خوی سو، خوشنویس چینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == خوَی ''سو '' == «خوَی سو» راهبی خوشنویس بود که از دوران کودکی به خطاطی علاقمند و به خاطر خط شکستهاش معروف بود. وی آنقدر نوشت که تعداد زیادی قلم مو و جوهر دان سنگی را شکست، لذا به جای کاغذ شروع به استفاده از برگ درخت موزی که خودش کاشته بود کرد...» ایجاد کرد) |
(←خوَی سو ) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== خوَی ''سو '' === | |||
«خوَی سو» راهبی خوشنویس بود که از دوران کودکی به خطاطی علاقمند و به خاطر خط شکسته اش معروف بود. وی آنقدر نوشت که تعداد زیادی قلم مو و جوهر دان سنگی را شکست، لذا به جای کاغذ شروع به استفاده از برگ درخت موزی که خودش کاشته بود کرد. او هنرکده اش را«خانه ی آسمان سبز» می نامید. وی ابتدا رسم الخط «جونگ یوو[[خوی سو، خوشنویس چینی#%20ftn1|(Zhong You]])» و دو«وانگ» را تمرین کرد. بعدها خوشنویسیِ معمول«جانگ شو» را از «یان جِنچینگ» آموخت و خط شکسته ی سبک خاص خود را ابداع کرده و همچون «جانگشو» که به«جانگ خشن» و شخص دیگری که به «سویِ مست» معروف بود، شهرت یافت. خط شکسته ی زمخت(کوانگ چائو[[خوی سو، خوشنویس چینی#%20ftn2|(Kuang Cao]])) سبکی است که کاملاً آزاد نوشته می شود. خطاط احساس و آرزوهایش را به وسیله ی قلم مو بیان می کند، که بی نهایت خلاصه و مختصر است و اغلب چند کلمه با یک حرکت قلم نوشته می شود. این سبک بی نهایت شکسته نویسی است. سبک خوَی سو، بدون زیرپا گذاشتن مقررات، متنوع تر از سبک «جانگ» است. این سبک همچنین بیشتر قابل تشخیص است لذا بیش از سبک «جانگ» در نسلهای بعدی تأثیرگذاشته است. اثر«طومار زندگینامه ی سوبِن»بهترین کار او شمرده می شود.<ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ [[چین]]." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | |||
== | = کتابشناسی = | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۷
خوَی سو
«خوَی سو» راهبی خوشنویس بود که از دوران کودکی به خطاطی علاقمند و به خاطر خط شکسته اش معروف بود. وی آنقدر نوشت که تعداد زیادی قلم مو و جوهر دان سنگی را شکست، لذا به جای کاغذ شروع به استفاده از برگ درخت موزی که خودش کاشته بود کرد. او هنرکده اش را«خانه ی آسمان سبز» می نامید. وی ابتدا رسم الخط «جونگ یوو(Zhong You)» و دو«وانگ» را تمرین کرد. بعدها خوشنویسیِ معمول«جانگ شو» را از «یان جِنچینگ» آموخت و خط شکسته ی سبک خاص خود را ابداع کرده و همچون «جانگشو» که به«جانگ خشن» و شخص دیگری که به «سویِ مست» معروف بود، شهرت یافت. خط شکسته ی زمخت(کوانگ چائو(Kuang Cao)) سبکی است که کاملاً آزاد نوشته می شود. خطاط احساس و آرزوهایش را به وسیله ی قلم مو بیان می کند، که بی نهایت خلاصه و مختصر است و اغلب چند کلمه با یک حرکت قلم نوشته می شود. این سبک بی نهایت شکسته نویسی است. سبک خوَی سو، بدون زیرپا گذاشتن مقررات، متنوع تر از سبک «جانگ» است. این سبک همچنین بیشتر قابل تشخیص است لذا بیش از سبک «جانگ» در نسلهای بعدی تأثیرگذاشته است. اثر«طومار زندگینامه ی سوبِن»بهترین کار او شمرده می شود.[۱]