آیین های فلسفی دوران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:9f6d22dec5a20bcdd01cd84e98637764 XL.jpg|بندانگشتی|آیین های فلسفی دوران باستان]] | [[پرونده:9f6d22dec5a20bcdd01cd84e98637764 XL.jpg|بندانگشتی|آیین های فلسفی دوران باستان]] | ||
در دوران حاکمیت [[دوران حکومت های هم ستیز|سلسله‌های کشورهای هم ستیز]] و [[دوران بهار و پاییز|بهار و پاییز]] که به دوران طلایی اندیشه‌های فلسفی در تاریخ [[چین]] مشهور است، مکاتب فلسفی مختلفی به وجود آمد که به دوران شکوفایی صدگل نیز شهرت دارد. در این دوران اندیشمندان چینی با استفاده از آزاد اندیشی فلسفی که مورد حمایت حاکمان وقت و استقبال جامعه نیز بود ده‌ها اندیشه‌ی سیاسی، فلسفی و اجتماعی به وجود آمد که هر کدام پیروان و مدافعان و مخالفان خاص خود را داشتند. این مکاتب فکری اگرچه اندیشه‌های دینی نبودند، ولی به خاطر اثر گذاری عمیق اجتماعی آنها جزو [[آیین ها، ادیان و مذاهب باستانی و بومی چین|آیین‌های بومی باستانی]] به شمار رفته و برای پیروانشان به منزله‌ی دین و مذهب تلقی می‌شد. | در دوران حاکمیت [[دوران حکومت های هم ستیز|سلسله‌های کشورهای هم ستیز]] و [[دوران بهار و پاییز|بهار و پاییز]] که به دوران طلایی اندیشه‌های فلسفی در تاریخ [[چین]] مشهور است، مکاتب فلسفی مختلفی به وجود آمد که به دوران شکوفایی صدگل نیز شهرت دارد. در این دوران اندیشمندان چینی با استفاده از آزاد اندیشی فلسفی که مورد حمایت حاکمان وقت و استقبال جامعه نیز بود ده‌ها اندیشه‌ی سیاسی، فلسفی و اجتماعی به وجود آمد که هر کدام پیروان و مدافعان و مخالفان خاص خود را داشتند. این مکاتب فکری اگرچه اندیشه‌های دینی نبودند، ولی به خاطر اثر گذاری عمیق اجتماعی آنها جزو [[آیین ها، ادیان و مذاهب باستانی و بومی چین|آیین‌های بومی باستانی]] به شمار رفته و برای پیروانشان به منزله‌ی دین و مذهب تلقی می‌شد. | ||
نیز نگاه کنید به [[مکتب قانونگرایان]] | مشهورترین این مکاتب فلسفی که در شکل‌گیری فرهنگ سنتی [[چین]] اثرگزار بودند عبارتند از: [[مکتب قانونگرایان]]؛ [[مکتب طبیعت گرایان|اندیشه‌ی طبیعت گرایان]]؛ فلسفه‌ی [[منطق گرایان|منطق‌گرایان]]؛ پیروان [[موهیست ها|اندیشه‌ی موهسیتی]]؛ و معتقدان به [[مکتب کشاورزی محوری|فلسفه‌ی اصالت کشاورزی]] که معرفی این مکاتب فلسفی به صورت مختصر در بخش مربوط به خود معرفی می شوند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[مکتب قانونگرایان]] | |||
* [[مکتب طبیعت گرایان]] | |||
* [[منطق گرایان]] | |||
* [[موهیست ها]] | |||
* [[مکتب کشاورزی محوری]] | |||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۶
در دوران حاکمیت سلسله‌های کشورهای هم ستیز و بهار و پاییز که به دوران طلایی اندیشه‌های فلسفی در تاریخ چین مشهور است، مکاتب فلسفی مختلفی به وجود آمد که به دوران شکوفایی صدگل نیز شهرت دارد. در این دوران اندیشمندان چینی با استفاده از آزاد اندیشی فلسفی که مورد حمایت حاکمان وقت و استقبال جامعه نیز بود ده‌ها اندیشه‌ی سیاسی، فلسفی و اجتماعی به وجود آمد که هر کدام پیروان و مدافعان و مخالفان خاص خود را داشتند. این مکاتب فکری اگرچه اندیشه‌های دینی نبودند، ولی به خاطر اثر گذاری عمیق اجتماعی آنها جزو آیین‌های بومی باستانی به شمار رفته و برای پیروانشان به منزله‌ی دین و مذهب تلقی می‌شد.
مشهورترین این مکاتب فلسفی که در شکل‌گیری فرهنگ سنتی چین اثرگزار بودند عبارتند از: مکتب قانونگرایان؛ اندیشه‌ی طبیعت گرایان؛ فلسفه‌ی منطق‌گرایان؛ پیروان اندیشه‌ی موهسیتی؛ و معتقدان به فلسفه‌ی اصالت کشاورزی که معرفی این مکاتب فلسفی به صورت مختصر در بخش مربوط به خود معرفی می شوند[۱].