چونگ چینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « = چونگ چینگ = نام اختصاری شهر چونگ­چینگ[1]«یو»است. این شهر در جنوب غرب چین و حوضه­ی بالای رود«یانگ­تسه» واقع شده است. این شهر در سال1997میلادی تاسیس شد و در حال حاضر دارای 15 ناحیه، 4 شهرک، 17 شهرستان و4 شهرستان خودمختار است. مساحت آن82هزار و300کیلومتر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


= چونگ چینگ =
= چونگ چینگ =
نام اختصاری شهر چونگ­چینگ[1]«یو»است. این شهر در جنوب غرب چین و حوضه­ی بالای رود«یانگ­تسه» واقع شده است. این شهر در سال1997میلادی تاسیس شد و در حال حاضر دارای 15 ناحیه، 4 شهرک، 17 شهرستان و4 شهرستان خودمختار است. مساحت آن82هزار و300کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 31 میلیون و 70 هزار نفر رسید. «چونگ­چینگ» شهر صنعتی جامع است و آثار گردشگری آن سد سه دهانه روی رود«یانگ­تسه»، کوه«پی­پا» و کوه«جی­یون»را شامل می­شود.  
نام اختصاری شهر چونگ ­چینگ(Chongqing)«یو»است. این شهر در جنوب غرب [[چین]] و حوضه­‌ی بالای رود«یانگ­تسه» واقع شده است. این شهر در سال1997میلادی تاسیس شد و در حال حاضر دارای 15 ناحیه، 4 شهرک، 17 شهرستان و4 شهرستان خودمختار است. مساحت آن82هزار و300کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 31 میلیون و 70 هزار نفر رسید. «چونگ­ چینگ» شهر صنعتی جامع است و آثار گردشگری آن سد سه دهانه روی رود«یانگ­تسه»، کوه«پی­پا» و کوه«جی­یون»را شامل می‌­شود.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص434</ref>
----[1] - Chongqing
 
=== کتاب شناسی ===

نسخهٔ ‏۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۴

چونگ چینگ

نام اختصاری شهر چونگ ­چینگ(Chongqing)«یو»است. این شهر در جنوب غرب چین و حوضه­‌ی بالای رود«یانگ­تسه» واقع شده است. این شهر در سال1997میلادی تاسیس شد و در حال حاضر دارای 15 ناحیه، 4 شهرک، 17 شهرستان و4 شهرستان خودمختار است. مساحت آن82هزار و300کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 31 میلیون و 70 هزار نفر رسید. «چونگ­ چینگ» شهر صنعتی جامع است و آثار گردشگری آن سد سه دهانه روی رود«یانگ­تسه»، کوه«پی­پا» و کوه«جی­یون»را شامل می‌­شود.[۱]

کتاب شناسی

  1. سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص434