وضعیت سلامت زنان چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
در آوریل سال 2001، شورای دولتی«روش اجرایی قانون بهداشت مادران و کودکان جمهوری خلق چین» را صادر کرد و بیش از پیش خدمات مختلف که ارگان بهداشتی و پزشکی باید در اختیار زمان و کودکان بگذارند، مشخص کرد و سپس در سراسر چین کار معاینه و معالجه بیماری های معمولی زنان تقویت شد و سطح خدمات بهداشتی ارتقا یافت. تا سال 2002، چین جمعا دارای 3067 ارگان بهداشتی زنان و کودکان و 80 هزار تخت برای بیماران بود. | در آوریل سال 2001، شورای دولتی«روش اجرایی قانون بهداشت مادران و کودکان جمهوری خلق چین» را صادر کرد و بیش از پیش خدمات مختلف که ارگان بهداشتی و پزشکی باید در اختیار زمان و کودکان بگذارند، مشخص کرد و سپس در سراسر چین کار معاینه و معالجه بیماری های معمولی زنان تقویت شد و سطح خدمات بهداشتی ارتقا یافت. تا سال 2002، چین جمعا دارای 3067 ارگان بهداشتی زنان و کودکان و 80 هزار تخت برای بیماران بود. | ||
دولت چین تلاش گستردهای برای جلوگیری از ابتلا و معالجهی بیماران مبتلا به ایدز به عمل آورده است. در این راستا«برنامهی میان مدت و درازمدتی برای پیشگیری و کنترل بیماری ایدز» (ازسال 1998 تا 2010 ) و «طرح عملیات پیشگیری و معالجه بیماری ایدز چین »(از- سال 2001 تا 2005) را تدوین کرده است. دولت سطح مختلف تبلیغات گستردهای به منظور افزایش دانش پیشگیری از بیماری های ایدز و مقاربتی در میان زنان و جوانان و نوجوانان اقدام نموده است و زنان و کودکان را حلقههای کنترلی مهمی برای جلوگیری از سرایت این نوع بیماری ها بین مادران و کودکان می داند.<ref>سابقی، محمد | دولت چین تلاش گستردهای برای جلوگیری از ابتلا و معالجهی بیماران مبتلا به ایدز به عمل آورده است. در این راستا«برنامهی میان مدت و درازمدتی برای پیشگیری و کنترل بیماری ایدز» (ازسال 1998 تا 2010 ) و «طرح عملیات پیشگیری و معالجه بیماری ایدز چین »(از- سال 2001 تا 2005) را تدوین کرده است. دولت سطح مختلف تبلیغات گستردهای به منظور افزایش دانش پیشگیری از بیماری های ایدز و مقاربتی در میان زنان و جوانان و نوجوانان اقدام نموده است و زنان و کودکان را حلقههای کنترلی مهمی برای جلوگیری از سرایت این نوع بیماری ها بین مادران و کودکان می داند.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص346-348</ref> | ||
=== کتاب شناسی === | === کتاب شناسی === |
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۱
توجه به سلامتی زنان
در سالهای اخیر، وضعیت سلامتی زنان چین، عمدتا در مناطق شهری، به طور قابل ملاحظهای بهبود یافته است. تا سال 2002، نسبت پوشش بهداشتی زنان باردار و زائو به 86 در صد و نسبت زایمان زنان در بیمارستان به 78/8 درصد رسید که نسبت به 5 سال گذشته 12درصد ارتقا یافته است. نسبت مرگ زنان باردار و زائو از 63/6 نفر در هر 100 هزار نفر در سال1997به 50/2 نفر در هر 100 هزار نفر تنزل یافته است. میانگین عمر متوسط زنان 73/6 سال میباشد که 3/8 سال بالاتر از مردان است.
طی دهههای اخیر، شبکهی اولیهی خدمات بهداشتی روستایی در چین شکل گرفته است. از سال 2000 تا سال2001، دولتهای مرکزی و منطقهای در 12 استان، منطقه خودمختار و شهر زیر نظراداره دولت مرکزی در مناطق غربی«طرح کاهش نرخ مرگ و میر زنان باردار و زائو، از بین بردن بیماری کزاز در اطفال» را اجرا کردند. با این کار ساختار بخش زایمان بیمارستان شهرستان در مناطق فقیر تقویت شده و پرسنل خدمات بهداشتی در سطوح پایین آموزش دیده و نسبت مرگ و میر زنان باردار و زائو در 12 محل مذکور در مدت دو سال 37/28 در هر 100هزار نفر تنزل یافته است.
در آوریل سال 2001، شورای دولتی«روش اجرایی قانون بهداشت مادران و کودکان جمهوری خلق چین» را صادر کرد و بیش از پیش خدمات مختلف که ارگان بهداشتی و پزشکی باید در اختیار زمان و کودکان بگذارند، مشخص کرد و سپس در سراسر چین کار معاینه و معالجه بیماری های معمولی زنان تقویت شد و سطح خدمات بهداشتی ارتقا یافت. تا سال 2002، چین جمعا دارای 3067 ارگان بهداشتی زنان و کودکان و 80 هزار تخت برای بیماران بود.
دولت چین تلاش گستردهای برای جلوگیری از ابتلا و معالجهی بیماران مبتلا به ایدز به عمل آورده است. در این راستا«برنامهی میان مدت و درازمدتی برای پیشگیری و کنترل بیماری ایدز» (ازسال 1998 تا 2010 ) و «طرح عملیات پیشگیری و معالجه بیماری ایدز چین »(از- سال 2001 تا 2005) را تدوین کرده است. دولت سطح مختلف تبلیغات گستردهای به منظور افزایش دانش پیشگیری از بیماری های ایدز و مقاربتی در میان زنان و جوانان و نوجوانان اقدام نموده است و زنان و کودکان را حلقههای کنترلی مهمی برای جلوگیری از سرایت این نوع بیماری ها بین مادران و کودکان می داند.[۱]
کتاب شناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص346-348