update-2024
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ Williams, N. E., Dhamruwan, M., & Carrico, A. R. (2023). Displacement and degradation: Impediments to agricultural livelihoods among ethnic minority farmers in post-war Sri Lanka. AMBIO, 52(4), 813–825. https://doi.org/10.1007/s13280-022-01819-8

[1] BTI 2024 Sri Lanka Country Report. (n.d.). BTI 2024. https://bti-project.org/en/reports/country-report/LKA

[2] World Bank Group. (2024a). Sri Lanka Development Update 2024. In World Bank. https://www.worldbank.org/en/country/srilanka/publication/sri-lanka-development-update-2024

[:0-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ Williams, N. E., Dhamruwan, M., & Carrico, A. R. (2023). Displacement and degradation: Impediments to agricultural livelihoods among ethnic minority farmers in post-war Sri Lanka. AMBIO, 52(4), 813–825. https://doi.org/10.1007/s13280-022-01819-8

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-جامعه ای سریلانکا همچنان روستایی است و اکثر مردم در روستاهای کوچک به کشاورزی اشتغال دارند. خانواده‌های کشاورزان از چند الگوی اسکان استفاده می کنند. گاهی پیروان ادیان، در شالیزارها، با محوریت مراکز دینی که کانون فعالیت‌های قومی آنها است، اسکان یافته‌اند یا روستائیان چندین مغازه و خانه‌هایشان را در طول جادهای اصلی ساخته‌اند و در مدل دیگر، آنها خانه‌های کوچکشان را در قالب یک روستا سر و سامان داده‌اند. شالیزارها، مزارع نیشکر و کشت و کار و باغستانها درست از پشت دیوار خانه‌های روستایی به دور دست‌ها کشیده شده‌اند. روستائیان درختان متنوع نارگیل را در حاشیه جاده‌های اصلی و فرعی و روی مرزهای مزارع ردیف کاشته‌اند. بعضی از خانه‌های روستایی باغچه و محل کشت سبزیجات گوناگون است. در فصل بارندگی سبزی های خودرو همه جا را سبز و خرم میسازند. در طول دو دهه از 1970 به بعد، دولت در قالب طرح‌های سدسازی روی رودخانه مهاولی و آبرسانی، زمین‌های کشاورزی را در دشت‌ها شمالی و شرقی کم آب گسترش داد و از آن پس جمعیت زیادی در این مناطق اسکان یافتند. در منطقه کوهستانی کندی به دلیل ارتفاعات و تپه های زمین کشاورزی زیادی نیست ولی با این حال شالیزارهای کوچکی را احداث کرده‌اند. منطقه جنوب غربی جمعیت فراوان و روستاهای نسبتا زیادی دارد، ولی زمین بلااستفاده چندانی باقی نمانده است. شبه جزیره جفنا اگر چه منطقه نسبتا خشکی است، اما جمعیت و مزارع فراوان دارد.
+در سال ۲۰۲۴، [[سریلانکا]] همچنان کشوری با اکثریت جمعیت روستایی است، هرچند که روند شهرنشینی به طور پیوسته‌ای در حال گسترش است،نزدیک به ۷۵ درصد از جمعیت در مناطق روستایی زندگی می‌کنند <ref>''BTI 2024 Sri Lanka Country Report''. (n.d.). BTI 2024. <nowiki>https://bti-project.org/en/reports/country-report/</nowiki>[https://bti-project.org/en/reports/country-report/LKA LKA]</ref>و بخش عمده‌ای از نیروی کار در کشاورزی مشغول به کار است. این کشور همچنان دارای الگویی از سکونت است که به کشاورزی وابسته است. بااین‌وجود، تغییرات قابل‌توجهی به‌ویژه در نواحی شهری و ساحلی به چشم می‌خورد که بر اثر تحولات اجتماعی و اقتصادی ناشی از جنگ داخلی، رشد جمعیت و تحرک اقتصادی به وجود آمده‌اند.
-نوار ساحلی جزیره از الگوی دیگری از اسکان پیروی میکند. این الگو در نتیجه تحول در مدل اسکان جامعه ماهیگیران بوجود آمده است. روستاهای ماهیگیران از طریق جاده اصلی و راه آهن ساحلی به یکدیگر متصل شده و با راحتتر و زیادتر شدن ترددها و جابجایی‌ها در دوره استعمار و پس از استقلال در امتداد سواحل، حجم و اندازه جمعیت روستاها، مراکز و بازارها نیز زیادتر شدند و به این ترتیب شهرها و شهرک‌هایی زیادی در طول سواحل گسترش یافتند. بر اساس آمار سال 2009 کلمبو، دهیوالا و جفنا پر جمعیت‌ترین شهرهای سریلانکا هستند <ref name=":3">State, U. o. (2008). ''world facts/Sri-Lanka''. Retrieved 10 11, 1390, from [https://worldfacts.us/Sri-Lanka.htm http://worldfacts.us: http://worldfacts.us/Sri-Lanka.htm]</ref>.<ref name=":5">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>
+'''الگوهای اسکان روستایی:'''
-جدول شماره 1. درصد جمعیت روستایی و شهری
+روستاییان [[سریلانکا]] در الگوهای مختلفی اسکان یافته‌اند که اغلب تحت‌تأثیر مذهب و کشاورزی قرار دارند. بسیاری از روستاها حول مراکز دینی شکل‌گرفته و فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی پیرامون این نهادها سازماندهی شده‌اند. این الگوها همچنان در مناطق عمدتاً زراعی مانند نواحی مرکزی و شمالی کشور غالب هستند. در این مناطق، مزارع برنج، نیشکر، و نارگیل همچنان از منابع اصلی اقتصادی به شمار می‌روند. زمین‌های کشاورزی، به‌ویژه شالیزارها و باغ‌های نارگیل، به روستاها متصل هستند و کشاورزی کوچک‌مقیاس همچنان بخش عمده‌ای از فعالیت اقتصادی روستاییان را تشکیل می‌دهد.<ref>World Bank Group. (2024a). Sri Lanka Development Update 2024. In ''World Bank''. <nowiki>https://www.worldbank.org/en/country/srilanka/publication/sri-lanka-development-update-</nowiki>[https://www.worldbank.org/en/country/srilanka/publication/sri-lanka-development-update-2024 2024]</ref>
+در دهه‌های اخیر، دولت [[سریلانکا]] با توسعه پروژه‌های آبیاری، به‌ویژه در مناطق خشک شمال و شرق، زمینه گسترش زمین‌های زراعی را فراهم کرده و جمعیت زیادی را در این نواحی اسکان داده است. پروژه‌های سدسازی بر روی رودخانه مهاولی که از دهه ۱۹۷۰ آغاز شده، تأثیر قابل‌توجهی در افزایش ظرفیت کشاورزی داشته و مهاجرت داخلی به این مناطق را تشدید کرده است.
+'''روندهای شهرنشینی:'''
+از سوی دیگر، شهرنشینی در [[سریلانکا]] به طور مستمر در حال افزایش است. بر اساس آمار سال ۲۰۲۴، شهرهای کلمبو، دهیوالا، و جفنا از پرجمعیت‌ترین شهرهای کشور هستند. گسترش زیرساخت‌های حمل‌ونقل، مانند جاده‌های اصلی و راه‌آهن ساحلی، به رشد سریع نواحی شهری به‌ویژه در امتداد سواحل منجر شده است. این تحولات به‌ویژه در جوامع ماهیگیری که روستاهای ساحلی آنها در قرن بیستم و پس از استقلال گسترش یافته‌اند، مشاهده می‌شود .<ref name=":0">Williams, N. E., Dhamruwan, M., & Carrico, A. R. (2023). Displacement and degradation: Impediments to agricultural livelihoods among ethnic minority farmers in post-war Sri Lanka. ''AMBIO'', ''52''(4), 813–825. <nowiki>https://doi.org/10.1007/s13280-022-01819-</nowiki>[https://link.springer.com/article/10.1007/s13280-022-01819-8 8]</ref>
+افزایش جمعیت شهرها همچنین باعث تغییر الگوهای اقتصادی شده است. نواحی شهری در جنوب غربی و شهرهای ساحلی، به‌ویژه در بخش خدمات و گردشگری، به کانون‌های جدید اقتصادی تبدیل شده‌اند. این روند در تقابل با مناطق روستایی قرار دارد که همچنان متکی بر کشاورزی سنتی هستند. هرچند که مناطق روستایی همچنان بیشتر جمعیت را در خود جای‌داده‌اند، فشارهای ناشی از تغییرات اقلیمی و بحران‌های اقتصادی اخیر، مانند کاهش ۲.۳ درصدی رشد اقتصادی در سال ۲۰۲۳، منجر به کاهش توان اقتصادی کشاورزی شده است.<ref name=":0" />
+'''چالش‌ها و آینده توسعه:'''
+یکی از چالش‌های اصلی در روند توسعه [[سریلانکا]]، تفاوت‌های اقتصادی و اجتماعی میان مناطق شهری و روستایی است. شهرنشینی و توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل، فرصت‌های اقتصادی جدیدی را به وجود آورده؛ اما درعین‌حال باعث افزایش مهاجرت داخلی به شهرها شده و در برخی مناطق روستایی باعث کاهش جمعیت شده است.
+از سوی دیگر، مناطق روستایی به دلیل نبود زیرساخت‌های کافی و تغییرات اقلیمی، مانند خشکسالی‌های مکرر، با مشکلاتی مواجه‌اند. سیاست‌های دولت [[سریلانکا]]، به‌ویژه در زمینه توسعه مناطق خشک شمال و شرق، به دنبال تقویت کشاورزی و افزایش ظرفیت تولیدی در این مناطق هستند. بااین‌حال، همچنان نیاز به سیاست‌های جامع‌تری برای کاهش اختلافات میان مناطق شهری و روستایی و تقویت پایداری اقتصادی در سراسر کشور وجود دارد.
+جدول شماره 1. درصد جمعیت روستایی و شهری:
 {| class="wikitable"
-|درصد جمعیت روستایی (Unicef)
+|درصد جمعیت روستایی
-|2009
+|2024
-|86
+|82.3
 |-
 |درصد شهرنشینی (Unicef)
-|2009
+|2024
-|14
+|17.9
 |-
 |میزان رشد سالانه شهرنشینی (Unicef)
-|2009- 2000
+|2024
-|2/0-
+|0/3-
 |-
 |پر جمعیتترین شهرها (Unicef)
 |
-|کلمبو، دهیوالا و جفنا
+|کلمبو، دهیوالا و ماهارگاما
 |}
+نویسنده : نرگس شکوری
 == نیز نگاه کنید به ==
-[[وضعيت شهرنشينی و روستانشينی تایلند]]؛ [[وضعیت شهرنشینی و روستا نشینی اردن]]؛ [[وضعيت شهرنشينی وروستانشينی کوبا]]؛ [[وضعيت شهرنشينی و روستانشينی بنگلادش]]؛ [[وضعيت شهرنشينی و روستانشينی ژاپن]]
+[[وضعيت شهرنشينی و روستانشينی تایلند|وضعیت شهرنشینی و روستانشینی تایلند]]؛ [[وضعیت شهرنشینی و روستا نشینی اردن]]؛ [[وضعيت شهرنشينی وروستانشينی کوبا|وضعيت شهرنشینی روستانشینی کوبا]]؛ [[وضعيت شهرنشينی و روستانشينی بنگلادش|وضعیت شهرنشینی و روستانشینی بنگلادش]]؛ [[وضعيت شهرنشينی و روستانشينی ژاپن|وضعیت شهرنشینی و روستانشینی ژاپن]]
 == کتابشناسی ==