پیشینه ی روابط اقتصادی ایران و چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:14000812000860 Test PhotoN.jpg|بندانگشتی|قرارداد ایران و چین یکصد سال پیش]] | [[پرونده:14000812000860 Test PhotoN.jpg|بندانگشتی|قرارداد ایران و چین یکصد سال پیش]] | ||
ایران به عنوان کشوری آسیایی با برخورداری از موقعیت ژئوپولتیک در منطقه، ناگزیر به داشتن روابط مناسب با کشورهای همسایه و | ایران به عنوان کشوری آسیایی با برخورداری از موقعیت ژئوپولتیک در منطقه، ناگزیر به داشتن روابط مناسب با کشورهای همسایه و قدرت‌های آسیایی است. با نگاهی گذرا به تاریخ روابط ایران با کشورهای آسیایی می‌توان دریافت که همواره روابط با این کشورها در ابعاد مختلف و در سطح مناسبی برقرار بوده است، هر چند در مقاطعی با توجه به شرایط و تحولات سیاسی منطقه، این روابط شاهد فراز و نشیب‌هایی نیز بوده است. | ||
=== | === پیشینه‌ی روابط اقتصادی === | ||
در این رابطه | در این رابطه می‌توان «جاده ي ابریشم» را از جمله نمادهای تاريخی این همکاری‌ها به ویژه در بعد اقتصادی دانست. از دیر زمان، دو کشور ایران و [[چین]] تحت عنوان امپراتوری های فارس و [[چین]]، با یکدیگر ارتباطات گسترده ای داشته و کالاهای تجاری دو کشور زینت بخش بازارهای یکدیگر بوده است. اگرچه روی كار آمدن كمونيست ها در كشور [[چین]] در سال 1949، موجبات قطع روابط رسمی سیاسی و اقتصادی بین دو کشور تا سال1971را فراهم کرده بود، ولی این روابط در زمینه‌ی سیاسی در اوايل دهه ی 1980، و در زمینه ی اقتصادی، به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله ی عراق عليه ايران، و رویگردانی غرب از [[چین]] به خاطر حوادث میدان تیَن آنمِن در سال1989، با قدرت تمام و با هدف بازسازی خرابی های جنگ و رشد و توسعه ي اقتصادی کشور [[چین|چين]]، تجدید شد و به تدریج روابط اقتصادی نقش تعیین کنندهای در ارتقای سطح مناسبات سیاسی ایفا نموده و میزان همکاری های دو جانبه در سطح دو جانبه، منطقه‌ای و بین المللی را متحول کرد.<ref>سابقی، علی محمد (1392). «جامعه و فرهنگ چین»، تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1369.</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [[روابط اقتصادی و تجاری ایران و چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[روابط اقتصادی و تجاری ایران و چین]] | |||
* [[روابط اقتصادی ایران و چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۸
ایران به عنوان کشوری آسیایی با برخورداری از موقعیت ژئوپولتیک در منطقه، ناگزیر به داشتن روابط مناسب با کشورهای همسایه و قدرت‌های آسیایی است. با نگاهی گذرا به تاریخ روابط ایران با کشورهای آسیایی می‌توان دریافت که همواره روابط با این کشورها در ابعاد مختلف و در سطح مناسبی برقرار بوده است، هر چند در مقاطعی با توجه به شرایط و تحولات سیاسی منطقه، این روابط شاهد فراز و نشیب‌هایی نیز بوده است.
پیشینه‌ی روابط اقتصادی
در این رابطه می‌توان «جاده ي ابریشم» را از جمله نمادهای تاريخی این همکاری‌ها به ویژه در بعد اقتصادی دانست. از دیر زمان، دو کشور ایران و چین تحت عنوان امپراتوری های فارس و چین، با یکدیگر ارتباطات گسترده ای داشته و کالاهای تجاری دو کشور زینت بخش بازارهای یکدیگر بوده است. اگرچه روی كار آمدن كمونيست ها در كشور چین در سال 1949، موجبات قطع روابط رسمی سیاسی و اقتصادی بین دو کشور تا سال1971را فراهم کرده بود، ولی این روابط در زمینه‌ی سیاسی در اوايل دهه ی 1980، و در زمینه ی اقتصادی، به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله ی عراق عليه ايران، و رویگردانی غرب از چین به خاطر حوادث میدان تیَن آنمِن در سال1989، با قدرت تمام و با هدف بازسازی خرابی های جنگ و رشد و توسعه ي اقتصادی کشور چين، تجدید شد و به تدریج روابط اقتصادی نقش تعیین کنندهای در ارتقای سطح مناسبات سیاسی ایفا نموده و میزان همکاری های دو جانبه در سطح دو جانبه، منطقه‌ای و بین المللی را متحول کرد.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). «جامعه و فرهنگ چین»، تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1369.