سلطه ی حزب کمونیست بر ادبیات چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''سلطه­ی بی چون و چرای حزب کمونیست بر ادبیات'' == در دهه­ی پنجاه و شصت میلادى، سیطره­ی کامل حزب کمونیست چین بر صحنه‏ها و محافل ادبى به چشم مى‏خورد. شاعران و نویسندگان یا به کارشناسان دولتى بدل شدند که فقط مبلغ دولت کمونیستی حاکم بودند، یا سکوت...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
=== ''سلطه­‌ی بی چون و چرای حزب کمونیست بر ادبیات'' ===
در دهه­‌ی پنجاه و شصت میلادى، سیطره­‌ی کامل حزب کمونیست [[چین]] بر صحنه‌‏ها و محافل ادبى به چشم مى‏خورد. شاعران و نویسندگان یا به کارشناسان دولتى بدل شدند که فقط مبلغ دولت کمونیستی حاکم بودند، یا سکوت اختیار کرده، یا تبعید شده و یا مهاجرت کردند. این دوره­‌ی بیست ساله را مى‏توان دوره­‌ی«سکوت شاعران»نامید. از سال1949 تا 1968میلادی را مى‏توان دوره­‌ی سکوت ادبى-هنرى چین معاصر به حساب آورد. چون از 1949، سال تأسیس جمهورى خلق چین، بسیارى از شاعران خاموش شدند و چیزى ننوشتند. در سال1968 بود که نسل تازه‏‌اى برآمد و بنیاد شعر نو را بر هم ریخت. آنان شعرهاى آوانگارد سرودند و به طور زیرزمینى منشتر ‏کردند.<ref><sub>سابقی علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول ص1120</sub></ref>


== ''سلطه­ی بی چون و چرای حزب کمونیست بر ادبیات'' ==
==== کتابشناسی ====
در دهه­ی پنجاه و شصت میلادى، سیطره­ی کامل حزب کمونیست چین بر صحنه‏ها و محافل ادبى به چشم مى‏خورد. شاعران و نویسندگان یا به کارشناسان دولتى بدل شدند که فقط مبلغ دولت کمونیستی حاکم بودند، یا سکوت اختیار کرده، یا تبعید شده و یا مهاجرت کردند. این دوره­ی بیست ساله را مى‏توان دوره­ی«سکوت شاعران»نامید. از سال1949 تا 1968میلادی را مى‏توان دوره­ی سکوت ادبى-هنرى چین معاصر به حساب آورد. چون از 1949، سال تأسیس جمهورى خلق چین، بسیارى از شاعران خاموش شدند و چیزى ننوشتند. در سال1968 بود که نسل تازه‏اى برآمد و بنیاد شعر نو را بر هم ریخت. آنان شعرهاى آوانگارد سرودند و به طور زیرزمینى منشتر ‏کردند.

نسخهٔ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۳

سلطه­‌ی بی چون و چرای حزب کمونیست بر ادبیات

در دهه­‌ی پنجاه و شصت میلادى، سیطره­‌ی کامل حزب کمونیست چین بر صحنه‌‏ها و محافل ادبى به چشم مى‏خورد. شاعران و نویسندگان یا به کارشناسان دولتى بدل شدند که فقط مبلغ دولت کمونیستی حاکم بودند، یا سکوت اختیار کرده، یا تبعید شده و یا مهاجرت کردند. این دوره­‌ی بیست ساله را مى‏توان دوره­‌ی«سکوت شاعران»نامید. از سال1949 تا 1968میلادی را مى‏توان دوره­‌ی سکوت ادبى-هنرى چین معاصر به حساب آورد. چون از 1949، سال تأسیس جمهورى خلق چین، بسیارى از شاعران خاموش شدند و چیزى ننوشتند. در سال1968 بود که نسل تازه‏‌اى برآمد و بنیاد شعر نو را بر هم ریخت. آنان شعرهاى آوانگارد سرودند و به طور زیرزمینى منشتر ‏کردند.[۱]

کتابشناسی

  1. سابقی علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول ص1120