سوشی، خوشنویس چینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←سوشی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
«سوشی»(1101-1037 میلادی) نویسنده، خطاط و نقاش سلسله ی سونگ شمالی بود. اگرچه وی تلاش کرد تا شغلی دولتی به دست آورد، ولی اغلب بی نتیجه بود و همیشه تنزل مقام می یافت. او فردی با توانمندی هایی همچون شاعر، ادیب، و خوشنویس بود و خدمات زیادی در این زمینه ها داشت. او معروف به پیوسته نویسی و خوشنویسی معمولی بود و از سبک «لی یونگ[[سوشی، خوشنویس چینی#%20ftn1|(Li Yong]])»(747-678 میلادی)، «شو خائو[[سوشی، خوشنویس چینی#%20ftn2|(Xu Hao]])»(782-703 میلادی)، «یان | «سوشی»(1101-1037 میلادی) نویسنده، خطاط و نقاش [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله ی سونگ شمالی]] بود. اگرچه وی تلاش کرد تا شغلی دولتی به دست آورد، ولی اغلب بی نتیجه بود و همیشه تنزل مقام می یافت. | ||
او فردی با توانمندی هایی همچون شاعر، ادیب، و [[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس]] بود و خدمات زیادی در این زمینه ها داشت. او معروف به پیوسته نویسی و [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] معمولی بود و از سبک «لی یونگ[[سوشی، خوشنویس چینی#%20ftn1|(Li Yong]])»(747-678 میلادی)، «شو خائو[[سوشی، خوشنویس چینی#%20ftn2|(Xu Hao]])»(782-703 میلادی)، «یان جِن چینگ»، و «یانگ نینگشی[[سوشی، خوشنویس چینی#%20ftn3|(Yan Ningshi]])»(954-873 میلادی) پیروی می کرد. | |||
وی همچنین سبک خاصی را با حس اشباع کننده و افسونگرانه ابداع کرد که در [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران های سونگ]] و [[سلسله یوان|یوان]] به سبک ویژه ی دارای مفهوم تبدیل شد. «سوشی»، «خوانگ تینگ جیان»، «میفِی»، و «چَیش یانگ[[سوشی، خوشنویس چینی#%20ftn4|(Cai Xiang]])»(1067-1012 میلادی)به عنوان«چهار استاد [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]]» آن زمان شناخته می شوند. اشعار نوشته شده در ماه آوریل در«خوانگ جو» نمونه ای از کارهای پیوسته نویسی او به شمار می آید<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[هنر در چین]] | |||
* [[هنر نقاشی در چین]] | |||
* [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]] | |||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۲
«سوشی»(1101-1037 میلادی) نویسنده، خطاط و نقاش سلسله ی سونگ شمالی بود. اگرچه وی تلاش کرد تا شغلی دولتی به دست آورد، ولی اغلب بی نتیجه بود و همیشه تنزل مقام می یافت.
او فردی با توانمندی هایی همچون شاعر، ادیب، و خوشنویس بود و خدمات زیادی در این زمینه ها داشت. او معروف به پیوسته نویسی و خوشنویسی معمولی بود و از سبک «لی یونگ(Li Yong)»(747-678 میلادی)، «شو خائو(Xu Hao)»(782-703 میلادی)، «یان جِن چینگ»، و «یانگ نینگشی(Yan Ningshi)»(954-873 میلادی) پیروی می کرد.
وی همچنین سبک خاصی را با حس اشباع کننده و افسونگرانه ابداع کرد که در دوران های سونگ و یوان به سبک ویژه ی دارای مفهوم تبدیل شد. «سوشی»، «خوانگ تینگ جیان»، «میفِی»، و «چَیش یانگ(Cai Xiang)»(1067-1012 میلادی)به عنوان«چهار استاد خوشنویسی» آن زمان شناخته می شوند. اشعار نوشته شده در ماه آوریل در«خوانگ جو» نمونه ای از کارهای پیوسته نویسی او به شمار می آید[۱].