فومیمارو کونه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Fumimaro Konoe.jpg|بندانگشتی|فومیمارو کونه]] | [[پرونده:Fumimaro Konoe.jpg|بندانگشتی|فومیمارو کونه]] | ||
[[فومیمارو کونه]] (近衞文麿/Konoe Fumimaro(1891-1945))؛ نخست وزیر [[ژاپن]] در دو دوره و حدود سه سال در دوران جنگ جهانی دوم بود. او کسی بود که اشغال [[چین]] در سال ۱۹۳۷ را اجرا و اقتصاد [[ژاپن]] را در خدمت جنگ بسیج کرد. با این حال کونوئه با درگیر شدن با قدرت‌های جهانی بخصوص آمریکا مخالف بود. ضمن پافشاری بر این دیدگاه وی سال ۱۹۴۱ از نخست وزیری استعفا کرد و جای خود را به توجو داد. او بنیان گذار انجمن حمایت از قانون امپراتوری یا تایسه‌یوکوسان کای (大政翼贊會/大政翼賛会/Taisei Yokusankai) بود که چیزی شبیه یک حزب | [[فومیمارو کونه]] (近衞文麿/Konoe Fumimaro(1891-1945))؛ نخست وزیر [[ژاپن]] در دو دوره و حدود سه سال در دوران جنگ جهانی دوم بود. او کسی بود که اشغال [[چین]] در سال ۱۹۳۷ را اجرا و اقتصاد [[ژاپن]] را در خدمت جنگ بسیج کرد. با این حال کونوئه با درگیر شدن با قدرت‌های جهانی بخصوص [[آمریکا]] مخالف بود. ضمن پافشاری بر این دیدگاه وی سال ۱۹۴۱ از نخست وزیری استعفا کرد و جای خود را به توجو داد. او بنیان گذار انجمن حمایت از قانون امپراتوری یا تایسه‌یوکوسان کای (大政翼贊會/大政翼賛会/Taisei Yokusankai) بود که چیزی شبیه یک حزب دولت‌گرا بود و جهت‌گیری سیاسی کشور را تعیین می‌کرد. پس از تسلیم [[ژاپن]]، کونوئه وقتی از سوی متفقین در مظان اتهام جنایت جنگی قرار گرفت، خودکشی کرد.<ref>نورانی، حسین (1402). "سیاست و حکومت در [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص89-115.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص126-129.</ref> | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۵
فومیمارو کونه (近衞文麿/Konoe Fumimaro(1891-1945))؛ نخست وزیر ژاپن در دو دوره و حدود سه سال در دوران جنگ جهانی دوم بود. او کسی بود که اشغال چین در سال ۱۹۳۷ را اجرا و اقتصاد ژاپن را در خدمت جنگ بسیج کرد. با این حال کونوئه با درگیر شدن با قدرت‌های جهانی بخصوص آمریکا مخالف بود. ضمن پافشاری بر این دیدگاه وی سال ۱۹۴۱ از نخست وزیری استعفا کرد و جای خود را به توجو داد. او بنیان گذار انجمن حمایت از قانون امپراتوری یا تایسه‌یوکوسان کای (大政翼贊會/大政翼賛会/Taisei Yokusankai) بود که چیزی شبیه یک حزب دولت‌گرا بود و جهت‌گیری سیاسی کشور را تعیین می‌کرد. پس از تسلیم ژاپن، کونوئه وقتی از سوی متفقین در مظان اتهام جنایت جنگی قرار گرفت، خودکشی کرد.[۱][۲]