رسمیت یافتن شهروندی مسلمانان در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


جامعه­ اقلیت مسلمانان، با اتخاذ سیاست همزیستی با جامعه­ اکثریت و کنار آمدن با فرهنگ سنتی چینی، به عنوان عضوی از جامعه­ متنوع قومی و مذهبی این کشور، از سوی حاکمان [[سلسله مینگ|سلسله­ مینگ]] و  چینی ها به رسمیت شناخته شد. توسعه­ ی اسلام و افزایش جمعیت مسلمانان در عصر مغول­ها و رسمیت یافتن آن در اوایل دوران مینگ(←[[سلسله مینگ]])، فضای لازم برای را تثبیت جایگاه پیشین مسلمانان و آغاز زندگی و همزیستی مسالمت آمیز به وجود آورد. حاکمان مینگ(←[[سلسله مینگ]])، دیگر برای مسلمانان تبعیضی روانداشته و محدودیتی اعمال نمی کردند. با قطع روابط تجاری میان [[چین]] و جهان خارج، به ویژه جهان اسلام و کاهش رفت و آمد تجار ایرانی و عرب به سرزمین چین، مسلمانان با اتکا به جامعه­ خود، باب مراوده را با جامعه­ چینی باز کردند<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص779</ref>.
جامعه­ اقلیت مسلمانان، با اتخاذ سیاست همزیستی با جامعه­ اکثریت و کنار آمدن با فرهنگ سنتی چینی، به عنوان عضوی از جامعه­ متنوع قومی و مذهبی این کشور، از سوی حاکمان [[سلسله مینگ|سلسله­ مینگ]] و  چینی ها به رسمیت شناخته شد. توسعه­ ی اسلام و افزایش جمعیت مسلمانان در عصر مغول­ها و رسمیت یافتن آن در اوایل [[سلسله مینگ|دوران مینگ]]، فضای لازم برای را تثبیت جایگاه پیشین مسلمانان و آغاز زندگی و همزیستی مسالمت آمیز به وجود آورد. [[سلسله مینگ|حاکمان مینگ]]، دیگر برای مسلمانان تبعیضی روانداشته و محدودیتی اعمال نمی کردند. با قطع روابط تجاری میان [[چین]] و جهان خارج، به ویژه جهان اسلام و کاهش رفت و آمد تجار ایرانی و عرب به سرزمین چین، مسلمانان با اتکا به جامعه­ خود، باب مراوده را با جامعه­ چینی باز کردند<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص779</ref>.


نیز نگاه کنید به [[بروز چالش میان هویت دینی و شهروندی چینی]]
نیز نگاه کنید به [[بروز چالش میان هویت دینی و شهروندی چینی]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۴

جامعه­ اقلیت مسلمانان، با اتخاذ سیاست همزیستی با جامعه­ اکثریت و کنار آمدن با فرهنگ سنتی چینی، به عنوان عضوی از جامعه­ متنوع قومی و مذهبی این کشور، از سوی حاکمان سلسله­ مینگ و چینی ها به رسمیت شناخته شد. توسعه­ ی اسلام و افزایش جمعیت مسلمانان در عصر مغول­ها و رسمیت یافتن آن در اوایل دوران مینگ، فضای لازم برای را تثبیت جایگاه پیشین مسلمانان و آغاز زندگی و همزیستی مسالمت آمیز به وجود آورد. حاکمان مینگ، دیگر برای مسلمانان تبعیضی روانداشته و محدودیتی اعمال نمی کردند. با قطع روابط تجاری میان چین و جهان خارج، به ویژه جهان اسلام و کاهش رفت و آمد تجار ایرانی و عرب به سرزمین چین، مسلمانان با اتکا به جامعه­ خود، باب مراوده را با جامعه­ چینی باز کردند[۱].

نیز نگاه کنید به بروز چالش میان هویت دینی و شهروندی چینی

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص779