پیشینه ی روابط اقتصادی ایران و چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
=== پیشینه‌ی روابط اقتصادی === | === پیشینه‌ی روابط اقتصادی === | ||
در این رابطه می‌توان | در این رابطه می‌توان «جاده‌ی ابریشم» را از جمله نمادهای تاریخی این همکاری‌ها به ویژه در بعد اقتصادی دانست. از دیر زمان، دو کشور ایران و [[چین]] تحت عنوان امپراتوری های فارس و [[چین]]، با یکدیگر ارتباطات گسترده‌ای داشته و کالاهای تجاری دو کشور زینت بخش بازارهای یکدیگر بوده است. اگرچه روی كار آمدن كمونیست ها در كشور [[چین]] در سال 1949، موجبات قطع روابط رسمی سیاسی و اقتصادی بین دو کشور تا سال1971را فراهم کرده بود، ولی این روابط در زمینه‌ی سیاسی در اوایل دهه ی 1980، و در زمینه ی اقتصادی، به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله ی عراق علیه ایران، و رویگردانی غرب از [[چین]] به خاطر حوادث میدان تیَن آنمِن در سال1989، با قدرت تمام و با هدف بازسازی خرابی های جنگ و رشد و توسعه ی اقتصادی کشور [[چین]]، تجدید شد و به تدریج روابط اقتصادی نقش تعیین کنندهای در ارتقای سطح مناسبات سیاسی ایفا نموده و میزان همکاری های دو جانبه در سطح دو جانبه، منطقه‌ای و بین المللی را متحول کرد.<ref>سابقی، علی محمد (1392). «جامعه و فرهنگ چین»، تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1369.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۹
ایران به عنوان کشوری آسیایی با برخورداری از موقعیت ژئوپولتیک در منطقه، ناگزیر به داشتن روابط مناسب با کشورهای همسایه و قدرت‌های آسیایی است. با نگاهی گذرا به تاریخ روابط ایران با کشورهای آسیایی می‌توان دریافت که همواره روابط با این کشورها در ابعاد مختلف و در سطح مناسبی برقرار بوده است، هر چند در مقاطعی با توجه به شرایط و تحولات سیاسی منطقه، این روابط شاهد فراز و نشیب‌هایی نیز بوده است.
پیشینه‌ی روابط اقتصادی
در این رابطه می‌توان «جاده‌ی ابریشم» را از جمله نمادهای تاریخی این همکاری‌ها به ویژه در بعد اقتصادی دانست. از دیر زمان، دو کشور ایران و چین تحت عنوان امپراتوری های فارس و چین، با یکدیگر ارتباطات گسترده‌ای داشته و کالاهای تجاری دو کشور زینت بخش بازارهای یکدیگر بوده است. اگرچه روی كار آمدن كمونیست ها در كشور چین در سال 1949، موجبات قطع روابط رسمی سیاسی و اقتصادی بین دو کشور تا سال1971را فراهم کرده بود، ولی این روابط در زمینه‌ی سیاسی در اوایل دهه ی 1980، و در زمینه ی اقتصادی، به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله ی عراق علیه ایران، و رویگردانی غرب از چین به خاطر حوادث میدان تیَن آنمِن در سال1989، با قدرت تمام و با هدف بازسازی خرابی های جنگ و رشد و توسعه ی اقتصادی کشور چین، تجدید شد و به تدریج روابط اقتصادی نقش تعیین کنندهای در ارتقای سطح مناسبات سیاسی ایفا نموده و میزان همکاری های دو جانبه در سطح دو جانبه، منطقه‌ای و بین المللی را متحول کرد.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). «جامعه و فرهنگ چین»، تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1369.