غلام سرور: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «مولانا حکیم غلام سَروَر فرزند مفتی غلام محمد فرزند رحیم الله قریشی اسدی هاشمی، در 1244ق/ 1837م در لاهور زاده شد. وی دانشمند دینی، عارف سهروردی، پزشک، شاعر، تاریخ نگار و تذکره نویس شبه قاره و استاد زبان فارسی بود. در آغاز جوانی در دستگاه دیوانی ل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مولانا حکیم غلام سَروَر فرزند مفتی غلام محمد فرزند رحیم الله قریشی اسدی هاشمی، در 1244ق/ 1837م در لاهور زاده شد. وی دانشمند دینی، عارف سهروردی، پزشک، شاعر، تاریخ نگار و تذکره نویس شبه قاره و استاد زبان فارسی بود. | مولانا حکیم غلام سَروَر فرزند مفتی غلام محمد فرزند رحیم الله قریشی اسدی هاشمی، در 1244ق/ 1837م در لاهور زاده شد. وی دانشمند دینی، عارف سهروردی، پزشک، شاعر، تاریخ نگار و تذکره نویس شبه قاره و استاد زبان فارسی بود. | ||
در آغاز جوانی در دستگاه دیوانی لاهور به کار مشغول شد اما بعد به نویسندگی و نوشتن کتاب روی آورد و بیش از 20 اثر ارزشمند از جمله جامع الغات؛ فرهنگ فارسی- اردوی زبده الغات؛ خزینه الاصفیا به فارسی؛ گنجینه سروری/ گنج تاریخ به فارسی؛ حدیقه الاولیا به اردو؛ دیوان حمد ایزدی (به اردو)و.. تالیف نمود . وی در 1307ق/ 1890م که در سفر حج بود، به دیدار حق شتافت<ref>توسلی، محمد مهدی(1403). یادداشت های روزانه.</ref>. | در آغاز جوانی در دستگاه دیوانی لاهور به کار مشغول شد اما بعد به نویسندگی و نوشتن کتاب روی آورد و بیش از 20 اثر ارزشمند از جمله جامع الغات؛ فرهنگ فارسی - اردوی زبده الغات؛ خزینه الاصفیا به فارسی؛ گنجینه سروری/ گنج تاریخ به فارسی؛ حدیقه الاولیا به اردو؛ دیوان حمد ایزدی (به اردو)و.. تالیف نمود . وی در 1307ق/ 1890م که در سفر حج بود، به دیدار حق شتافت<ref>توسلی، محمد مهدی(1403). یادداشت های روزانه.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
== نویسنده مقاله == | |||
محمد مهدی توسلی | |||
[[رده:ایران شناسان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۳
مولانا حکیم غلام سَروَر فرزند مفتی غلام محمد فرزند رحیم الله قریشی اسدی هاشمی، در 1244ق/ 1837م در لاهور زاده شد. وی دانشمند دینی، عارف سهروردی، پزشک، شاعر، تاریخ نگار و تذکره نویس شبه قاره و استاد زبان فارسی بود.
در آغاز جوانی در دستگاه دیوانی لاهور به کار مشغول شد اما بعد به نویسندگی و نوشتن کتاب روی آورد و بیش از 20 اثر ارزشمند از جمله جامع الغات؛ فرهنگ فارسی - اردوی زبده الغات؛ خزینه الاصفیا به فارسی؛ گنجینه سروری/ گنج تاریخ به فارسی؛ حدیقه الاولیا به اردو؛ دیوان حمد ایزدی (به اردو)و.. تالیف نمود . وی در 1307ق/ 1890م که در سفر حج بود، به دیدار حق شتافت[۱].
نیز نگاه کنید به
مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی(1403). یادداشت های روزانه.
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی