مراتع در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
=== چمن زارهای مهم [[چین]] === | === چمن زارهای مهم [[چین]] === | ||
چمنزارهای مهم [[چین]] عبارتند از: منطقهی دامپروری [[مغولستان]] داخلی که بزرگترین منطقهی دامپروری [[چین]] است، و اسبهای «سنهِه» و گاوهای «سنهِه» و دیگر انواع احشام در آن به چرا میپردازند. منطقهی دامپروری «سینکیانگ» که گوسفندان خاص با پشم نازک «سینکیانگ»، گوسفندان بزرگ دنبهدار «آلتا»، گلههای اسب «ایلی» و انواع و اقسام دامها و احشام در آن چرا میکنند. منطقهی دامپروری «چینگهای» برای چرای گاوهای تبتی و اسبهای «ههچیو» و منطقهی دامپروری تبت که مورد استفادهی گاوهای تبتی قرار میگیرد<ref>سابقی، | چمنزارهای مهم [[چین]] عبارتند از: منطقهی دامپروری [[مغولستان]] داخلی که بزرگترین منطقهی دامپروری [[چین]] است، و اسبهای «سنهِه» و گاوهای «سنهِه» و دیگر انواع احشام در آن به چرا میپردازند. منطقهی دامپروری «سینکیانگ» که گوسفندان خاص با پشم نازک «سینکیانگ»، گوسفندان بزرگ دنبهدار «آلتا»، گلههای اسب «ایلی» و انواع و اقسام دامها و احشام در آن چرا میکنند. منطقهی دامپروری «چینگهای» برای چرای گاوهای تبتی و اسبهای «ههچیو» و منطقهی دامپروری تبت که مورد استفادهی گاوهای تبتی قرار میگیرد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول </ref>. | ||
نسخهٔ ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۲
مراتع
کشور چین دارای 266 میلیون و 60 هزار هکتار مرتع متنوع است که مناسب دامپروری در فصلهای مختلف در طول سال است. این مرتعها یک چهارم مساحت چین را پوشش داده و از این لحاظ، چین در جایگاه نخست جهان قرار دارد. مراتع طبیعی چین عمدتا در شمال و غرب و مراتع مصنوعی در جنوب شرق چین واقع شدهاست.
چمن زارهای مهم چین
چمنزارهای مهم چین عبارتند از: منطقهی دامپروری مغولستان داخلی که بزرگترین منطقهی دامپروری چین است، و اسبهای «سنهِه» و گاوهای «سنهِه» و دیگر انواع احشام در آن به چرا میپردازند. منطقهی دامپروری «سینکیانگ» که گوسفندان خاص با پشم نازک «سینکیانگ»، گوسفندان بزرگ دنبهدار «آلتا»، گلههای اسب «ایلی» و انواع و اقسام دامها و احشام در آن چرا میکنند. منطقهی دامپروری «چینگهای» برای چرای گاوهای تبتی و اسبهای «ههچیو» و منطقهی دامپروری تبت که مورد استفادهی گاوهای تبتی قرار میگیرد[۱].
نیز نگاه کنید به جغرافیای طبیعی در چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول