احیای اندیشه های کنفوسیوس

احیای اندیشه­‌های کنفوسیوس

تجدید حیات کنفوسیوسی در سال1986 با هدایت حزب کمونیست و با تأسیس انجمن کنفوسیوس به ریاست گومو(Gu Mu)آغاز و بین سال­‌های1986 تا1989 بیش از 300مقاله تنها در خصوص نئوکنفوسیوس منتشر شد(اغلب این مقالات توسط افرادی هم چون فِنگ یولان(Feng Youlan )، تانگ جون ای(Tang Junyi)، مو زونگ سان(Mou Zongsan) و دو وِیمینگ( Du Weiming) نوشته می شد.). هم چنین در این ایام 3سمپوزیوم بزرگ بین المللی در خصوص آیین کنفوسیوس برگزار و تنها در کنفرانس اکتبر 1989، بیش از 300 اندیشمند و طرفدار کنفوسیوس شرکت داشتند. سخنرانی کادرهای بالایی مثل جیانگ زِمین رییس جمهوری وقت و گومو عضو شورای دولتی چین در این سمپوزویم نشان داد که رهبرای سیاسی به وضوح مفاهیم سنتی را عملیاتی کرده‌­اند تا مشروعیت رو به کاهش حزب پس از حادثه­‌ی میدان تیان اَن­مِن را افزایش دهند. آیین کنفوسیوسی به بخشی از سنت­‌گرایی فرهنگ ملی‌­گرایی و ابزاری برای مقابله با نفوذ سیاسی غرب تبدیل شد. یک سال بعد، در یک کنفرانس بین المللی در پکن، از جوشی، بنیانگذار نئوکنفوسیوسی قرن دوازدهم که زمانی دشمن ایدئولوژیک کمونیست­‌های چین به شمار می­‌رفت، تجلیل به عمل آمد.

تجدید حیات کنفوسیوس در دهه­‌ی1990، برای حزب کمونیست دو منفعت داشت: از یک سو، این آیین طرفدار نظم، اطاعت از مقام مافوق، وفاداری به دولت و حمایت از خانواده بود؛ و برخلاف اندیشه­‌ی غربی، منافع گروهی را بالاتر از منافع فردی می‌­دانست. در نتیجه، به ترویج هماهنگی و ثبات اجتماعی کمک می­‌کرد. و از سوی دیگر، از جنبه­‌های استبدادی آن می­‌شد برای ساختن«تمدن معنوی سوسیالیستی» و ترویج هماهنگی اجتماعی بهره‌­مند شد. یک «آیین کنفوسیوس ملی» را می‌­توان به عنوان خاکریزی در برابر تأثیر ایدئولوژیک مدرنیزاسیون سریع متمایل به غرب به خدمت گرفت. در کنفرانس نوامبر سال1990 شهر شی اَن اعلام شد، آیین کنفوسیوس علاوه بر داشتن اثرات اجتماعی و سیاسی در نوسازی، به عنوان بخشی از ایدئولوژی ملی است.

کتاب شناسی