پوشش گیاهی تونس: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «تونس را از زمان‌های دور به علت سرسبزی و پوشش گیاهی آن به‌ویژه باغ‌های زیتون و مرکبات، «تونس الخضراء» می‌خوانند (ابن ابی دینار، ۲۱:۱۲۸۶). خاک تونس در مناطق شمال و شرق این کشور بسیار حاصلخیز و از تنوع گیاهی فراوانی برخوردار است، سه درصد از مساح...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[تونس]] را از زمان‌های دور به علت سرسبزی و پوشش گیاهی آن به‌ویژه باغ‌های زیتون و مرکبات، «تونس الخضراء» می‌خوانند (ابن ابی دینار، ۲۱:۱۲۸۶). خاک تونس در مناطق شمال و شرق این کشور بسیار حاصلخیز و از تنوع گیاهی فراوانی برخوردار است، سه درصد از مساحت تونس را رمل و شنزار تشکیل می‌دهد و هرچه از شمال به سوی مناطق مرکزی و جنوبی پیشروی کنیم، از سرسبزی خاک کاسته و بر حجم و وسعت بیابان‌ها و صحراها افزوده می‌شود. حرکت شن‌های روان و پیشروی آن به مناطق دیگر، یکی از چالش‌های مهم زیست‌محیطی کنونی تونس است.
منابع گیاهی تونـس را از زمان هـای دور بـه علـت سرسـبزی و پوشـش گیاهـی آن به ویـژه باغ هـای زیتـون و مرکبـات، (تونـس الخضـراء) می خواننـد.<ref name=":0">ابن ابی ،دینار (۱۲۸۶ق). المونس‌فی اخبار إفریقیه و تونس. تونس: مطبعة الدولة التونسیة، الطبعة الاولی.</ref> خــاک تونــس در مناطــق شــمال و شــرق ایــن کشــور بســیار حاصلخیــز و از تنــوع گیاهــی فراوانــی برخـوردار اسـت. سـه درصـد از مسـاحت تونـس را رْمـل و شـن زار تشــکیل می دهــد و هرچــه از شــمال بــه ســوی مناطــق مرکــزی و جنوبــی پیشــروی کنیــم، از سرســبزی خــاک کاســته و بــر حجــم و وســعت بیابان هــا و صحراهــا افــزوده می شــود. حرکــت شــن‌های روان و پیشــروی آن بــه مناطــق دیگــر، یکــی از چالش هــای مهــم زیســت محیطی کنونــی تونــس اســت. مســاحت جنگل‌های این کشــور بالغ بر 555 هزار هکتار است. بیشتر زمین‌های کشــاورزی در مناطق شمالی و غربی کشور متمرکز اســت. زیتــون و انجیــر از درختــان اصلــی و بومــی تونس اســت. پژوهشــگران تونسی برآنند که برنج، نیشــکر، ابریشم، نارنج، لیمو، آلوچه سیاه، شاه بلوط و پسته را ایرانی‌ها در دوران اسلامی با خود به تونس بردند.<ref name=":1">کعاک، عثمان(۱۳۸۷) . روابط ایران و تونس در گذر زمان. تهران: مرکز اسناد‌‌ و تاریخ دیپلماسی، ترجمه و تحقیق ستار عودی.</ref> مرکبات، گندم، جو، انگور، پرتقال، هلو، گالبی، هندوانه و شاتوت از مهم‌ترین فرآورده‌های کشاورزی تونس است. فرآورده‌های زیتون در شهر صفاقس و تولید خرما در مناطقی، مانند نفطه وتوزر که درتونس موسوم به خرمای «دقله» یا «دگله» است، از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است و به خارج از کشور صادر می‌شود. تونس دارای مقام چهارم تولید زیتون در جهان است. جزیرە جربه واقع در جنوب شرقی تونس از مهم‌ترین مناطق کاشت و برداشت برنج دانه درشت است. سبزی‌های معطر، مانند تره، شاهی، تلخون و مرزه در تونس کاشته نمی‌شود و از ریحان نیز در گل‌فروشی‌ها استفاده می‌شود. برخی از سبزیجات به نام «قناریه» و «بسباس» نیز در تونس استفاده می‌شود که به نظر می‌رسد در ایران وجود ندارد. توت و ابریشم در خلیج قابس به عمل می‌آید.<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص 20.</ref>


مساحت جنگل‌های این کشور بالغ‌بر ۵۵۵ هزار هکتار است. بیشتر زمین‌های کشاورزی در مناطق شمالی و غربی کشور متمرکز است. زیتون و انجیر از درختان اصلی و بومی تونس است. پژوهشگران تونسی برآنند که برنج، نیشکر، ابریشم، نارنج، لیمو، آلوچه سیاه، شاه‌بلوط و پسته را ایرانی‌ها در دوران اسلامی با خود به تونس بردند (کعاک، ۱۳۸۷: ۲۲۶).
== نیز نگاه کنید به ==
*[[پوشش گیاهی در چین|پوشش گیاهی چین]]
*[[پوشش گیاهی  روسیه]]
*[[پوشش گیاهی و جانوری کانادا|پوشش گیاهی کانادا]]
*[[پوشش گیاهی مصر]]
*[[پوشش گیاهی افغانستان]]
*[[پوشش گیاهی لبنان]]
*[[پوشش گیاهی و جانوری کوبا|پوشش گیاهی کوبا]]
*[[پوشش گیاهی ترکیه]]
*[[پوشش گیاهی قزاقستان]]
*[[پوشش گیاهی پاکستان]]


مرکبات، گندم، جو، انگور، پرتقال، هلو، گلابی، هندوانه و شاتوت از مهم‌ترین فرآورده‌های کشاورزی تونس است، فرآورده‌های زیتون در شهر صفاقس و تولید خرما در مناطقی، مانند نفطه وتوزر که در تونس موسوم به خرمای «دقله» یا «دگله» است، از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است و به خارج از کشور صادر می‌شود، تونس دارای مقام چهارم تولید زیتون در جهان است، جزیره جربه واقع در جنوب شرقی تونس از مهم‌ترین مناطق کاشت و برداشت برنج دانه‌درشت است. سبزی‌های معطر، مانند تره، شاهی، تلخون و مرزه در تونس کاشته نمی‌شود و از ریحان نیز در گل‌فروشی‌ها استفاده می‌شود، برخی از سبزیجات به نام «قناریه» و «بسباس» نیز در تونس استفاده می‌شود که به‌نظر می‌رسد در ایران وجود ندارد. توت و ابریشم در خلیج قابس به عمل می‌آید.
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۱

منابع گیاهی تونـس را از زمان هـای دور بـه علـت سرسـبزی و پوشـش گیاهـی آن به ویـژه باغ هـای زیتـون و مرکبـات، (تونـس الخضـراء) می خواننـد.[۱] خــاک تونــس در مناطــق شــمال و شــرق ایــن کشــور بســیار حاصلخیــز و از تنــوع گیاهــی فراوانــی برخـوردار اسـت. سـه درصـد از مسـاحت تونـس را رْمـل و شـن زار تشــکیل می دهــد و هرچــه از شــمال بــه ســوی مناطــق مرکــزی و جنوبــی پیشــروی کنیــم، از سرســبزی خــاک کاســته و بــر حجــم و وســعت بیابان هــا و صحراهــا افــزوده می شــود. حرکــت شــن‌های روان و پیشــروی آن بــه مناطــق دیگــر، یکــی از چالش هــای مهــم زیســت محیطی کنونــی تونــس اســت. مســاحت جنگل‌های این کشــور بالغ بر 555 هزار هکتار است. بیشتر زمین‌های کشــاورزی در مناطق شمالی و غربی کشور متمرکز اســت. زیتــون و انجیــر از درختــان اصلــی و بومــی تونس اســت. پژوهشــگران تونسی برآنند که برنج، نیشــکر، ابریشم، نارنج، لیمو، آلوچه سیاه، شاه بلوط و پسته را ایرانی‌ها در دوران اسلامی با خود به تونس بردند.[۲] مرکبات، گندم، جو، انگور، پرتقال، هلو، گالبی، هندوانه و شاتوت از مهم‌ترین فرآورده‌های کشاورزی تونس است. فرآورده‌های زیتون در شهر صفاقس و تولید خرما در مناطقی، مانند نفطه وتوزر که درتونس موسوم به خرمای «دقله» یا «دگله» است، از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است و به خارج از کشور صادر می‌شود. تونس دارای مقام چهارم تولید زیتون در جهان است. جزیرە جربه واقع در جنوب شرقی تونس از مهم‌ترین مناطق کاشت و برداشت برنج دانه درشت است. سبزی‌های معطر، مانند تره، شاهی، تلخون و مرزه در تونس کاشته نمی‌شود و از ریحان نیز در گل‌فروشی‌ها استفاده می‌شود. برخی از سبزیجات به نام «قناریه» و «بسباس» نیز در تونس استفاده می‌شود که به نظر می‌رسد در ایران وجود ندارد. توت و ابریشم در خلیج قابس به عمل می‌آید.[۳]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ابن ابی ،دینار (۱۲۸۶ق). المونس‌فی اخبار إفریقیه و تونس. تونس: مطبعة الدولة التونسیة، الطبعة الاولی.
  2. کعاک، عثمان(۱۳۸۷) . روابط ایران و تونس در گذر زمان. تهران: مرکز اسناد‌‌ و تاریخ دیپلماسی، ترجمه و تحقیق ستار عودی.
  3. عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص 20.